Because you were/are special to us/me (FTSK) 3

Tegen de middag wil ik terug vertrekken naar het hotel maar wordt tegengehouden door Jonathan. “waar had je het over toen je zei dat je niet gilt maar wel jaloers bent?” vraagt hij. “Vraag het maar aan dat geblondeerd geval dat naar de naam Kyle luistert, die geeft jullie tekst en uitleg zoveel jullie willen en als je geluk hebt komen er emoties aan te pas.” Antwoord ik vriendelijk. “Over Kyle gesproken, weet jij waar hij is?” Ik schud mijn hoofd. “Als jullie geluk hebben zit hij nog aan het hotel waar ik verblijf, anders heb ik geluk.e” zeg ik. “Geen idee wat er tussen jullie gebeurd is maar het klinkt niet goed. “mengt Austin zich in het gesprek.

“Kom, ik moet toch naar het hotel, ik breng jullie wel.” Jonathan en Austin volgen me naar het hotel. Onderweg vertel ik hen dat ik fan ben van hen en het hele verhaal v n gisteren in de discotheek. “Gisteren was blijkbaar een pechdag voor jou. Maar geen nood, wij zorgen er wel voor dat Kyle bijdraait hoor.” Verzekert Austin me. “Ach, ik weet niet of het nog de moeite vidn, ik dacht et dat hij een lieve en grappige jongen was maar als het erop aankomt v an me te geloven valt hij blijkbaar nog liever dood.” Antwoord ik. “Volgens mij is Kyle op dit moment aan het verdrinken in schuldgevoelens. Hij is echt wie je dacht dat hij was. Anders zou hij je niet eens recht geholpen hebben in de discotheek.” Reageert Jonathan. “Hier is het.”

Aan de ingang van het hotel zit Kyle nog steeds… met iemand naast hem. “Kyle heeft aandacht van een oudere vrouw.” Lacht Austin. “Die toevallig mijn meoder is. “ vul ik hem aan. “Oeps sorry als ik je daarmee beledigd heb.” Excuseert hij zich meteen. “Nee hoor. Je hebt me niet beledigd. Om het goed te maken wil wel een knuffel.” Antwoord ik voor te lachen. Ookal was het niet serieus bedoeld geeft hij me toch een knuffel.

“Kyle?” vraagt Austin. “Ja?” Kyle kijkt op. “Wat scheelt er?” vraagt Jonathan, ookal weet hij het al. “Jongens, ik ga naar binnen. Het was leuk jullie ontmoet te hebebn.” Zeg ik en verdwijn het hotel in naar mijn kamer.

“Elisa? Doe je open?” hoor ik mijn moeder vragen. “De deur is open.” Antwoord ik. Mijn moeder zet zich op mijn bed. “Ik heb eensm et Kyle gepraat. Hij kende dat meisje. Hij had al een paar keer met haar afgesproken. Toen ze hem gisteren kuste kon zijn geluk niet op. Ze had hem nooit gezegd wanneer ze vertrok. Hij had zijn hart aan dat meisje verloren, dan is het toch logisch dat hij zo reageerde?” legt ze uit. “Nee mama, dat is het niet! Ik wou hem waarschuwen. Oké, ik had hem niet mogen slaan maar hij moest me geloven!” reageer ik helemaal overstuur. “Kom, we gaan eten. Erover praten draagt niets bij.” Besluit ze.”Ik doe wel even iets anders aan.” Laat ik haar weten. Ik neem een jurkje uit mijn kast en steek nog even mijn haar in een staart. Samen met mijn ouders vertrek in naar de eetzaal.

“Wat heeft dat gesprek met Kyle opgebracht?” vraagt mijn vader als we aan tafel zitten. Mijn moeder begint opnieuw alles te vertellen. “Ik moet even naar het toilet.” Zeg ik en loop naar de uitgang van de eetzaal. “Elisa, dat is wel de andere kant op.” Merkt mijn vader op. “Dat weet ik.” Zeg ik en loopt door naar de uitgang. Snapt hij dan niet dat het gewoon een uitvlucht was?

Buiten aangekomen zit Kyle daar nog steeds. Ik ga wat verder van hem, Austin en Jonathan zitten. Kyle kijkt constant naar me en daar word ik behoorlijk zenuwachtig van. “Wat is toch je probleem!?” Blijkbaar zijn ze geschrokken van mijn uitbarsting. “Ik wou me excuseren voor gisteren.” Antwoordt Kyle. “Voor wat? Dat je me hielp opstaan?” vraag ik sarcastisch. “Dat ik je niet wou g eloven en kwaad werd op je omdat het in mijn ogen niet kon dat Jana me zou kwetsen. Je duwde me met mijn eus op de feiten maar liefde maakt blind. Achteraf bekeken had ik 10 keer meer aan jou die avond dan aan haar. Toen ik binnnenkwam in de discotheek na die ruzie was ze aan het flirten met een andere jongen. Om het goed te maken wou ze deze avond romantisch eten zelfs meen aar het skatepark. Ze had het beloofd. Het leek zo onmogelijk dat ze weg was , daarom deed ik ook zo grof tegen je deze ochtend. Het kon gewoon niet dat ze weg was. Het spijt me echt, laat me bewijzen dat ik echt die lieve en grappige jongen ben die je dacht.” Ratelt hij maar door aan 1 stuk. “Je hebt nog 29 dagen tijd om het bewijs te leveren.” Antwoord ik hem en ga binnen?.