Dead brings us together 5

Knock, knock... Who's there?
De knuffel zette ik op zijn graf en bleef nog even staan tot ik plots mijn naam hoorde. Die stem, de stem waarvan elk meisje zou gaan smelten. Alleen op dit moment kan ik het niet, Norwin blijft voor altijd mijn grote liefde.
"Het spijt me van gisteren, het was zo niet bedoeld.Maar je moet begrijpen dat het niet bepaald gemakkelijk is voor mij. Hij is mijn vriendje, ik kan hem niet laten gaan.
"Het ik ok Lynn. Ik wist dat ik je hier kon vinden. Ik wil je helpen."
"En je carrière dan? Je moet doorgaan met TH."
"Ik blijf doorgaan met TH maar ik wil van jou horen wat je van mijn idee vindt."
"Welk idee?"
"Ik wil een liedje schrijven over wat jullie hadden."
"Hoe.. Dat is superlief enz maar wat wil je dan schrijven?"
" Hoe je na het overlijden van je grote liefde zo kan lijden en elke dag naar het kerhof komt. Maar ik doe het enkel als jij het wilt."
"Maar waarom juist voor mij? Je weet nog maar 2 dagen van mijn bestaan."
"Ik weet het. Maar jij bent de enige waarvan ik weet dat je zo lijdt en ik kan het niet meer aanzien. Maar als je akkoord bent dan wil ik dat je het mee helpt schrijven... Wat denkt je?"
"Dat ik daarmee Norwin niet terug heb. Wat ben ik daar dan mee?"
"Het kan opluchten je gevoeleens te uiten in een liedje. Probeer het gewoon eens en als het je niet lukt of je kan het niet meer aan dan stoppen we er direct mee. Beloofd, dan val ik je niet meer lastig."
Ik twijfel, wat als ik het wel doe en ik begin te wenen? Dan maak ik me belachelijk voor heel TH.

"Lynn? Doe je het of niet?"
" Wat als ik begin te wenen.... Jullie gaan me dan een klein kind vinden, me uitlachen en uiteindelijk aan de deur zetten."
"We weten wat er is gebeurd en dat je het moeilijk hebt. Daarom gaan wes je heus niet uitlachen. We begrijpen dat echt wel."

Ik kijk Bill nogal onzeker aan en dat ontgaat hem niet. "Echt niet. En wie dat wel doet vliegt buiten en krijgt met mij te doen." Alleen door dat laatste te zeggen overtuigt hij me het aanbod aan te nemen.
"OK, ik doe het. Zeg me maar gewoon waar en wanneer." Een grote lach verschijnt op Bill zijn gezicht. Hij stelt voor om morgen 16 uur aan zijn huis af te spreken. Er is 1 klein probleem: ik weet hem niet wonen. Ik weet wel dat het ergens in de buurt was waar ik viel, maar hoe geraak ik daar? Ik kijk hem nogal beschaamd aan en zeg hem eerlijk dat ik het niet weet. Maar Bill zou Bil niet zijn als hij niet op het briljante idee zou komen mij morgen bij mij thuis te komen halen. Daar kan ik wel mee leven.
Uiteindelijk nemen we afscheid en gaan naar huis.

Wanneer ik thuis kom en iets gegeten en gedronken heb ga ik direct naar mijn kamer. Opeens gaat mijn GSM, het is Ellen.Ze wil weten hoe ik na het shoppen ben thuisgeraakt. Wanneer ik nog maar de naam Bill uitspreek flipt ze en ze flipt al helemaal als ik zeg dat ik morgen naar de twins ga. Na een lang gesprek over TH leggen we uiteindelijk af.

De volgende ochtend wordt ik gewekt door Ellen die wel 100 keer belt. Ik doe de deur open en ze stormt direct naar boven. OMG, ze is knettergek geworden, mijn kleerkast is een rommelkast geworden. Na een half uur ligt er een outfit klaar op mijn bed. Fier als ze is duwt ze me ermee de badkamer in. Ze wil dat ik dat draag om naar daar te gaan. Wanneer ik naar buiten kom zit ze met al mijn make-up op mijn bed. Ze maakt me op van kop tot teen. Wanneer ik mezelf in de spiegel bekijk moet ik zeggen dat ik er wel goed uitzie.

We gaan samen naar beneden, ontbijten, kijken TV, spelen op de pc en uiteindelijk gaat de deurbel. We rennen naar de voordeur en maken die open. Op het moment dat we beiden DAG BILL willen roepen merken we dat het niet Bill is maar....