7. Allright, He's Quite Handsome
Ze liep naar de rozenstruiken in haar tuin en nam een schaar bij de hand. Haar handen gleden over de rozenblaadjes op zoek naar een mooie roos. Wanneer haar hand stopte, knipte ze de stengel door. Ze haalde er nog enkele doorns af en legde toen de schaar terug weg. Met de roos in de ene hand liep ze naar haar lievelingsplaats aan de klif.
Haar moeder had altijd het beste met haar voor, ook al kon ze soms overdrijven. Misschien heeft ze zelf zich nooit helemaal opengesteld voor haar moeders advies. Ook niet voor de anderen. Haar prioriteiten te hoog gesteld.
Vanaf nu ging ze zich meer openstellen. Het zal moeilijk worden om haar eigen prioriteiten wat lager te stellen, maar het was het proberen waard. Met een glimlach om haar eigen keuze gooide ze de roos van de klif. Ze keek naar de val in het water. De roos werd meteen verslonden door het hevige water. Het puntje rood werd naar beneden getrokken om later misschien ooit op een strand aan te spoelen.
Ze draaide zich om zodat ze naar huis kon gaan. Met haar humeur opgeklaard, vervolgde ze haar weg naar huis, al hopend dat haar moeder ook beter geluimd was dan eerder de dag. Het leken enkele minuten geweest te zijn, maar in werkelijk waren het uren die ze aan de klif had gespendeerd. Toen het huisje in zicht was, rook Katherine de heerlijke geur van aar moeders kookkunsten. Ze leefden niet in extreme armoede, maar toch wou haar moeder de taak als kokkin op haar nemen. Haar liefde voor het koken en bakken, zorgden ervoor dat het gezin nooit een kokkin in huis hadden, wat eigenlijk ongehoord was voor hun burgerlijke stand. Ze waren niet van adellijke bloede maar ook niet van het boerengepeupel. Zelf hoopte Katherine dat ze later net zoals haar moeder een talent gevonden had die ze zou kunnen uitoefenen.
Ze liep binnen en begroette haar moeder. “Kan ik u helpen, moeder?”, vroeg ze beleefd. “Nee lieverd, toch bedankt voor je aanbod. Ga jezelf maar vermaken, maar over een half uur staat het eten op tafel.” Haar moeders woorden klonken vriendelijk. De woordenwissel van eerder was al verteerd. Katherine liep naar haar kamer die ze tevens deelde met haar zus. Ze vond haar zus op bed al lezend. Ze glimlachte even en liet zich naast haar op bed ploffen. Myreille keek haar glimlachend aan.
“Alles terug koek en ei tussen jou en moeder?” Katherine knikte. “En tussen jou en jouw gedachten?” “Het komt goed Myreille, maak je geen zorgen.” “Goed dan, dan neem ik aan dat ik nu kijk naar de toekomstige mevrouw Darcy?” Katherine lachte en porde in haar zus haar zij. Beide zussen keken elkaar lachend aan.
Even werd het stil. “Ik kan niet wachten tot het bal morgen.” Al dromend keek Myreille naar het plafond. Katherine knikte. Ze vond af en toe een bal wel op zijn plaats. Vooral met nu nieuwe gasten. Katherine opende haar mond. “Eigenlijk is jongeheer Darcy best wel knap.” Verbaast om de woorden van haar zus keek Myreille Katherine aan, gevolgd door een lach om de bekentenis van haar zus.
Haar moeder had altijd het beste met haar voor, ook al kon ze soms overdrijven. Misschien heeft ze zelf zich nooit helemaal opengesteld voor haar moeders advies. Ook niet voor de anderen. Haar prioriteiten te hoog gesteld.
Vanaf nu ging ze zich meer openstellen. Het zal moeilijk worden om haar eigen prioriteiten wat lager te stellen, maar het was het proberen waard. Met een glimlach om haar eigen keuze gooide ze de roos van de klif. Ze keek naar de val in het water. De roos werd meteen verslonden door het hevige water. Het puntje rood werd naar beneden getrokken om later misschien ooit op een strand aan te spoelen.
Ze draaide zich om zodat ze naar huis kon gaan. Met haar humeur opgeklaard, vervolgde ze haar weg naar huis, al hopend dat haar moeder ook beter geluimd was dan eerder de dag. Het leken enkele minuten geweest te zijn, maar in werkelijk waren het uren die ze aan de klif had gespendeerd. Toen het huisje in zicht was, rook Katherine de heerlijke geur van aar moeders kookkunsten. Ze leefden niet in extreme armoede, maar toch wou haar moeder de taak als kokkin op haar nemen. Haar liefde voor het koken en bakken, zorgden ervoor dat het gezin nooit een kokkin in huis hadden, wat eigenlijk ongehoord was voor hun burgerlijke stand. Ze waren niet van adellijke bloede maar ook niet van het boerengepeupel. Zelf hoopte Katherine dat ze later net zoals haar moeder een talent gevonden had die ze zou kunnen uitoefenen.
Ze liep binnen en begroette haar moeder. “Kan ik u helpen, moeder?”, vroeg ze beleefd. “Nee lieverd, toch bedankt voor je aanbod. Ga jezelf maar vermaken, maar over een half uur staat het eten op tafel.” Haar moeders woorden klonken vriendelijk. De woordenwissel van eerder was al verteerd. Katherine liep naar haar kamer die ze tevens deelde met haar zus. Ze vond haar zus op bed al lezend. Ze glimlachte even en liet zich naast haar op bed ploffen. Myreille keek haar glimlachend aan.
“Alles terug koek en ei tussen jou en moeder?” Katherine knikte. “En tussen jou en jouw gedachten?” “Het komt goed Myreille, maak je geen zorgen.” “Goed dan, dan neem ik aan dat ik nu kijk naar de toekomstige mevrouw Darcy?” Katherine lachte en porde in haar zus haar zij. Beide zussen keken elkaar lachend aan.
Even werd het stil. “Ik kan niet wachten tot het bal morgen.” Al dromend keek Myreille naar het plafond. Katherine knikte. Ze vond af en toe een bal wel op zijn plaats. Vooral met nu nieuwe gasten. Katherine opende haar mond. “Eigenlijk is jongeheer Darcy best wel knap.” Verbaast om de woorden van haar zus keek Myreille Katherine aan, gevolgd door een lach om de bekentenis van haar zus.
Er zijn nog geen reacties.