Dead brings us together 1

blablabla, stomme vrage


.....

Why did you leave me and never came back
Flashback:
"Tot morgen, ich liebe dich!"
"Ich liebe dich auch! Bis Morgen!"
Norwin rijdt naar huis op zijn fiets

Dat was de laatste keer dat ik hem zag.

Flashback
Een uur later krijg ik telefoon van Norwins moeder, hij was overleden. Iemand keek niet uit zijn ogen en heeft hem gewoon omver gereden... op slag dood

06/08/08, de slechtste dag van mijn leven, de dag waarop mijn alles, mijn toekomst stierf. MIJN Norwin was weg... voor altijd.

Zachtjes neurie ik het refrein van "No air", beide vonden we het een prachtlied. Ik besluit maar eens naar huis te gaan na WEER een dag doorgebracht te hebben aan zijn graf. Drie weken geleden is hij begraven en nog zit ik hier elke dag aan zijn graf alsof hij elk moment naast me kon komen zitten. Elke avond bel ik naar zijn GSM tot zijn voicemail opspringt, zo kan ik zijn stem nog eens horen. Zijn stem spookt door mijn hoofd.

Het lijkt misschien zielig dat ik hier elke dag aan zijn graf zit maar ik hield van hem... nee, ik hou nog steeds van hem.

Ik schrik op van mijn GSM, mijn moeder belt, ik moet naar huis gaan. Ik kijk nog een laatste keer om naar zijn graf en verlaat het kerkhof.

"Waar ben je de hele dag geweest?" vraagt mijn moeder als ik binnenkom. "Bij Norwin" antwoord ik snel. "Je zou beter iets met Ellen doen. Je gaat eraan kapot". Ik ben het zo beu, elke dag als ik thuiskom hoor ik hetzelfde. "Wat weet jij daar nou van?! kat ik terug en ren naar boven. "Lynn, komen eten!" roept ze me nog na waarop ik antwoord dat ik geen honger heb. Zuchtend laat ik me op bed vallen terwijl tranen zich een weg banen over mijn wangen. Wat heb ik toch verkeerd gedaan om Norwin te verliezen? Met die gedachte huil ik mezelf in slaap