44. Oefenen voor de wedstrijd.

Ik en Friedolien werden begeleid door 2 vrouwen naar onze kleedkamer. Irina was ondertussen al naar de zaal gegaan om onze tuigen er te gaan leggen. De 2 vrouwen, die voor ons liepen waren tegen elkaar aan het praten. “ Het is precies Chinees.” Fluisterde ik Friedolien toe. Friedolien begon bijna hysterisch te lachen. “ Maaike.” Zei ze, ze kwam bijna niet meer bij van het lachen. De 2 vrouwen keken ons even raar aan en wezen ons toen onze kleedkamer aan waar we inwandelden. Er liep een traan over Friedolien haar gezicht van het lachen. “ Maar Maaike,toch.” Hakkelde ze. Ik keek haar niet begrijpend aan. “ Je bent hier in Japan, ze spreken hier Japans en geen Chinees.” Zei ze tussen haar lachbuitjes door. “ Friedolien, dat weet ik ook wel. Ik wilde gewoon zeggen dat ik er niets van begreep.” En door Friedolien haar aanstekelijke lach begon ik ook te lachen. “ Komaan, we moeten ons omkleden, binnen een kwartier is het aan ons.” Zei ik toen ik uitgelachen was. ik begon mij om te kleden. Ik deed nu een zwart topje en een zwart sportbroekje aan. Mijn kettinkje die ik van Bill had gehad stopte ik onder het topje zodat ik er niet aan zou kunnen blijven hangen. Normaal mocht ik het niet aanhebben, maar ik kon Bill toch moeilijk teleur stellen,hé? Tegen dat ik me had omgekleed begon Friedolien maar pas. “ Schiet op.” Zei ik terwijl ik voor de spiegel stond mijn haar in een dot te doen. “ Ja.” zei ze “ Ik moet mijn haar niet meer doen,hé.” Mompelde ze. Ik imiteerde haar met een hoog stemmetje. Ze stak haar tong uit naar me. In snel tempo waren we omgekleed en gingen we naar de zaal.

In de zaal aangekomen zagen we team Bulgarije oefenen, hun coachen stonden nog de laatste aanwijzingen te geven en Irina stond onze linten mooi te leggen. We wandelden naar haar en keken terwijl wat de meisjes van Bulgarije aan het doen waren. Ze hadden een mooie choreografie. Ondertussen stonden we bij Irina en namen ik en Friedolien elk 1 van onze nieuwe tuigen. “ Jullie mogen ook al oefenen hoor.” Zei plots één van de Bulgaarse coachen tegen ons. Ik en Friedolien knikten en liepen de turnmat op. De Bulgaarse meisjes wandelden wat uit onze weg zodat we konden starten. Ik rolde mijn lint mooi uit en begon me eerst gewoon wat mee op te warmen door ermee te gooien en te vangen enzo. Friedolien was bezig met haar bal. De Bulgaarse meisjes keken even toen we begonnen aan onze routines. Daarna deden ze zelf nog een paar keer hun routines. Ik was bezig mijn bal routine te herhalen toen ze van de turnmat gingen. Ik stopte en keek Christina aan. Ze zwaaide naar me en zei : “ Tot straks.” Ik knikte. Galina die aan de kant zat te kijken stond recht en wandelde mee met de andere meisjes en de Bulgaarse coachen.

Nu hadden we de zaal een halfuur voor ons alleen. Nu konden we ook onze routine muziek gebruiken als we dat wilde. Irina maakte er natuurlijk gretig gebruik van en liet ons elke routine 1 keer op muziek doen. Alles op de repetitie verliep vlot. Nog beter of de oefentrainingen zelfs. “Als jullie twee het straks ook zo doen, volgt er zeker een aangename verassing voor jullie.” Zei Irina plots. Ik en Friedolien glimlachten breed naar Irina. Ons uurtje was voorbij gegaan en samen met Irina liepen ik en Friedolien naar onze kleedkamer. Binnen een goed uur zou het beginnen. Ik begon de zenuwen toch al wat te voelen. Toen we in de kleedkamer waren zag ik dat Friedolien ook al zenuwen had. “ Wat gaan we nu nog doen coach?” vroeg ik. “ Wel, weg kunnen we alle sinds niet meer.” Zei Irina die ondertussen onze tuigen in onze kleedkamer legde. “ Ik denk dat we nu gewoon ons op het gemak gaan klaarmaken. Jullie haar en make-up al gaan beginnen doen en jullie turnpakken in volgorde gaan hangen met de juiste tuigen eronder.” Ik en Friedolien knikten weer te samen en begonnen onze turnpakken uit te halen die in onze rugzakken zaten.