Dead brings us together 4

This is all I have of you
"... Het was Norwins moeder"
"Lynn, ik weet dat het hard is maar je moet je erover zetten." zegt Bill ongemakkelijk.
"Jij ook al... iedereen heeft makkelijk spreken. Maar jij bent je grote liefde niet verloren. Ik ga naar Norwin, hij is nog de enige waar ik terecht kan." Ik wil vertrekken maar Bill houdt me tegen. Hij wil niet dat ik alleen ga.
"Hallo, ik ben geen kleuter meer hoor! Ik kan heus wel voor mezelf zorgen en ik weet wat ik doe!!!!" Bill schrikt nogal van mijn reactie. Dat had hij niet verwacht.
"Ik wou alleeen maar helpen" zegt hij bijna fluisterend en laat me los. "Ik ga naar huis, blijkbaar kan niemand voor jou nog goed doen." Hij gaat met gebogen hoofd naar zijn auto.
Fijn, mijn grote idool waar ik zo naar opkijk haat me na nog geen dag. Waar ben ik toch mee bezig?! Ik wil nog achter Bill rennen maar die is alweer vertrokken. Ik ga dan maar naar het kerkhof en blijf daar de rest van de avond.

Wanneer ik thuiskom en ik mijn moeder en vader zie, bekijken ze mij nogal droevig. Ik weet al wat komen zal: een preek van hier tot ginder dat het zo niet meer verder kan en die shit. 3...2...1...NU! En inderdaad, mijn vader begint en mijn moeder vult aan waar ze het nodig vind. Daarna ga ik naar mijn kamer en val opnieuw wenend in een onrustige slaap.
Wanneer ik de volgende ochtend wakker wordt en ik beneden kom ligt er een briefje op de tafel.
Lynn,
de mama van Norwin belde gisteren. Als je wil mag je bij hun eens langsgaan. Je mag eventueel zelfs dingen mee naar huis brengen van Norwin.
Groetjes
mama en papa

Daar langs gaan... kan ikdat wel en wil ik dat wel? Ooit moet ik het toch doen en wie weet geeft het me wel moed om terug voort te gaan met mijn leven.

Als ik aan de voorderu sta van Norwins huis heb ik het toch wel even moeilijk maar ik hou mesterk en bel aan.

Wanneer zijn moeder de deur opent vliegt ze me in de armen en samen beginnen we te huilen. We gaan na een half uur gehuild te hebben naar zijn kamer. De gekende geur hangt er nog steeds en alles ligt nog steeds zoals vroeger.
"Je mag, als je wil spullen nemen en ze thuis een plaatsje geven. Op die manier heb je nog steeds iets van hem bij jou."
"Ja, misschien moet ikdat toch maar doen. Bedankt" en ik geef haar een kus.
"Ik laat je eventjes alleen" Mijn oog valt op zijn CD-speler.Ik zet hem op en al snel klinkt "no air" door de kamer... ons liedje. Uiteindelijk besloot ik om een fotokader met foto's van ons mee te nemen, zijn mooiste T-shirt en een knuffel die ik voor hem gekocht had met "i love you". Die knuffel komt op zijn graf. Wanneer ik tegen 12 uur naar beneden ga vraagt zijn mama te blijven eten. Ik kon het moeilijk afslaan en blijf dan ook eten. Aan de tafel blijft het stil met naast mij een lege plek, de plek waar Norwin hoort te zitetn...