01 - Matthew Lucas

Hallo, ik ben Matt, 16 jaar, en ik heb evenveel jaar in Plymouth, Groot-Brittannië gewoond. Helaas heb ik die geweldige stad, en de zee die eraan grensde, twee dagen geleden moeten verlaten. Mijn vader was al wekenlang werkloos, maar nu had hij eindelijk ergens een baan gevonden. In Minyrr. Waar het ligt? Australie, en wel het meest afgelegen deel dat je je kunt bedenken. Nou weet ik dat hij geen keus had, we konden de huur in Plymouth nauwelijks betalen, maar nu ben ik verplicht het standsleven af te zweren omdat er geen stad ís. Nou, misschien Broome, dat twee kilometer verderop ligt, maar ook dat stelt niet veel voor. Het enige goede aan deze plek is de zee. Overal om ons heen grenst de zee, en dat vind ik heerlijk.
Maargoed, meer over mij. In heb donkerblond haar, ogen die tussen blauw en bruin inzitten (het verandert nogal vaak, ik weet ook niet hoe dat komt), ik zing en speel gitaar, rook, drink, enzovoort. We wonen nu met z'n vieren (pa, ik, opa en oma) in een bescheiden huisje met een grote tuin. Niet dat er veel groeit, de grond is gortdroog. In tegenstelling tot veel van mijn vrienden ga ik wel graag naar school. Ik leer makkelijk en vind het ook leuk om meer te weten van de wereld om me heen. Alleen vakken als wiskunde en economie interesseren me totaal niet, en pa zeurt vaak genoeg dat hij dat erg jammer vind aangezien hij zelf in die sector werkt. Pfft, hij is best aardig, maar soms kan ik hem echt niet uitstaan. Hij snapt ook helemaal niet wat ik er zo leuk aan vind liedjes te schrijven. Gelukkig heb ik opa en oma ook nog, misschien heb ik van hen mijn muzikaliteit geërfd. Van mam's familie weet ik niet veel, ze was enigskind en stierf toen ik vijf jaar oud was. Ik weet er niet veel meer van. Maar ik droom nog wel vaak van haar, niet over hoe ze was, maar hoe ze nú is. Alsof ze voortleeft in mijn dromen. Dat klinkt best vreemd als ik het hardop uitspreek, eigenlijk. Ach, wat is vreemd? Ik droom ook al mijn hele leven over eenzelfde meisje. Donker haar, lichtgebruinde huidskleur en de groenste ogen die ik ooit heb gezien. Ik weet niet wie ze is of waarom ik over haar droom. Toen ik het jaren geleden tegen pa vertelde zei hij dat het mijn tweede helft was, en misschien is dat ook wel zo. Aan de andere kant kan ik me dat niet voorstellen. Ze.. lijkt zo totaal niet bij me te passen. Hoe ik dat weet weet ik ook niet, ik heb haar nog nooit in het echt gezien.
Oh, m'n vader roept me, ik moet gaan. Ik denk dat ik je nog wel eens zal zien, wit blaadje papier, aangezien ik hier in dit oord nog niemand heb ontmoet met wie ik normaal kan praten. Misschien moet ik eens een stap buiten de deur zetten, uitpakken kan altijd nog. Groetjes!