¤ Secret friendship. Or more? ¤ (Deidara) # 9

Aimeka pov
Ik wrijf mijn tanden over elkaar. De laatste keer dat Deidara in Konoha was, was om mij te vertellen dat hij niet op mijn vijftiende verjaardag kon komen. Dat is nu drie jaar geleden. Hij zei dat hij niet kwam omdat ‘zijn vader die dag niet kon en hij niet alleen mocht reizen’.
Phuh, nee. Natuurlijk kwam zijn vader niet! Je kan niet komen als je vermoord wordt door je eigen zoon!
Ik loop verder en voel de woede opborrelen. Ik was verdrietig, het eerste jaar. Verdrietig omdat ik mijn beste vriend was verloren. Ik ben nog steeds verdrietig maar ook ontzettend boos. Waarom heeft Deidara zijn vader vermoord? Reinon was zo’n lieve man! Ik kan me geen betere vader voorstellen. En waarom moest hij iedereen zo kwetsen? Ik heb hem mijn vriendschap gegeven. Ik vertrouwde hem. Ik heb hem alles over mij verteld. Ik dacht dat het voor hem hetzelfde was. Maar niet. Hij heeft me gebruikt. Dat is wat me zo boos maakt.
Ik loop verder en let niet echt op dus ik knal ineens tegen iemand aan. Ik kijk op en zie twee zwarte ogen.
‘Sorry,’ mompel ik.
Sasuke trekt een wenkbrauw op en zegt geen woord. Hij loopt me voorbij en ik rol met mijn ogen. Hij is soms zo irritant! Ik heb echt medelijden met Naruto en Sakura dat ze met hem in één team zitten. Sasuke verdween een tijdje geleden. Ik herinner me nog hoe wanhopig ze hem probeerde te vinden. Nou, ze hebben hem gevonden. En hij is terug. Maar hij is enger dan ooit.
Ik loop verder en besluit om het bos in te gaan. Het bos is mijn plaats waar ik altijd heen ga als ik gestrest ben. Ik kom hier tot rust. De vogels vliegen boven mijn hoofd en de zon schijnt door de bomen. Ik voel de paniek langzaam verdwijnen en spring in een boom. Ik kijk uit op een klein veldje en kleine dieren rennen van links naar rechts. Het is een schitterend gezicht.
Ineens verdwijnt ieder diertje. Ik hoor de volgens niet meer en ik spits mijn oren. Ik hoor mensen langzaam deze kant op komen. Ik kijk naar het open veldje en voor de tweede keer die dag, stopt mijn hart met slaan. Er zijn twee mannen in het veld. Allebei dragen ze dezelfde mantel als die van Deidara. Ik grimas. Het zal de Akatsuki-mantel wel zijn.