35. Ik doe alles voor zo’n lief meisje als jij.

Het kettinkje speelde tussen mijn vingers. “ Zal ik hem omdoen?” vroeg Bill. “Ja, is goed hoor.” Zei ik. Ik gaf hem het kettinkje en draaide me. Ik deed met mijn hand mijn haar in de lucht. Ik voelde hoe Bill zijn perfecte vingers langs mijn nek vloeiden. Ik kreeg er kippenvel van. Ik genoot stiekem van elke aanraking dat hij me gaf. “Zo.” zei hij en ik voelde hoe hij met zijn wijsvinger nog zachtjes over mijn nek wreef. “Hij is dicht.” Ik liet mijn haar terug zakken en keek naar mijn borstkast waar een mooi zilveren klavertjevier ging. ik keek hem doodgelukkig aan en hij lachte ook. “ Je bent er blij mee,hé?” vroeg hij. “ Ja, natuurlijk!” zei ik min of meer hyper. “ Dan ben ik blij.” Zei hij. Ik gniffelde. Bill keek op zijn uurwerk en zei dat hij eigenlijk alweer moest vertrekken. Hij moest nog naar Simone en Gordon gaan om het één of ander te regelen ofzo. Ik knikte en samen stonden we terug recht. Ik vertelde vrolijk dat Friedolien vast nog zou komen naar me, aangezien ze daarnet nog bij Tom was. Bill knikte en zei dat hij haar had gezien, en ze had hem gezegd, net toen hij vertrok, dat ze dan nog zou binnenspringen. Ik lachte, en keek toen naar mijn koffer die nog aan de trap stond. Ik zou hem toch maar eens naar beneden moeten proberen sleuren dacht ik. Bill wandelde achter me en zag dat ik naar de koffer liep. “ Moet die naar beneden?” vroeg hij. Ik draaide me, keek hem aan en knikte. “ Ik zal dat even doen voor je.” Zei hij hoffelijk. Ik deed een paar stappen achteruit. “ Je hoeft het echt niet te doen, Bill.” zei ik. “ Geen enkel probleem,hoor. Ik doe alles voor zo’n lief meisje als jij.” Zei hij en hij wandelde naar beneden met de koffer. Als verstomd stond ik naar hem te kijken toen hij de trap afwandelde. De woorden die hij een paar dagen geleden had gezegd, namelijk ‘ gewoon vrienden’, werden abrupt verbroken en uit mijn gedachten verbannen. ‘ Ik doe alles voor zo’n lief meisje.’ Dat waren de woorden die hij net had gezegd. Mijn god! Ik zou het kunnen uitschreeuwen op dit moment. ik zou hem rond zijn nek willen vliegen. Maar dat kon ik niet. Hij… het was vast vriendschappelijk bedoeld. Nee Maaike, niet zo denken! Ik probeerde mezelf terug op te peppen en dacht aan die woorden die hij net zei. ondertussen was Bill beneden en had hij mijn koffer in de gang gezet. “ Kom je ook naar beneden?” Of moet ik mezelf naar buiten laten?” vroeg hij al lachend. Ik schudde me hoofd even heen en weer en kwam teug tot het besef dat ik had staan dromen. Ik rende de trap af, en viel bijna van de laatste 2 treden. Gelukkig had Bill het niet gezien. “ Nog eens bedankt voor het cadeautje.” Zei ik een beetje beschaamd. “ Het is echt heel graag gedaan. Ik hoop nu echt dat hij je geluk brengt!” zei hij. Ik voelde me blozen en zei : “Ik hoop het ook.” Hij gaf me een knipoog en kwam dichter naar me toe. Hij gaf me een kus op mijn wang en zei : “ Alle, veel succes in Mie. Doe het goed. En ik kijk naar je,hé!” “Ja, maak me maar wat zenuwachtig,jong!” lachte ik. Bill begon ook te lachen. Ik deed de deur open en zwaaide hem uit. Wat zou ik hem toch missen die dagen dat ik weg was. Bellen en sms’en ging te duur zijn, internet ging ik niet hebben, en ik kon hem niet meenemen. Ik zag nog hoe Bill in zijn auto stapte en hoe hij wegreed. Hij zwaaide nog eens, net als ik en ik deed de voordeur dicht.

Ik wilde net terug naar boven lopen toen er weer werd aangebeld. “Wie nu weer?” vroeg ik mezelf luidop af. Ik kon het al raden wie het was. ik deed de deur open en ja hoor, daar stond ze. “ Hey Frie!” zei ik blij en ik gaf haar een knuffel. “ Maaike!” riep ze vrolijk en ze knuffelde me terug. “ Kom binnen meisje.” Zei ik. Vrolijk huppelde ze binnen. “ Het was blijkbaar leuk bij Tom.” Zei ik. “ Ja,hoor. Zoals altijd,hé.” Zei ze en ze gaf me een knipoog. Ik lachte en zoals gewoonlijk liepen we samen naar mijn kamer. Dat was gewoon de plaats waar we altijd zaten.