We are on fire 3.

‘’Nummer 222 mag op het podium komen.’’ Hoor ik door de boksen. Dat is mijn nummer. Ik slik, en krijg een microfoon in mijn handen geduwd. Ik loop het podium op. ‘’Hoe heet je?’’ ‘’Barbara,’’ Vertel ik. ‘’En, wat ga je doen?’’ ‘’Zingen.’’ De trilling is in mijn stem te horen. ‘’Doe je het al lang?’’ Wanneer houden ze op met die vragen stellen? ‘’Al mijn hele leven.’’ De jury kijkt goedkeurend. ‘’En, welk liedje ga je zingen?’’ Eindelijk. ‘’The climb van Miley Cyrus.’’ ‘’Begin maar,’’ De CD start, en ik zing in de microfoon. ‘I can almost see it.’ Ik kijk duidelijk het publiek in. ‘That dream I’m dreaming but’ Dit was altijd al mijn droom. Zingen voor zoveel mensen. ‘There’s a voice inside my head sayin'’ Dit lied gaat over mij, en nu ik het zing, heb ik het gevoel alsof ik de hele wereld aan kan. ‘You’ll never reach it. Every step I’m taking, Every move I make feels. Lost with no direction. My faith is shaking but I got to keep trying. Got to keep my head held high’ En dan nu het refrein. Ik kijk uitdrukkingloos naar de jury. Laat geen gevoelens zien, want ze pakken je op het zwakste moment. ‘There’s always going to be another mountain’ ‘Keep your faith’. Sluit ik mee af. Dit was het, misschien was dit mijn enige kans om voor zo veel mensen te zingen. Ik kijk de zaal in, iedereen is stil. Zouden ze het dan niets vinden? Plots begint het gejoel. Iedereen staat op, en klapt alsof zijn leven ervan afhangt. Mijn lippen krullen zich omhoog. Ik kijk naar de jury, zelfs die is opgestaan. ‘’Dank u wel.’’ Fluister ik zacht in de microfoon, niet dat ze mij horen maar het gaat om het idee. Een paar mensen sussen de boel, zodat de jury kan spreken. ‘’Ik vond het, erg fijn om naar te luisteren. Het was prachtig, ik heb geen enkele valse nood kunnen ontdekken. Meisje, je hebt het talent waar veel meiden van dromen. Ik vind dat je door bent.’’ Alle andere juryleden sluiten zich daar bij aan, en vinden dat ik door mag. Iedereen klapt weer en ik loop af. ‘’Ik ben door,’’ mompel ik in mijzelf. Mijn droom gaat waarschijnlijk uitkomen! ‘’Ik ben door!’’ Schreeuw ik door de hal heen. Ik ben alleen gekomen, want niemand wou met mij mee. Stelletje arrogante meiden. Ach. Ik haal mijn schouders lachend op, ik ben door. Mijn droom lijkt nu opeens niet meer zo heel ver weg.