Part 5
Soms heb ik het gevoel dat je mijn zus niet bent.’ zegt ze brutaal.
Geschokt kijk ik haar aan.
Dan ren ik zo hard als ik kan weg. Mijn ogen zijn gevult met tranen. Hoe kan ze dat nou zeggen?
Geschokt kijk ik haar aan.
Dan ren ik zo hard als ik kan weg. Mijn ogen zijn gevult met tranen. Hoe kan ze dat nou zeggen?
Evi:
Ik kijk niet om maar ik ren zo hard als ik kan. Ik zou eeuwig blijven rennen, weg van Felicia, weg van de wereld. Maar dat eeuwig is wel héél erg kort want ik was het marktplein nog niet af of ik bots tegen een muur. Nee, ik ben niet stom of blind. Er was een soort onzichtbare muur verschenen die enkel mij tegen houd. "Felicia," snikte ik,"niet doen." Het volgende moment was de muur verdwenen en ik begon weer te rennen.
Felicia:
Ik hield Evi tegen. Ik hoor haar iets snikken maar ik versta het niet. Ineens gaat er een steek door mijn maag. Ik zie Evi wegrennen maar ik voel me te zwak om er iets aan te doen.
Er zijn nog geen reacties.