Things To Ask.

We werkten door, maakte alles in een roes klaar zodat we die avond allen samen konden uit eten gaan. Chinees was het dichtste en duidelijk het populairste bij ons. We lachten en maakten plezier met mensen die we nooit eerder gezien hadden tussen de massa van mensen. Leerlingen die bij andere groepen hoorden of helemaal nergens hoorden. We waren een groep en een meisje dat Laura trok mijn aandacht. Ze was aardig, op een manier die iedereen versteld liet staan. Ze was uiterst vreemd en zat blijkbaar al 2 jaar bij me in franse les en biologie. Nu pas merkte ik haar op. Haar blauwe ogen deden iedereen glimlachen en haar blonde haren trokken je aandacht naar haar perfecte witte glimlach maar meer dan haar, richtte ik mijn aandacht tot Taylor. Ik glimlachte iedere keer hij lachte met iets dat Kevin zei. Ik wist dat keek op de manier mijn moeder naar mijn vader keek als hij iets deed. Trots en respect, maar vooral blij dat hij van haar was. Misschien was hij misschien niet van mij, maar hij was dicht en ik wist dat hij het ooit wel zou zijn. Hij merkte dat ik naar hem keek, deed het zelfde en hield mijn blik vast. Mijn glimlach vervaagde samen met die van hem en woorden vloeiden door zijn bruine ogen, weerkaatste in het groen van de mijne. Woorden die niemand zou begrijpen, zelfs ik niet. Ik kon ze niet plaatsen. Was het liefde of was het echt een vraag? Iets wat op zijn lippen lag en hij niet kon uitspreken. Na een afscheidskus op ieders wang reden en ik en Kim naar huis, bleven niet beneden hangen maar gingen onmiddellijk naar boven. Zijn blik bleef ik zien, gewoon de woorden die ik niet op een plek kon zetten.
“Kijk wat ik heb…” zei ze zacht en knikte goedkeurend; “Ga je je haar kleuren?”
“Nee, ik wil het gewoon terug in het bruin dat het eerst was, wil je helpen?”
Ik knikte, trok mijn short en T-shirt aan en snelde naar de badkamer. Het groten deel deed ze zelf maar dan moest het zwart van haar afbleken en daar voor had ze mij nodig. We spraken over de vreemdste dingen, onderwerpen die absoluut nergens over gingen. “Hoorde je dat?” zei ze na een korte lachbui. Ik fronste, snapte niet waar ze het over had. Ze sprong op, snelde naar onze kamer en staarde naar het raam. Ik wilde vragen waar ze mee bezig was maar mijn mobiel rinkelde op het bed. Ik nam snel op en luisterde naar zijn zachte gefluister.
“Red me…”
“Waar ben je, Taylor?”
Ik hoorde een stem die verdacht veel op die van mijn vader leek, zowel door de lijn als uit het raam. “Ik zit verscholen achter de auto. Ik wilde langs je boom komen maar werd gesnapt…”
“Weet je, ze hebben iets handig uitgevonden en hebben het deur genoemd. Je zou het eens moeten proberen…”
“Sorry dat ik romantisch probeerde te doen. Het werkte wel bij Bella!”
Ik grinnikte,”dit is niet Twilight, goed, ik kom!”
Ik legde snel neer en liet Kim achter bij het raam, snelde de trap af en deed mijn best niet te vallen. “Pap!” schreeuwde ik door het hele huis heen en trok de voordeur open. Hij schrok op, keek me gepanikeerd aan en leek zijn hart te moeten tegenhouden van door zijn borst te bonzen.
“Spin, op mijn kamer…”
Ongelofelijk dat hij het geloofde. Ik was nooit bang van spinnen geweest maar als hij de kans kreeg om mijn held te zijn, dan greep hij die kans met beiden handen. Ik klemde mijn armen voor mijn borst, luisterde naar de voetstappen die de trap opgingen en keek hoe hij vanachter mijn auto tevoorschijn kwam. “Bang van mijn waakhond?”
Hij schudde zijn hoofd en probeerde zijn kracht terug te vinden. “Ik ben een weerwolf, ik ben bang voor niets…”
Ik zuchtte en hij rende snel naar voor, greep mijn hand en trok me verder de straat op. “Wat doe je?”
Hij snoerde mijn mond en plooide zijn leren jack open, toonde wat er binnen verschool. Het zachte rood, deed mijn wangen ook wegkleuren en toen hij de roos in haar stopte, verloor ik een aantal hartslagen die door de openstraat verdwaalden. “Lotte, zou je me de eer willen geven om mijn date naar het bal te zijn?”
Ik gaf hem een verlegen glimlach,”was dat niet normaal al de bedoeling. De prins en prinses gaan altijd samen.;”
Hij haalde zijn schouders op,”ik wilde het officieel van jouw horen…”
Ik knikte en zijn grijns werd breder. “Ik zie hem niet,” hoorde ik mijn vader schreeuwen door het raam en dan was het even stil. Taylor maakte hem stil of de dichte afstand tussen ons in. Ik voelde zijn hoop door me heen gaan, hoop dat alles weer als vroeger zou worden en hij zich geen zorgen meer om me zou moeten maken.
“Dus je gaat met me mee?”