A Note

Een beetje verdwaasd keken Liza en haar vader naar het kleine briefje op de keukentafel.

Beste Liza en vader,
ik heb mijn fout ingezien en ben teruggekeerd naar huis. Ik ben jullie erg danbaar en hoop dat ik niet te veel tot last ben geweest. Ik ben nu opweg naar huis en hoop dat ze weldegelijk naar me opzoek waren.
Silas

'Dus, hij is terug naar huis?' 'Daar lijkt het wel op.' 'Ik maak me wel een beetje zorgen.' 'Hoezo?' 'Zijn wonden zijn nog niet helemaal geheeld.' 'Ik denk dat dat wel goed komt.' 'Denk je?' 'Hmmm ja. Maar als je het niet erg vind, ben ik weer even naar mijn kamer.' 'Natuurlijk. Dat is inorde.'
Liza was er even niet goed van. Had ze hem zo kwaad gemaakt? Zo kwaad dat hij meteen terug naar huis hing? Aan de ene kant was ze blij dat Silas uit haar leven verdwenen was maar aan de andere kant... miste ze hem. Nee, ze miste hem niet! Ze zoelde zich gewoon schuldig dat ze tegen hem had geschreeuwt en het niet hed goed gemaakt, toch? Ja, natuurlijk! Missen? Pfff, tuurlijk!
Liza voelde dat dat niet het geval was. Ze miste hem wel degelijk. het was gek maar, hoewel ze hem nog maar één dag kende was ze gehecht aan hem geraakt.
Héhé, blijkbaar smeedde iemands leven redden wel een band.

3 dagen later

Liza's leven leek weer de normale dagelijkse sleur te hebben aangenomen. Silas leek echt weg te zijn gegaan en was niet meer terug gekomen. Af en toe borrelde haar schuldgevoel nog eens op. Maar niet voor lang. Alles leek weer normaal.
Liza was haar gsm kwijt. Daarnet had ze er nog mee naar Yukka gesmst;

Yukka
Hey, heb je je neef nu al terug?

Liza
Ja hoor, maar hij is al terug naar huis.

Yukka
Oh, waarom?

Liza
Schandaal, lang verhaal. Wil je er niet mee lastig vallen.

En nu vond ze die niet meer! Ze zwoer dat ze hem op het aanrecht in de keuken had laten liggen. Toen ze daar weer terug zocht was er niets meer. Natuurlijk had ze meteen haar vader ermee lastig gevallen. Die zuchtte dat het niet zijn gsm was en er dus niets mee te maken had. Aaaargh! Vaders!
Overal had ze gezocht. In haar tas, op haar nachtkastje, onder haar kussen, onder haar bed, in de woonkamer. Ten einde raad besloot Liza in haar juwelenkist te zoeken.
Ze wist niet goed wat haar overkwam toen ze een klein briefje in haar kistje vond. Bijna meteen herkende ze dat zwierige, victoriaanse geschrift;
Silas!
Waarom had ze dit niet eerder gevonden?

Hey, Liez
Ik ben je duizendmaal dankbaar dat je m'n leven hebt gered. Ik sta dus dubbel en dik bij je in het krijt. Als je me ooit nodig hebt voor een klusje of iets anders. Dit is m'n adres.
Monaart 6400
Dragonstraat nr13
Villa Inferno
Hopelijk zie ik je snel,
Silas.

Silas was niet naar huis? Silas was niet naar huis! Oh, wat haatte ze hem voor die veule leugen. Ze had zich al die tijd zorgen gemaakt om niets! Ze was bang geweest dat hem nog iets zou overkomen. Ze had zich schuldig gevoeld dat ze tegen hem gechreeuwd had. Dat allemaal voor niets!?
Hij had zelfs een villa! Hoe was hij daar aan geraakt.
Kwaad scheurde Liza het briefje in stukken en smeet ze de overblijfselen in haat vuilbakje. Hij moest niet denken dat ze hem zou komen opzoeken. Oh, nee! Dat mocht hij vergeten! Stomme egoïst!

Waah! jullie lezen rapper dan ik kan typen!