Foto bij 22.

22~

[Friedolien]

Al snel heb ik door dat ik op het verkeerde moment ben binnen gekomen. Die 2 gaan niet zomaar beginnen blozen. Nog even staar ik hen vreemd aan maar dan komt er toch nog iets zinnigs uit m’n mond. ‘Hoi Bill, ik had niet verwacht jou hier te zien. En Silke, ik weet dat je pas wakker bent maar zou je in het vervolg je sigaretten buiten kunnen roken en eventueel eerst iets eten. Want ik heb er echt helemaal geen zin in dat jij ziek wordt en dat ik je verlies.’ Ok ja, dat klonk misschien wat dramatisch, maar het is de pure waarheid. ‘Ahum, ook een goeiendag Friedolien..’ is het enige antwoord dat ik terugkrijg van haar. ‘Maar waarom doe je daar toch altijd zo dramatisch over? Zo’n groot probleem is dat toch niet?’ Ik kijk haar even boos aan en loop dan door naar m’n kamer. Het is ook altijd hetzelfde met haar, zo koppig als wat. En niet willen luisteren naar mij. Maar ja, wat wil je! Ze is de oudste thuis.. Eenmaal in m’n kamer drop ik m’n handtas en werktas op m’n buro en smijt mezelf dan op m’n bed. Heel eventjes staarde ik naar het plafond, tot ik opeens 2 helgroene ogen voor me zag. Onmiddellijk veerde ik recht en keek verbaasd voor me uit. Waarom zie ik hem nu weer voor me? Waarom moet ik daar nu weer aan denken? Heel zachtjes liep er een traan over m’n wang. Dit had ik echt niet verwacht, het was al zo lang geleden. Het moet dus echt wel heel diep zitten. Verschrikt keek ik op toen ik m’n gsm hoorde afgaan. Snel sprong ik uit m’n bed en zocht hem in m’n handtas. Vlug nam ik op. ‘Hallo, met Friedolien.’ Ik hoorde hoe m’n stem lichtjes brak en wat schor klonk ‘Hey, het is Tom. Weet jij waar dat Bill uithangt? Want tegen mij zei hij dat het heel even naar Silke ging om haar armband terug te geven. Maar hij is toch wel al veel te lang weg. En hij –‘ ‘Shhh, Tom. Je hoeft je echt geen zorgen te maken hoor. Hij zit hier gewoon bij ons in de woonkamer, te babbelen met Silke.’ ‘Oooh, ok. Bedankt! Zeg trouwens, alles goed met je?’ ‘Ja hoor, waarom?’ Ik hoorde gewoon de twijfel in m’n eigen stem. Aaargh, waarom kon ik toch zo slecht liegen?! ‘Eum gewoon, omdat ik dacht dat er iets scheelde want je klonk zo schor en stil daarnet. Ben je echt zeker dat er niets is?’ ‘Nee hoor, ik kwam juist uit m’n bed. Ik had even gerust en ook, ik was daarnet boos op Silke. Dusja, dat verklaart veel. Maar alles is nu in orde hoor.’ ‘Ok dan, dan zie ik je later wel nog eens. Daaag!’ ‘Dag Tom..’ Ik drukte op het rode telefoontje, legde m’n gsm weg en smeet mezelf voor de 2de keer op m’n bed. Even later lag ik alweer te piekeren en het enige wat ik nog hoorde was dat m’n deur openging..

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen