*30

Jacob en Sasja kwamen bij ons zitten en keken me bezorgd aan. "Chris gaat het echt wel?" vroeg Sasja. Nee het gaat niet, maar dat ga ik hun echt niet vertellen. Straks zien ze me aan voor een of ander watje ofzo. "Ja ja, het gaat wel" mompelde ik en ik staarde naar de lucht. Normaal was het hier in La Push altijd bewolkt. Maar vandaag een keer niet, vandaag was de lucht helder blauw en er was geen wolkje te bekennen. Althans dat dacht ik, ik keek in de verte en zag daar een stroom van donkere wolken aankomen. Ik wist het, dit mooie weer was ook te mooi om waar te zijn. "Chris waar kijk je toch de hele tijd naar?" vroeg Jacob verbaasd. "Heb je die lucht gezien?" vroeg ik en ik keek Jake aan. "Ja mooi is die he, het komt niet vaak voor dat hij zo mooi blauw is" zei Jake met een glimlach en hij liet zich achterover vallen. "Nou dan heb ik leuk nieuws voor je, kijk maar eens in de verte" zei ik en ik stond op. Jake ging overeind zitten en keek geschrokken naar de lucht. "Shit, ik denk dat we maar moeten gaan, die wolken komen wel heel snel deze kant op. Jake riep de andere mensen en iedereen kwam snel aangelopen. We pakten snel onze spullen bij elkaar en gingen het strand af. "Zullen we naar mijn huis gaan?" vroeg Jacob. "Wij gaan richting Forks" zei Mike en hij wou richting zijn auto lopen. "Wie zegt dat ik daar zin in heb?" vroeg Jessica. "Je hebt geen keuze, ik rijd namelijk" zei Mike eigenwijs en hij liep naar zijn auto toe. Angela,Jessica en Erik volgden hem maar Bella bleef staan. "Sasja zou ik met jou mee terug kunnen?" vroeg ze met een glimlach. "Natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd" zei Sasja. We liepen richting Jake zijn huis. Ik keek achterom om te zien of Sean ook mee kwam en inderdaad, Sean kwam mee. En niet alleen Sean, nee Quil en Embry ook. Fijn.. Ik liep snel naar Jake toe en trok hem aan zijn arm. "Had je niet kunnen zeggen dat die eikel ook mee zou gaan?" siste ik. Jake keek verbaasd achterom. "Dat wist ik niet, sorry" zei Jake zacht. "Het zal wel" mompelde ik en ik liep snel verder. Jake trok me terug naar achter en hield me bij mijn hand vast. Hij keek me met een grijns aan en liep stug door. Fijn, die gast is zo sterk, ik krijg mijn hand niet een los. Nou ja, dan maar zo. Ik voelde de eerste regendruppen al vallen. "Laat je me los? Ik wil graag rennen" zei ik en Jake liet me los. Iedereen begon te rennen en algauw waren we bij het huis van Jake. We waren net optijd binnen althans bijna iedereen was optijd binnen. Embry en Quil waren iets later waardoor ze zeiknat werden door de regen.

"Jake mag ik nog wat cola?" vroeg Quil. "Pak zelf maar" mompelde Jake en hij staarde weer naar de tv. Eigenlijk had ik gehoopt dat Quil en Embry naar huis zouden gaan maar het regent echt keihard dus het was een beetje lullig om ze naar huis te sturen. "Jake mag ik nog wat cola?" vroeg ik daarna. Ik ga echt mijn drinken niet zelf inschenken. "Zoals ik net al zei, pak zelf maar" zei Jake. "Maar dat was tegen Quil, en ik ben Christine" zei ik verontwaardigd. Jake keek me lachend aan en schonk daarna cola voor me in. "Dat is niet eerlijk" zei Quil verontwaardigd. "Het leven is niet eerlijk maar dat weten sommige mensen onder ons wel" zei ik. Ik zag het gezicht van Embry betrekken. Mooi, mijn boodschap is aangekomen. Jake keek me grijnzend aan en gaf me mijn cola. Ik pakte hem aan en nam een slok. Op dat moment ging een telefoon en Quil moest, natuurlijk, weer irritant doen. "TELEFOON!" riep hij. Ik herkende het deuntje en pakte mijn mobiel. "Hee pap" zei ik. "Hee Chris, ik heb niet veel tijd maar zou je naar huis willen gaan en de was van de lijn af willen halen. Het is nu al zeik nat maar straks waait het weg" zei papa snel. "Is goed" antwoordde ik en papa zei nog snel iets wat ik niet verstond. Voordat ik kon vragen wat hij zei had hij al opgehangen. Fijn.. "Ik ga naar huis, ik moet de was van de lijn afhalen voordat het weg is" zei ik en ik stond op. "Moet ik mee?" vroeg Sasja. "Nee, anders word jij ook nat. Ik rijd zo wel met je auto hier heen dan kun je vanaf hier naar huis" zei ik. Sasja knikte en ging weer verder tv kijken. Ik rende snel naar buiten en ging als een speer naar huis. Ik trok de kleren snel van de waslijn en ging naar binnen. Ik gooide de kleren voor de wasmachine, die zijn toch niet meer te redden. Ik pakte wat droge kleren uit de droger en pakte toen de sleutels van de auto van Sas en ging weer naar buiten. Ik wou in de auto stappen maar ik werd vast gehouden. Ik draaide me om en zag dat het Embry was. Hij zette zijn handen naast mijn hoofd neer en keek me grijzend aan. "Nu kan je niet weg" zei hij met een gemene grijns.