#28.

Lana kwam terug de kamer binnengewandeld met mijn mobieltje in haar handen. “Geef. Ik wil hem horen.” “Sorry, ik heb gezegd dat je sliep en – ” Ik nam mijn mobieltje uit haar handen en maakte aanstalten om hem terug te bellen, maar Ashley hield me tegen. “Heb je je eigen stem al gehoord?” Ik klonk hees, verschrikkelijk hees en zag er waarschijnlijk nog eens mottig uit ook. Misschien was het wel beter dat hij me in deze toestand niet hoorde. Zuchtend gooide ik het ding op de salontafel. Ik zette mezelf recht in de zetel en probeerde me te herinneren wat er gebeurd was. Toen ik er niet echt aan uit raakte vroeg ik het maar. “Je viel flauw, weet je nog, na het winkelen?” Ik knikte naar Ashley. Ik herinnerde me vaag iets van een bus die we moesten halen en hoe alles rond me plots begon te draaien. “Wat is er mis met me?” Ik was de laatste tijd moe, erg vaak ziek en had nachtmerries. Het werd te verdacht. Ik kon het niet blijven negeren of goedpraten. Mijn moeder kwam naast me zitten en keek me twijfelend aan. “De dokter is langs geweest.” Dokter? Ik kon me geen dokter herinneren. “Hij heeft je een slaapmiddel gegeven, waardoor je nu nog een beetje suf bent. Je hebt last van een hardnekkige bacterie, volgens hem.” Was dat alles dat hij me kon zeggen? “Hier, drink wat”, zei Ashley voordat ik de kans kreeg om een nieuwe vraag te stellen en ze duwde een glas water in mijn handen. Met grote teugen dronk ik het leeg en stond ik op om me te gaan douchen. Ik wankelde nog steeds, tot grote ergernis. Ik voelde Ashley’s hand rond mijn middel die me meetrok. Zonder haar hulp zou ik waarschijnlijk ergens de trap nog niet halen en als ik dat wel deed, dan zou ik gegarandeerd naar beneden donderen. “Lukt het wel?” vroeg ze toen we eindelijk in mijn slaapkamer stonden. Ik knikte, hoewel ik er niet van overtuigd was dat ik heelhuids terug zou komen uit de badkamer. “Weet je wat?” vroeg ze. “Ik blijf hier wel zitten in je kamer, dan hoor ik het wel als er iets is.” Ik glimlachte naar haar. Daarom was ze mijn beste vriendin. Altijd bereid om me te helpen. Ik slofte naar de badkamer en deed de deur achter me dicht. Zorgvuldig deed ik mijn kleren uit en bekeek ik mezelf in de spiegel. Ik zag er uit alsof ik dringend een opknapbeurt nodig had. Ik keek walgend weg van het beeld en liet het warme water stromen. Als ik Bill nu eens bij me had om me te helpen. Het zou me veel moeite besparen. Ik gooide de douchegel en shampoo in de douche en stapte er vervolgens ook in. “Doe je wel rustig ja?” hoorde ik Ashley vanuit mijn kamer roepen. “Ja hoor”, riep ik terug en nog steeds piekerend liet ik de warme waterstralen over mijn haar en huid glijden. Ik had op voorhand kunnen weten dat het een tevergeefs poging zou zijn om er minder mottig uit te zien.