21. I'm not going -

Dionysus stond terug op en wreef voldaan over zijn dikke buik. 'Ook terug hetzelfde, he.' zei hij terug op zijn verveelde toon, maar hij leek blijer door het eten. ' Jullie mogen teruggaan naar jullie kamers of let's get the party started, zoals jullie jongeren zeggen. Bij de Aphrodite's heb ik gehoord. Nouja, maak het niet te laat, en geen lawaai bij mìjn bed of er kunnen wel eens hellehonden komen. Ik ben humeurig als ik wakker word. Demeter-kinderen, àfwas.' De kinderen van de godin Demeter zuchtten allemaal en stonden sloffend op om de afwas te gaan doen. Aurore liep snel naar me toe. 'Ga je mee naar ons feestje?' ze leek heel enthousiast. O. 'Aurore,' ik keek haar schuldbewust aan. 'Ik heb eigenlijk geen zin in een feestje. Ik heb vandaag veel meegemaakt - ik wil eens alleen zijn.' Ik haalde mijn schouders op. 'Oké, ik begrijp het wel.' ze glimlachte naar me. 'Een andere keer.' 'Tot morgen.' ik grijnsde naar haar, en ze antwoordde erop met nog een grijns. 'Tot morgen.' 'Veel plezier.' ik draaide om en liep met mijn handen in mijn zakken naar het huisje-kamer. Ik wist het niet. 'Rose!' ik hoorde mijn naam, maar ik reageerde niet. Ik wilde op mijn bed liggen of zoiets. Ik moest nàdenken, dit was.. 'Rose!' opeens stond Jessica voor me en keek me bezorgd aan met haar bruine ogen.'Luister je nu ook al niet meer naar je beschermster?' Ik knipperde mijn ogen. 'Jess? Sorry. Beschermster?' Ik keek haar niet-begrijpend aan. 'Ik, eu-' ze wist dat ze iets fouts had gezegd. 'Ik leg het morgen wel uit, oké?' 'Waarom?' 'Omdat je dan wakkerder bent.' 'Oh, ké.' ik glimlachte naar haar. 'Dag, Jessica.' Ze keek me met grote ogen aan: 'Wat ga je doen?' 'Ik weet niet, slapen of liggen of iets.' 'Vind je het erg als ik naar het feestje van de Aphrodite's ga?' Ze keek me aan alsof ik het moest beslissen alhoewel ze ouder was dan mij. 'Tuurlijk, ga maar.' ik lachte naar haar. Ze lachte ook even maar keek me toen doordringend aan. 'Werk jezelf niet in de nesten.' ik kreeg er de rillingen van. Snel draaide ze zich om en ging een andere weg op dan ik. Ik ging mijn "huisje" binnen en griste vlug mijn ipod van mijn bed af. Ik ging terug naar buiten, op weg naar het meer, beter op zoek. Eindelijk vond ik het, mijn haar vol takjes en mijn benen vol schrammen van takjes en doorns. En het was echt waar ik op gewacht had : rùst. Snel liet ik me met een plof op het zachte zand vallen en legde mijn handen erin. Het meer werd helemaal verlicht en glinsterde door de maan die erboven scheen. Het ruisde stilletjes, netals de wind door de bomen en een uil die oehoe-de. Er was zelfs niet te horen van de muziek - magisch zodat niemand anders het hoorde. Stilletjes zakte ik neer tegen een rots en deed mijn ogen dicht. Ik concentreerde me op het ruisen van de bomen en het water, zo hard dat ik de gedempte voetstappen door het zand niet hoorde. Tot. 'He, Roseline. Ik vloog wel tien meter omhoog.