0.11

De dagen vlogen voorbij en als ik oom Steve serieus moest nemen, waren we op dit moment twee dagen te laat. De week was voorbij, en er is niks gebeurd. De week waarvan ik niet eens weet waar het op slaat. Zou er een tijdbom af moeten gaan, zouden er aliens met hun ufo in onze tuin landen? Serieus, ik weet echt niet wat ik met die informatie moet. En dan nog iets, ik ga echt niet meer de kelder in. “Ik wil wat aan het huis veranderen” zei ik terwijl ik Robin over zijn buik streelde. “En wat wil je gaan veranderen dan?” vroeg Robin. “De kelder, ik wil die wasmachine en droger daar weg hebben. Ik krijg serieus de kriebels van de kelder” zei ik. “Waar wil je het dan neerzetten?” vroeg Robin. “Weet ik veel, maar het moet daar gewoon weg. Het zit me gewoon niet lekker” mompelde ik en ik drukte een kus op zijn borstkas. “Nou, ze zouden wel naar een van de logeerkamers kunnen. Er logeert hier toch niemand en anders slapen ze maar in de woonkamer ofzo” zei Robin. “Mooi, is dat ook weer opgelost, heb jij weer wat te doen morgen” zei ik met een grijns. “Dacht het niet moppie” zei Robin en hij drukte een kus op mijn mond. “Waarom niet?” vroeg ik verontwaardigd. “Gewoon niet, waarom zou ik?” zei hij met een brede grijns. “Omdat je me lief vindt?” vroeg ik. “Neuh, ik vind je niet lief” zei Robin grijnzend. Ik gaf hem een tik tegen zijn schouder. “Dat is ook niet lief” zei ik verontwaardigd. “Ik houd van je, is dat niet genoeg?” vroeg Robin en hij drukte zijn lippen op die van mij. “Nee, dat is niet genoeg” zei ik en ik trok me los. Ik stond snel op uit het bed en Robin keek me verbaasd aan. “Wat moet ik dan doen?” vroeg hij. “De wasmachine en de droger verplaatsen. Duh” zei ik lachend en ik liep richting de badkamer.

Nadat ik klaar was met douchen was ik naar beneden gegaan. “Al aan het ontbijt begonnen?” vroeg ik lachend toen ik Robin aan tafel zag zitten. “Ja jij stond er zo lang onder, ik begon honger te krijgen” zei hij met een grijns. “Ach arme schat” zei ik lachend en ik pakte ook een boterham. “Dus, jij gaat zo beginnen met het verplaatsen van de wasmachine?” zei ik met een grijns. Doordat ik niet goed oplette scheurde ik de verpakking van de hagelslag kapot.“Ja dag!” riep hij. “Oh, ga je nu al naar de kelder?” vroeg ik lachend en ik stond op. Ik pakte een bakje uit het kastje en zocht naar een elastiekje. Ik rommelde wat in een la en vond er een. Ineens viel mijn oog op een sleutel. “Robin, is deze van jou?” vroeg ik. “Nope niet van mij” zei Robin en hij ging weer verder eten. Nou ja, dan zou het wel van Steve zijn en ik gooide de sleutel weer terug. “Zeg Amy” begon Robin. “Wat moet je?” vroeg ik. Robin keek me even verbaasd aan maar ging toen verder. “Wat wil je voor je verjaardag?” vroeg hij met een grijns. Oh shit, die is ook bijna, die was ik totaal vergeten! “Ik heb al jaren een droomcadeau, maar dat krijg ik toch nooit” mompelde ik en de tranen prikten in mijn ogen. “Wat is je droom cadeau dan?” vroeg Robin zacht. “Dat ik mijn moeder terug krijg, maar hee dat gaat niet lukken” zuchtte ik en er stroomde een traan over mijn wang. “Dat weet je niet, ze is nooit gevonden” zei Robin hoopvol. “Alsof dat iets uit maakt, ze is al jaren weg, al jaren spoorloos verdwenen. Alsof ze nog in leven kan zijn” mompelde ik en toen braken de tranen echt door. Ik liet me op de grond zakken en liet de tranen hun eigen gang gaan. Ik hoorde dat Robin op stond en een paar seconden later voelde ik zijn armen om me heen. “Sorry, het spijt me” fluisterde hij..