I Want The Truth!

'Silas,' begon Liza onzeker toen ze beiden weer thuis waren. 'Hmmm?' Liza wist niet goed hoe ze het moest verwoorden. 'Hebben jij en Falco elkaar al eerder ontmoet?' vroeg ze voorzichtig. 'Nee... Hoezo?' Silas was op zijn hoede. 'Het leek...' Liza dacht even na. 'Het leek alsof falco wel bij je in de smaak viel.' En dat was dan nog zacht uitgedrukt, Dacht ze.
'O ja? Zag het er zo uit?' Liza gromde kwaad. Ze hield er niet van als mensen scheinheilig begonnen te doen. 'Zo zag het er wel uit. Het leek alsof je-' 'Echt? O, dat was vast niets. We waren allemaal geschrokken van het instorten van het plafond.' Hier was Liza niet blij mee.
'Silas!' kwaad sprong ze op. 'Ik wil de waarheid!' silas was duidelijk geschrokken van haar reactie. 'Rustig, Liza. Je hoeft niet zo te flippen,' probeerde hij haar te bedaren. 'Ik word niet rustig! Wij zijn zo aardig om je in huis te houden! Ik ben bereid om voor je te liegen tegen mijn beste vriendinnen! Dan verwacht ik toch wel dat je een beetje eerlijk te me bent! Silas, ik heb recht op de waarheid!'
'Liza, je overreageert. Je moet-'
'Ik moets niets!' gilde ze woedend. Kwaad stormde ze de woonkamer uit en met woedende stampen stampte ze de trap op. De deur sloeg ze met een harde klap dicht.
Na alles wat ze voor hem had gedaan! Ze had nota bene zijn leven gered! Stomme egoïst!
met een ontmoedigende plof zakte ze neer op bed. 'Pfff, stomme klootzak,' bromde ze luidop. 'Dat hij terug gaat van waar hij vandaan komt.' Liza zuchtte diep. Eigenlijk mocht ze zo niet doen. Hij was degene die het moeilijk had. Hij was weggelopen van huis. Ze voelde zich schuldig en liep naar beneden om zich te excuseren. Vreemd genoeg was er niemand te zien. 'Silas?' riep ze. 'Waar ben je? Ik wil zeggen dat het me spijt!' Er kwam geen antwoord. Waar was hij heen? Ik moest hem vinden.
Liza ging gaan kijken in de keuken. 'Silas? ben je hier?' Niemand te zien. Liza rende de trap op. 'Silas? Waar zit je?' Liza schrok op toen ze haar gsm voelde rillen in haar broekzak. Een sms'je.

Yukka
Hé, ik zag Septimus net!
Hij leek kwaad.
Hebben jullie ruzie?

Liza trok haar wekbrauwen samen. En wie was Septimus nu weer? Ze kon zichzelf wel slaan. Septimus was haar "achterneef".
Ze moest antwoorden

Liza
Zoiets. Waar is hij?

Ze hoefde niet lang te wachten op een antwoord. Yukka had echte sms-duimen ontwikkeld.

Yukka
Central Park

Liza schrok zich een ongeluk. Central Park? Central Park!? Hoe kwam hij daar zo snel? Hij kon toch niet VLIEGEN!?
Liza vloog met 3 treden tegelijk de trap af. Snel giste ze haar jas ven de kapstok en sprong ze naar buiten.
In haar haast om Silas achterna te gaan, zag Liza de 2 kleine veertjes bijna over het hoofd.
Verbaast bukte ze zich. Dit waren dezelfde vreemde veren als die avond in het natuurreservaat. Had Silas iets met die veren te maken?
Zo holde weer verder. Ze mocht zich nu niet laten afleiden door 2 domme, zwarte veertjes.
Liza holde tot haar milt begon te steken en ze totaal buiten adem was. Ze kon maar niet geloven dat Silas in zo'n korte tijd zo'n enorme afstand had afgelegd.
Eindelijk passeerde ze het bordje Central park.
met het vollge gewicht gooide ze zeich tegen de eeuwig klemmende poortjes die, tot groot ongenoegen van de andere wandelaars, schril piepend open vloog. Liza zag Yukka op een bankje zitten.
'Yukka... Silas... waar?' Yukka keek in het rond. 'Eh, eu... hij is... weg...'