23. The moon goddes

Al snel werd ik veel rustiger door de muziek en kon alles beter op een rijtje zetten. Dus ik was echt een dochter van Aphrodite? Deze namiddag had dat wel bewezen. Maar waarom moesten ik en Percy ons dan bewijzen? Was ik dan sterker dan de anderen, zoals Alex dacht? Maar ik was helemaal niet speciaal, ik was gewoon Roseline Hastings. Ze moesten het wel fout hebben. "Ja, gewone Roseline met krachten over de natuur." zei een sarcastisch stemmetje en ik wist wel dat het gelijk had. Een geritsel aan de overkant van het mooie meer trok mijn aandacht maar maakte me helemaal niet bang. Het was maar een dier. Tot ik wat witter licht zag maar he, misschien was het de maan maar. ik voelde iets op mijn schouder, iets warms, niet een krullende lok haar. Het was.. snel krabbelde ik recht en maakte een sprongetje van de schrik. Voor me stond een beeldschone vrouw met lichtblond haar, dat bijna licht gaf, zo helder als de maan. Haar armen waren losjes aan de zijkanten van haar lichaam en in haar hand hield ze een zilveren pijl en boog. Om haar lichaam een witte zijden jurk, zoals alle godinnen. 'Ik-eu.' ik deinsde achteruit voor haar schoonheid en de kracht die van haar afstraalde. 'Roseline, ik kom je waarschuwen.' zei ze maar toen vertrok haar mond een beetje. 'Je weet niet wie ik ben, he?' ze perstte haar lippen op elkaar. 'Pfft. Natuurlijk weten de mensen van nu er nìets meer van. Alhoewel jìj in het complot zit.' 'Jij bent..' ik wit wel dat ze een godin was, dat kon je evengoed op haar voorhoofd zetten maar wie.. 'U bent Artemis.' zei ik verbijsterd. 'Godin van de maan en jacht.' 'En van het leven. Ik heb je zien opgroeien.' ze glimlachte vriendelijk. Dankje, geschiedenis. Ik wilde niet weten wat ze had gedaan, moest ik haar naam niet weten. 'Ik kom met een boodschap van je moeder.' ze lachte terug. 'Ja, Hermes was er niet en het is in belang van alle goden dus ging ik, het tegengestelde van je moeder, maar. ' 'M-mam?' ik kon Artemis niet in de ogen kijken. 'Kan je zelf niet?..' In haar ogen laaide vuur en ze nam haar pijl en boog harder vast:'Ben ìk niet goed genoeg?' 'Jawel, jawel.' jammerde ik, ik wilde haar zeker niet kwaad maken. 'Maar ze is mijn moeder, tuurlijk wel, o Artemis.' 'Oké.' ze leek wat gerustgesteld.' Goden mogen hun kinderen niet zien, Zeus' wet. Maar goed, nichtje. Ik moet je waarschuwen. Voor Hades. Hij wilt je in zijn macht hebben. Hij denkt dat je een hebbeding bent wanneer een oorlog om macht uitbreekt. Hij denkt dat je bij met hem net zo sterk bent als bij Poseidons zoon. Ga niet in op zijn avances. De profetie zei dat je bij Poseidons zoon hoort. Moeilijke tijden breken aan, Kronos wordt sterker, Hades wilt de oppermacht en ook de jongere generatie. Bescherm de aarde.' Mijn mond viel open wanneer Artemis me aankeek. 'Ik kan niet..' 'Je kan meer dan je denkt, Rose. Ook zonder de armband.' Mijn hand voelde aan mijn andere pols, die vaag rood zag. Hades' aandenken. 'Hier.' Artemis gaf me een rugzak die wat zwaarder woog. ' Van ons allemaal. Gebruik het verstandig. Jullie moeten ons helpen. Ofwel zijn julllie de redding van de Olympus, of net de ondergang. Het ga je goed.' En opeens was ze weg. Ik haalde raspend adem. Dat was raar. Als een spook ging ik met kleine stapjes naar mijn huisje, waar ik op mijn bed viel en direct in slaap viel.