#29. - HOOFDSTUK 5

Een auto stond luid toeterend voor mijn deur. Shit, daar was ze al en ik was helemaal nog niet klaar. Zoals wel vaker gebeurde had ik me weeral eens overslapen. Ik trok mijn truitje recht en deed toen vlug een rokje en legging aan. Het weer werd steeds vaker wisselvalliger, nu dat het volop herfst was. Nog steeds gapend haalde ik de borstel door mijn haar. Ik moest echt eens leren minder te slapen. Ik griste mijn jasje van de kapstok, nam mijn handtas mee die op tafel lag en liep toen naar de deur. Ik keek toe hoe Lana zuchtend haar telefoon aan haar oor hield. Ze was aan het bellen naar mij. Ik voelde de trilling in mijn handtas. Ik gaf een harde tik op de ruit van haar wagen waardoor ze schrok. Grijnzend stapte ik de auto in. “Net uit bed?” Ik knikte. Ik sliep echt veel sinds dat hele flauwvalgedoe. Mijn ouders waren tegen hun zin weer vertrokken naar Frankrijk, waardoor ik nu bijna elke dag met Lana of Mirco opgescheept zat. Op de een of andere manier kreeg ik de indruk dat ik in de gaten gehouden werd. Ik was ondertussen al wel wat uitgeziekt, maar blijkbaar wou men geen risico’s meer nemen. “Honger?” Lana haalde een belegd broodje uit haar handtas. Ik knikte en nam het dankbaar aan. Mijn zus was ook op alles voorzien. “Wat ben je vandaag met me van plan?” vroeg ik met een overvolle mond. “Een jurk voor je kopen”, antwoordde ze terwijl ze de snelweg opreed. Ik keek haar ongelovig aan en staarde toen door het raam naar buiten. Het begon lichtjes te regenen. Het zou dan ook niet lang meer gaan duren voordat het echt winter werd. En ik zou een jurkje gaan kopen? “Je spoort niet, Lana”, fluisterde ik, maar ik wist dat ze me gehoord had. “Weet ik.” Er verscheen een brede grijns op haar gezicht.