[SA] iloveyou <3
Iloveyou <3
Liefste,
Ik kon vannacht geen oog dicht doen omdat ik telkens aan je dacht. Hoe doe je dat toch? Telkens als mijn hoofd leeg is, of ik zoveel belangrijke dingen aan mijn hoofd heb, trippelt jouw naam mijn gedachten binnen en moet ik gewoon aan jouw denken. De zorgen en andere dingen verdwijnen als ik jouw naam nog maar denk. Als ik hem uitspreek proef ik hem uren erna nog op het puntje van mijn tong. Ik denk dat ik je wel met de volle honderd procent kan vertellen dat ik zielsveel van je houd. Het is alsof, wanneer jij er bent, ik niks anders nodig heb. De wereld mag vergaan, ik zal niet panikeren, niet huilen, niet schreeuwen, niet lachen. Ik zal je alleen stevig omhelzen en je beloven dat ik voor altijd van je zal houden. Want, al bij al, is het dat wat ik altijd zal doen. Of ik het nu wil of niet, mijn hart kan niet zonder jou. Je bent het ritme dat ervoor zorgt dat mijn hart niet stopt met kloppen, niet uit het ritme valt. Zonder jou zou ik niet weten wat te doen, of ik geestelijk nog zou leven. Ik zou geen zelfmoord plegen, omdat als mijn lichaam nog op de aarde rondzweeft, ik nog van je hou terwijl ik het zelf besef. Al betwijfel ik dat laatste toch een beetje. Geestelijk zou ik niet op aarde zijn, ik zou verlangen naar de plek waar jij je op dat moment schuil zou houden. Ik zou kapot gaan van verdriet.
Momenteel lig je te slapen, en ik kan je verzekeren dat je mijn hart laat smelten. Je brabbelt de hele tijd mijn naam en telkens krijg ik neiging om mijn armen om je slapende lichaam te slaan, je zacht te kussen en je nooit meer alleen laten. Dat laatste beloof ik trouwens. Ik laat je nooit meer alleen, dat durf ik niet. Dat kan ik niet en dat doe ik niet. Ik wil je niet kwijt raken, niet na wat er allemaal is gebeurt tussen ons. We hebben teveel overleefd samen om dit alles zomaar weg te gooien alsof het niks is. Je betekent gewoon zoveel voor me, dat ik je niet alleen zou laten al vroeg je het me. Ik zal alles doen wat je me ooit vraagt, alles behalve dat. Ik laat je voor geen goud van de wereld nog alleen thuis.
Ik zal je trouwens ook te veel missen moest ik dat doen. Ik zou je handen missen die ik elk moment van de dag vast zou willen houden. Ik zou je aanwezigheid missen, ook al zou je niks zeggen. Als je er maar bent. Ik zou je lippen missen op de mijne. Ik zou je lichaam dat dicht tegen me aanligt als we gaan slapen missen. Ik zou je kleine imperfecties gaan missen. Ik zou jou gewoon gaan missen, mijn liefje. Dus ik beloof je, op alles wat me lief is, dat ik je overal mee naartoe neem.
Ik denk, dat ik nu wel aan het moment ben waar ik niet meer rond de pot moet draaien, ook al meen ik elk woord wat ik hier heb geschreven; alleen zou deze brief er normaal gezien niet over moeten gaan, en toch weer wel. Ingewikkeld, ik weet het. Maar je zal me straks wel snappen.
Ik heb je verteld dat ik van je hou, dat ik je niet kwijt wil en dat je in mijn ogen gewoon het mooiste meisje van de wereld bent. Dat je perfect bent, ook al vind jij van niet en verklaar je me telkens voor gek. Ik meen wat ik zeg. Ik meen dat jij mijn alles bent. Ik meen dat ik met jou aan m’n zij de hele wereld aan kan. Ik meen dat ik oprecht van je hou.
En daarom, liefste, wil ik je iets vragen.
Het hoeft niet meteen, je mag erover nadenken. Dat heb ik het liefst, eigenlijk. Ik wil niet dat je iets beslist zonder dat je er helemaal achter staat. Neem gerust je tijd, ik hoor het wel van je als je er klaar voor bent.
