Because you were/are special to us/me (FTSK) 2

“Je hebt ook beet zie ik.” Zegt Jana ineens terwijl ik dans met één van Kyles vrienden. Ik schud mijn hoofd. Zo snel als ze naast me stond is ze weer verdwenen. Alleen niet voor lang, ik kijk even rond om Kyle of Jana terug te vinden. Daar, in het midden van de dansvloer staat ze te flirten… met Kyle. Als Kyle een beetje verstand zou hebben gaat hij er niet op in. Maar ook hij moet eraan geloven. Als ze hem kust, iets in zijn oor fluistert en weg gaat grijp ik mijn kans. Ik pak zijn hand en trek hem mee naar buiten. Eens buiten geef ik hem een bitchklap. “AUW! Waar was dat goed voor!?” vraagt hij boos. “Waar denk jij dat je mee bezig bent?” reageer ik boos. “Er zijn genoeg meisjes waar je mee kan flirten zoveel je wil en dan pik je HAAR eruit?” ga ik ongestoord verder. “Ik zie nog steeds niet in waarom je me sloeg hoor! Ik dacht dat je anders was dan de doorsnee-fan maar je bent net hetzelfde, je staat dan wel niet te gillen als je me ziet maar je bent wel jaloers als ik met iemand flirt!” roept hij nog steeds boos. “Dringt het dan echt niet door!? Het dringt dus echt niet door dat je stond te flirten en te zoenen met het meisje waarover ik het had! Zij is het meisje van het hotel! Flirt en zoen met alle meisjes in de discotheek maar niet met haar! Vroeg of laat kwetst ze je toch!” roep ik overstuur. “Ik heb het hier wel gehad. Ik ga naar het hotel. Meld het maar aan Jana, als je al wist dat ze zo heet!” Zonder nog om te kijken ga ik naar het hotel en laat me op bed vallen. “Goe zo Elisa, dan zie je DE Kyle Burns, dan flik je het nog van er ruzie mee te maken. Gefeliciteerd!, denk ik boos. Die foto’s, handtekeningen en knuffels kan ik nu wel vergeten.

De volgende ochtend wordt er om 10 uur op mijn deur geklopt. Vermoeid doe ik open. “Goedemorgen, hoe was het gisteren nog?” vraagt mijn moeder enthousiast. “Slecht, die Jana kleedt zich als een slet, flirt met alle jongens, kust met Kyle Burns, ik probeer hem duidelijk te maken dat het niets serieus is tussen hen maar hij gelooft me niet, we maken ruzie en ik ga weg.” Vertelik haar kort de avond. “Die Kyle, is dat die jongen waar je kamer zo vol van hangt?” Ik knik eens. “Ach, weet je, zijn ogen zullen ooit wel opengaan.” Ik weet dat ze gelijk heeft en ik heb zo het vermoeden dat het vandaag zal gebeuren. Dat betekent dat hij gekwetst zal worden, vandaag. “Kom, we gaan eten. Doe snel iets fatsoenlijk aan en we vertrekken.” Zegt mijn moeder. Ik neem een short en T-shirt en sluit me op in de badkamer.

In de eetzaal aangekomen neem ik een bord en neem wat ik wil: een snee brood, een potje choco en een chocomelk. Als ikd at op heb, besluit ik nog een croissant te halen. “Oeps, sorry.” Hoor ik iemand van boven me zeggen als ik omver gelopen wordt. Ik kijk recht in het gezicht vana Kyle. “Jij gaat me toch niet vertellen dat je hier bent blijven slapen?” vraag ik ongelovig terwijl ik mijn kapotte bord bij elkaar raap. Ik excuseer me even aan het personeel en pak een nieuw bord. “Nee” zegt hij kortaf. “Ik zoek Jana.” Zegt hij even later. “Veel zoekplezier.” Reageer ik sarcastich. “Weet jij niet waar ze is?” vraagt hij poeslief. “Of op een vliegtuig, of in een auto, misschien in een trein of weet ik veel waarin want mijn liefste Kyle, onze o zo lieve Jana die helemaal niets verkeerd kan doen is naar huis vertrokken.” Bij ‘mijn liefste Kyle’ en vooral bij ‘onze o zo lieve Jana die helemaal niets verkeerd kan doen’ druipt het sarcasme er gewoon van af. “Maar we gingen vandaag shoppen en even naar het skatepark. Deze avond gingen we romantisch eten.” Zegt hij hopeloos, terwijl hij me achtervolgt naar mijn tafel. “Het spijt me Kyle, ze is vertrokken.” Als ik naar mijn moeder kijk kijkt ze me aan met een blik van is-dat-nu-DE-Kyle-Burns. Snel knik ik even waarna er een glimlach op haar gezicht verschijnt. “Ik heb je toch gezegd dat ze je zou kwetsen.” Hij legt zijn armen op tafel en laat zijn hoofd erop rusten. “Eigenlijk geloof ik je niet. Jana zou dat nooit doen.” Zegt hij ineens. “Ga het dan aan de receptie vragen maar bij mij hoef je niet meer langs te komen!” De bekendheid is hem naar het hoofd gestegen blijkbaar. Zonder iets te zeggen gaat hij weg.

“Hij komt nog wel terug.” Ik haal mijn schouders op. “Het maakt me niet uit. Als jullie het niet erg vinden ga ik naar het skatepark.” Antwoord ik. “Ga maar. Kom je terug tegen de middag?” Ik knik. Ik neem mijn skateboard uit mijn kamer en vertrek. Kyle zit met zijn handen in zijn haar aan de ingang van het hotel. Ik gun hem geen blik en skate weg.

In het skatepark zijn Jonathan en Austin van Forever The Sickest Kids met een step aan het rijden. “Dag Jonathan en Austin, mooi weertje hè? Je hoeft geen schrik te hbben dat ik begin te gillen want dat doe ik niet. Ik ben alleen jaloers als jullie met een meisje flirten.” Zonder te wachten op een antwoord begin ik te skaten.