You Are Invited

Door al die opschudding was Liza bijna het Gemaskerd Bal vergeten. Het Gemaskerd Bal was een jaarlijkse viering in het dorpje waar Liza woonde. Het feest werd gehouden vanwege de victoriaanse invloed die het hele dorpje over zich heen had gekregen.
Er zouden prinsen, prinsessen, ridders, graven en hertogen aanwezig zijn en natuurlijk middeleeuwse muziek.
Het klonk allemaal als een saai en duf verkleedfeestje maar dat was het niet. Het was een echte traditie en als je niet ging werd je voor de rest van je leven met een scheve blik bekeken.
Liza bekeek nog eens de met krullen versierde uitnodiging.

Geachte Liza Spector,
U bent bij deze uitgenodigd voor het Gemaskerde Bal.
U wordt geacht u te kleden naar het gebruikelijke thema. U kunt eventueel een kostum en een masker lenen, zolang de voorraad strekt natuurlijk.
Wij wensen u verder nog een prettig avondfeest.

mvg, het comité

Liza hoefde geen jurk of masker te lenen. Die had ze zelf in haar kleerkast hangen. Een mooi lang, rood victoriaans kleed met zwarte roesjes. En haar masker was ook niet mis. Een mooie zwart met rode verenmasker.
Liza keek op de klok. Het werd tijd dat ze zich ging omkleden.
...
Er werd op Liza's slaapkamerdeur geklopt. 'Liza, ben je al bijna klaar?' 'Ja, pa. Niet zo ongeduldig. je weet toch hoe vrouwen zijn!' 'Daarom vroeg ik of je al bijna klaar was,' bromde hij geërgerd. Liza giechelde maar zei verder niets. 'Ik meen het, Liza. Doe wat sneller door.' 'Nog even geduld, zuurpruim,' giechelde ze en probeerde de rist op haar rug gesloten te krijgen. Geïrriteerd begon ze op één been te springen in een poging haar rits dicht te ritsen. Met een wanhopige gil belandde ze op haar bed.
'Liza? Alles in orde.' Haar vader kwam snel de kamer binnen. 'Probeer je nu nog steeds in die jurk te kruipen? Je hebt hem al 2 jaar.' Kwaad begon Liza te grommen. 'Ik wordt groter, niet dikker,' waarschuwde ze hem. 'Tuurlijk, tuurlijk, spreek nooit een vrouw tegen,' zuchtte hij. 'Dat je het maar weet,' lachtte ze. 'Ow, yes! Het is gelukt!' De rits was geloten. 'Kunnen we nu dan eindelijk gaan,' vroeg hij ongeduldig. 'Nee, eerst nog m'n masker. En ga je dit echt aandoen? Dat harnas is al ouder dan jij bent.' 'Ook bedankt.' 'Pfff...'
Liza opende haar juwelen kist en haalde de verborgen lade uit. Daar verbord ze haar masker. Ze was er dol op. Ze had het van haar moeder gekregen voordat ze hen beiden verliet. Ze had het haar nooit kwamijk kunnen nemen. het bleef haar moeder.
Liza probeerde niet al te emotioneel te worden en zette het masker op. Met een typische modellen-pose draaide ze zich om naar haar vader. 'Ha, eidelijk. En wat ziet mijn prinsesje er mooi uit.' 'Dankje, pappie,' giechelde ze. 'Maar ik moet eerst nog even...' 'Oh, nee. daar gaan we weer.' 'Ach, geen zorgen. Ga jij maar alvast. Ik kom later.' 'Lukt je dat wel?' 'Paps, het is 3 straten verder.' 'Oké, prima. Maar niet te lang wachten, hé!' 'Maak je maar geen zorgen om mij.' Haar vader zuchtte maar verliet toen haar kamer.
'Tot straks!' hoorde ze hem nog roepen en toen sloeg de deur dicht.
Liza liep naar haar kaptafel en schoof haar masker als een zonnebril van haar gezicht af. Snel maakte ze zich op. Het was niet omdat haar gezicht verhult werd door een masker dat ze haar ogen niet mocht laten uitkomen. Snel deed ze wat mascara en oogschaduw op zodat haar ogen donker leken en mysterieus leken. Ze schoof haar masker weer recht en bekeek zichzelf nog eens. Snel gooide ze haar haar nog wat door de war en toen rende ze naar beneden. Rap griste haar tasje nog van het bureau en liep toen naar buiten.
'Oeps, bijna m'n jas vergeten,' zei ze tegen zichzelf.
Ze griste haar jas van de kapstok en toen kon ze echt vertrekken.
Op naar het feest!