Wil – nee, ik.. Nee - zo niet. Dat is niks voor mij. Nu ik erover nadenk, is deze hele brief niks voor mij. Ik schrijf geen brieven, ik ben niet goed met woorden. Misschien moet ik deze brief toch maar niet naast je, op mijn kussen leggen. Want, dat is uiteindelijk de plaats waar je hem zal vinden, als ik hem er leg. Als ik het durf. Zie je wat je met mij doet? Je maakt me zelfverzekerder en toch zo nerveus. Je maakt me zo.. hoe zal ik het beschrijven? Ik heb er geen woorden voor eigenlijk, maar toch. Als jij in mijn buurt bent en me aankijkt voel ik me zo speciaal. Ik voel me zo blij en zo gelukkig dat ik diegene mag zijn waar jij van houdt. Dat ík diegene ben waar jij ’s avonds laat tegenaan kruipt en liefdevol kust voor je langzaam in slaap dommelt. Ik verbaas me er nog steeds over dat je mij hebt gekozen. Maar ik ben blij, gelukkig. Ik ben van jou, dat is al wat telt. Niet?
Ik denk dat ik nu maar moet ophouden met rond de pot te draaien, terwijl ik net zei dat ik dat niet zou doen. Ik ben gewoon zo nerveus. Zo bang voor het antwoord, jouw reactie.
Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik het je niet vroeg, of in dit geval, schreef. Hier gaan we dan.
Liefste,
Mijn liefste Liesbeth..
Wil je met mij trouwen?
Ik hou van je,
Thomas.
Ze glimlachte terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ze nam een blad papier en een stift waarmee ze met grote sierlijke letters een antwoord op schreef. Met het blad tegen zich aangeklemd liep ze de trap af en hield het blad voor haar gezicht. Haar ogen waren klein en waterig, de zijne groot en liefdevol toen hij het antwoord las. “Ik hou van je,” fluisterde ze en wierp zich in zijn armen. Het blad dwarrelde op de grond terwijl de woorden “Ik wil” de hele wereld toe schreeuwden.
Liefste,
Ik kon vannacht geen oog dicht doen omdat ik telkens aan je dacht. Hoe doe je dat toch? Telkens als mijn hoofd leeg is, of ik zoveel belangrijke dingen aan mijn hoofd heb, trippelt jouw naam mijn gedachten binnen en moet ik gewoon aan jouw denken. De zorgen en andere dingen verdwijnen als ik jouw naam nog maar denk. Als ik hem uitspreek proef ik hem uren erna nog op het puntje van mijn tong. Ik denk dat ik je wel met de volle honderd procent kan vertellen dat ik zielsveel van je houd. Het is alsof, wanneer jij er bent, ik niks anders nodig heb. De wereld mag vergaan, ik zal niet panikeren, niet huilen, niet schreeuwen, niet lachen. Ik zal je alleen stevig omhelzen en je beloven dat ik voor altijd van je zal houden. Want, al bij al, is het dat wat ik altijd zal doen. Of ik het nu wil of niet, mijn hart kan niet zonder jou. Je bent het ritme dat ervoor zorgt dat mijn hart niet stopt met kloppen, niet uit het ritme valt. Zonder jou zou ik niet weten wat te doen, of ik geestelijk nog zou leven. Ik zou geen zelfmoord plegen, omdat als mijn lichaam nog op de aarde rondzweeft, ik nog van je hou terwijl ik het zelf besef. Al betwijfel ik dat laatste toch een beetje. Geestelijk zou ik niet op aarde zijn, ik zou verlangen naar de plek waar jij je op dat moment schuil zou houden. Ik zou kapot gaan van verdriet.
Momenteel lig je te slapen, en ik kan je verzekeren dat je mijn hart laat smelten. Je brabbelt de hele tijd mijn naam en telkens krijg ik neiging om mijn armen om je slapende lichaam te slaan, je zacht te kussen en je nooit meer alleen laten. Dat laatste beloof ik trouwens. Ik laat je nooit meer alleen, dat durf ik niet. Dat kan ik niet en dat doe ik niet. Ik wil je niet kwijt raken, niet na wat er allemaal is gebeurt tussen ons. We hebben teveel overleefd samen om dit alles zomaar weg te gooien alsof het niks is. Je betekent gewoon zoveel voor me, dat ik je niet alleen zou laten al vroeg je het me. Ik zal alles doen wat je me ooit vraagt, alles behalve dat. Ik laat je voor geen goud van de wereld nog alleen thuis.
