#26.

“Gaat het wel met je?” Ashley keek me bezorgd aan. Ik knikte zachtjes. “Gaat wel.” Het kwam alles behalve geloofwaardig over. Ik stond wankel op mijn benen, had verschrikkelijke buikkrampen en kon met moeite regelmatig ademhalen. Ik kon het niet laten om te zuchten. Als ik nu eens beter sliep en geen nachtmerries had, zou ik me waarschijnlijk een stuk fitter voelen. “Misschien heb je daarnet teveel gegeten?” opperde ze. Ik had een reuzehamburger naar binnen gewerkt en later dan nog eens een wafel met ijs en slagroom. Het was ook behoorlijk druk geweest in de winkels. Misschien was ik een beetje over m’n toeren door de drukte en de warmte. Ik slenterde achter Ashley aan, wat best wel moeilijk was. In tegenstelling tot haar had ik vier zakken om te dragen, plus een handtas en liep ik op hakken, zij niet. Mijn portemonnee was een flink stuk lichter geworden, maar zo had ik tenminste iets nieuws om aan te trekken als Bill terug was. Ashley nam me bij de arm en trok me met haar mee. “Straks missen we onze bus nog”, riep ze in mijn oor. Ik versnelde mijn pas om haar bij te houden. Als we onze bus zouden missen zou het mijn eigen schuld zijn, want ik had het zo nodig gevonden om een artikel over Tokio Hotel te lezen in een krantenwinkeltje. Aan de foto’s te zien waren er heel wat hysterische meisjes die urenlang stonden te wachten voor hun concert. Tom had al enkele meisjes binnen gedaan, zoals ik verwacht had en Bill… Bill glimlachte op iedere foto met dezelfde twinkeling in zijn ogen die hij had wanneer hij mij kuste. Ik begon spontaan te glimlachen. Nog een paar weken. Dat kon ik best wel volhouden. Een pijnscheut in mijn zij verplichtte me om even te blijven staan. Lopen was blijkbaar echt niets voor mij. Mijn keel was droog en er borrelde een hevige hoest op. “Chaya”, zei Ashley streng toen ze me zag treuzelen. Ik bleef maar hoesten. Ik had echt iets nodig om te drinken. Het hoesten zorgde ervoor dat ik steeds moeilijker kon ademhalen. “Ashley”, fluisterde ik. Ze keek me bezorgd aan toen ze me zag hijgen terwijl ik met mijn handen op mijn borst drukte. “Aah”, riep ik uit van de pijn. Mensen rondom me keken me vragen aan, maar ik trok me er niets van aan. Mijn lichaam werd uit elkaar gescheurd door de pijn. Ik begon licht te worden in mijn hoofd en zag Ashley plots twee keer. Dit was niet goed. “Chaya? Hoor je me?” Haar stem was angstig en ik wilde wel antwoorden, alleen ging het niet. Ik greep naar haar arm. Ze kon me nog net op tijd opvangen.