#25.

“Mijn god, Ashley”, riep ik uit. Ik stond nog maar in de gang van haar studio en was al meteen verliefd geworden erop. Stiekem was ik een beetje jaloers op haar. Ik wou dat ik ook naar de universiteit kon gaan, alleen wist ik totaal niet welke richting ik uit moest. In ieder geval, het zou er wel voor gezorgd hebben dat ik niet zoveel tijd had om te piekeren over Bill. “Je bent er trouwens vroeg bij”, merkte ze op. Haar haar was nog vochtig, dus ik veronderstelde dat ze nog niet erg lang wakker was. “Ik weet het, ik werd weer wakker door een nachtmerrie en kon niet meer slapen.” Ik had haar het hele verhaal al een paar keer verteld, maar ook zij had totaal geen idee wat die vreemde dromen van me kon betekenen. “Kom je nog?”, riep ze. Ik volgde haar naar de keuken, maar bleef onderweg even staan. Verbeeldde ik het me of hoorde ik nog altijd water stromen in de badkamer? Ik haalde mijn schouders op en bekeek alles rondom me van top tot teen. Het was een klein studiootje, maar wel gezellig en bovendien betaalbaar, een belangrijk detail dat niet over het hoofd mocht gezien worden. Ashley schonk me een glas frisdrank uit en ging neerzitten. Zo te zien moest ze nog ontbijten. “En hoe gaat het nog met je?” Ik slaakte een zucht. “Gaat wel. Nog een paar weken volhouden, niet?” Ashley keek me meelevend aan. “Gelukkig heb je mij nog”, grinnikte ze. Een glimlach sierde mijn gezicht. Een dagje stappen zou met haar zou me deugd doen. “Red jij het trouwens wel op school?” vroeg ik terwijl ik mijn wenkbrauw peinzend omhoog trok. Tijdens de middelbare school was ze vaak niet in orde en ook haar cursussen waren her en der verspreid in haar kamer. Ashley had blijkbaar door dat ik daar aan dacht, want ze begon te giechelen. “Het valt best wel mee hoor. Tot nu toe heb ik nog volledige cursussen, dus dat zit wel goed. Volgend jaar moet je ook aan je studies beginnen, dan kunnen we hier samen wonen.” “Dat lijkt me een aanlokkelijk idee, ja”, mompelde ik. Alleen wist ik totaal niet hoe mijn leven verder zou verlopen eenmaal Bill terug in het land was. Wie weet was er dan nog wel sprake van studeren. “Aha, daar ben je.” Ik schrok van de mannenstem achter me. “Milan?” De rode wangen en fonkelende ogen van Ashley spraken boekdelen. “Hij logeert hier dit weekend”, fluisterde ze. “Zijn jullie..?” Ze knikten beiden. “Dat is fantastisch”, riep ik uit. Ashley had al heel wat ongeluk gehad in de liefde en Milan leek mij wel een geschikte jongen voor haar. “Dat verklaart het stromende water”, grijnsde ik. Hij drukte een kusje op Ashley’s mond en liet zich toen neervallen in de stoel naast haar. “En wat gaan jullie vandaag doen?” Ik keek hem met een domme blik aan. Hij kon best wel raden wat we gingen doen. “Shoppen?”, zuchtte hij. “Inderdaad.”

Ik hou nog steeds van reacties (:
Oja, volgens mij ga ik binnenkort
een stukje doorspoelen, want ik wil
mijn verdomde verhaallijn
eindelijk op papier