Ik zal je trouwens ook te veel missen moest ik dat doen. Ik zou je handen missen die ik elk moment van de dag vast zou willen houden. Ik zou je aanwezigheid missen, ook al zou je niks zeggen. Als je er maar bent. Ik zou je lippen missen op de mijne. Ik zou je lichaam dat dicht tegen me aanligt als we gaan slapen missen. Ik zou je kleine imperfecties gaan missen. Ik zou jou gewoon gaan missen, mijn liefje. Dus ik beloof je, op alles wat me lief is, dat ik je overal mee naartoe neem.
Ik denk, dat ik nu wel aan het moment ben waar ik niet meer rond de pot moet draaien, ook al meen ik elk woord wat ik hier heb geschreven; alleen zou deze brief er normaal gezien niet over moeten gaan, en toch weer wel. Ingewikkeld, ik weet het. Maar je zal me straks wel snappen.
Ik heb je verteld dat ik van je hou, dat ik je niet kwijt wil en dat je in mijn ogen gewoon het mooiste meisje van de wereld bent. Dat je perfect bent, ook al vind jij van niet en verklaar je me telkens voor gek. Ik meen wat ik zeg. Ik meen dat jij mijn alles bent. Ik meen dat ik met jou aan m’n zij de hele wereld aan kan. Ik meen dat ik oprecht van je hou.
En daarom, liefste, wil ik je iets vragen.
Het hoeft niet meteen, je mag erover nadenken. Dat heb ik het liefst, eigenlijk. Ik wil niet dat je iets beslist zonder dat je er helemaal achter staat. Neem gerust je tijd, ik hoor het wel van je als je er klaar voor bent.
Wil – nee, ik.. Nee - zo niet. Dat is niks voor mij. Nu ik erover nadenk, is deze hele brief niks voor mij. Ik schrijf geen brieven, ik ben niet goed met woorden. Misschien moet ik deze brief toch maar niet naast je, op mijn kussen leggen. Want, dat is uiteindelijk de plaats waar je hem zal vinden, als ik hem er leg. Als ik het durf. Zie je wat je met mij doet? Je maakt me zelfverzekerder en toch zo nerveus. Je maakt me zo.. hoe zal ik het beschrijven? Ik heb er geen woorden voor eigenlijk, maar toch. Als jij in mijn buurt bent en me aankijkt voel ik me zo speciaal. Ik voel me zo blij en zo gelukkig dat ik diegene mag zijn waar jij van houdt. Dat ík diegene ben waar jij ’s avonds laat tegenaan kruipt en liefdevol kust voor je langzaam in slaap dommelt. Ik verbaas me er nog steeds over dat je mij hebt gekozen. Maar ik ben blij, gelukkig. Ik ben van jou, dat is al wat telt. Niet?
Ik denk dat ik nu maar moet ophouden met rond de pot te draaien, terwijl ik net zei dat ik dat niet zou doen. Ik ben gewoon zo nerveus. Zo bang voor het antwoord, jouw reactie.
Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik het je niet vroeg, of in dit geval, schreef. Hier gaan we dan.
Liefste,
Mijn liefste Liesbeth..
Wil je met mij trouwen?
Ik hou van je,
Thomas.
Ze glimlachte terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ze nam een blad papier en een stift waarmee ze met grote sierlijke letters een antwoord op schreef. Met het blad tegen zich aangeklemd liep ze de trap af en hield het blad voor haar gezicht. Haar ogen waren klein en waterig, de zijne groot en liefdevol toen hij het antwoord las. “Ik hou van je,” fluisterde ze en wierp zich in zijn armen. Het blad dwarrelde op de grond terwijl de woorden “Ik wil” de hele wereld toe schreeuwden.
Reageer (3)
als ik deze brief zou krijgen joh.
1 decennium geledenecht mooi!(L)
Wat verschikkelijk LIEF!!!
1 decennium geleden:'OOO OMG ZO MOOI. -kippenvel-
1 decennium geledenRespect!