Hugs

eigenlijk wil ik Artur nog niet loslaten, maar ik ben me zeer bewust van Alfreds blik, dus laat ik hem met tegenzin toch los.
"Bedankt,Art"
Arthur glimlacht.
"Geen probleem.ga maar verder met...Wat je ook met America aan het doen was"
lichtelijk verlegen werp ik een blik op Alfred die lichtelijk ongeduldig naar ons staat te kijken.
"America? wat waren we eigenlijk aan het doen?"
Alfred zijn gezicht klaart op tot zijn gebruikelijke Big-smile weer op zijn gezicht staat.
"Ik nam afscheid van mijn zusje"
"Je-je zusje!?"
"Melody,Netherlands is toch soort van je vader?"
ik kijk hem raar aan.
"bij mij is het hetzelfde verhaal. tot England me vond"
ik kijk naar Arthur,die knikt.
"zoiets is het wel ja"
"Maar,Melo,je moet mischien terug naar Bel. ze zullen je ondertussen wel missen"
ik knik en loop naar Alfred.
"loop je ook mee Arthur?" vraag ik zonder acht te slaan op de raar kijkende Alfred.