Because you were/are special to us/me (FTSK) 7

De volgende dag mogen we één voor één even bij Jonathan langs. “Hoe kom je erop? Een maand op vakantie naar Texas komen en ze bijna helemaal doorbrengen in het ziekenhuis voor 2 sickest kids.” Lacht Jonathan meteen als ik binnenkom. “Je beseft niet half hoeveel jullie voor mij gaan ebtekenen zijn. Ik wil niet naar huis voor Kyle wakker wordt maar ik moet van mijn ouders. Wie weet komt Kyle niet meer uit zijn coma. Tegen dat ik dan hier ben ligt hij begraven. Dan heb ik niet eens afscheid kunnen nemen.” Jonathan schudt zijn hoofd. “Kyle is een sterke jongen. Hij vecht misschien op dit moment nog steeds voor zijn leven maar als hij zijn geheime wapen gebruikt dan komt hij er zo weer bovenop.” Grijnst Jonathan. “Geheime wapen? Welk geheim wapen?” verbaast en afwachtend kijk ik hem aan. “Zijn brede glimlach natuurlijk. Daar kan toch niemand tegen op.” Mijn gedachten dwalen opnieuw af naar Kyle. Forever The Sickest Kids zonder Kyle, dat is geen Forever The Sickest Kids. Zelfs al zou er een vervanger komen die als 2 druppels water op hem lijkt, dan nog zal het niet meer zijn wat het was. En hoe moet mijn leven verder, Kyle heeft wel een heel grote indruk nagelaten op mij, zonder hem is het leven ook niet meer wat het was. Of je nu fan bent van de band of niet, zonder Kyle is het toch anders.

“Elisa? Luister je wel?” Ik word uit mijn gedachten gehaald door Jonathan. “Luister je wel?” vraagt hij. “Sorry, ik zat even in gedachten verzonken, wat zei je?” Hij lachte even en herhaalt. “Wat als we nu een tekening van hem laten maken en een lange rol papier nemen en daar fans een boodschap laten opschrijven?” Dat lijkt me wel een goed idee. “Wie maakt de tekening en wie gaat boodschappen laten opschrijven?” vraag ik meteen. “Kan jij goed tekenen?” vraagt hij. “Ik vind van niet maar anderen zeggen dat ik dat wel kan. Ik zal een tekening maken en dan kan je zelf beslissen.” Stel ik hem voor. Hij vindt het een goed idee en na alles besproken te hebben vertrek ik uit de kamer.

De jongens zijn meteen enthousiast en samen gaan we meteen op weg naar een winkel waar we alles kunnen kopen. Als we het ziekenhuis uitkomen staan daar een heleboel fans en pers. Aan het ziekenhuis liggen knuffels, brieven en pakjes. We proberen de menigte stil te krijgen en als dat gelukt is neemt Caleb het woord. “Jonathan en Elisa hebben een idee als eerbetoon en steun voor Kyle en zijn familie. Ze willen een lange rol papier laten volschrijven, allemaal boodschappen van fans. We roepen dan ook zo veel mogelijk fans op hieraan mee te werken.” Er wordt geschreeuwd en geroepen maar de menigte val niet meer stil te krijgen. We tellen af en roepen samen “shut up”. De menigte is meteen stil en Caleb laat me het idee verder uitleggen. “Wij gaan straks achter rollen papier en stiften zodat jullie de boodschappen kunnen schrijven. Roep vrienden en familie op zodat jullie met zoveel mogelijk hem een boodschap kunnen schrijven.” Het blijft even stil en dan wordt er met iets gegooid. “Mijn bijdrage om papier en stiften te kopen.” Roept er iemand. Meteen wordt er een heleboel geld voor onze voeten gegooid. We rapen alles op en gaan naar de winkel. Daar aangekomen merken we al snel dat we meer dan genoeg geld hebben om alles te betalen… dankzij de fans.

De jongens laten boodschappen schrijven terwijl ik de tekening zal maken. Ik maak een kleine tekening van Kyle zodat Jonathan kan zegen of hij goed is. “Trek je terug op je hotelkamer en maak er je werk van.” Hij geeft me een knuffel en daarna vertrek ik naar mijn hotelkamer. Op de plaats waar het ongeval gebeurde liggen knuffels, bloemen, cadeautjes, spandoeken… Er staan ook nog honderden fans. “Ga allemaal naar het ziekenhuis! Caleb, Kent, Marc en Austin wachten op jullie boodschap aan Kyle. Jonathan is sinds gisteren wakker.” Deel ik hen mee. Even later zijn ze allemaal weg.

Na anderhalf uur geconcentreerd bezig te zijn met de tekening is ze bijna f. Hier en daar werk ik ze nog wat bij en dan ben ik klaar. Ik besluit op de achterzijde nog de datum te schrijven en ‘because you are special to us’. Ik vertrek opnieuw naar het ziekenhuis. Opnieuw staan er fans aan de plaats van het ongeval en ook deze keer spoor ik hen aan naar het ziekenhuis te gaan om een boodschap te schrijven. Onderweg zie ik een winkeltje in een zijstraat. Ik besluit er eens binnen te gaan en vind er een stoere maar mooie kader, zo echt iets voor Kyle. Ik besluit de kader te kopen en er de tekening in te steken. “Kyle Burns, ja het was een goede jongen.” Zegt de verkoper. “Meneer, mag ik u er toch even op wijzen dat hij nog niet dood is?” merk ik op. “Ja, ik weet het maar in het begin was er 60% kans dat hij het overleefde, sinds 2 dagen is die kans gehalveerd. Wist je dat dan niet?” Verbaasd kijk ik hem aan. “Hoe weet u dat?” de man draait zich om en haalt een krant tevoorschijn. Na een paar bladzijden om te draaien draait hij de krant.
‘Kyle Burns ten dode opgeschreven (?)’ luidt de titel. ‘Kyle Burns, drummer van Forever The Sickest Kids, gaat er op achteruit. “Sinds gisteren (vrijdag ) is zijn toestand verslechterd” deelt Caleb Turman, bandlid en goede vriend van Kyle, mee op een persconferentie. “We hebben een grootschalige actie op poten gezet als eerbetoon aan hem. We roepen alle fans op om een laatste boodschap te schrijven aan Kyle.” Gaat hij verder. “We hopen natuurlijk nog steeds op een goede afloop maar volgens de dokter is die kans zeer klein tot onbestaand.” Bij de vraag wie het onbekende meisje is die steeds in hun buurt loopt antwoorden ze in koor: “gewoon een vriendin” Maar naar verluidt is ze wel heel close met Kyle. We wensen familie, vrienden en fans veel sterkte toe en hopen natuurlijk dat Kyle nog jaren bij ons mag blijven’ Verbaasd, eerder geschokt, doe ik de krant dicht.