King & Queen

De ochtend met donkere rode patronen, tekens van een prachtige nacht. Geen tranen of gebroken harten die door de nacht braken, enkel het gevoel van nieuwe hoop. Zorgeloos uit bed stappen en klaar maken voor een dag school was nieuw. Voor de eerste keer hoefde ik niet bang te zijn, Taylor zou er nog steeds zijn en niemand kon hem nu bij me stelen. Kleren kiezen voor die dag was het enige wat uren duurde, daar leek geen einde aan te komen. Kleren stapelde zich op in de kamer en verborgen het tapijt op de grond, vormden een nieuwe bedekking. 3 uur verstreek en zoals gewoonlijk werd het ontbijt overgeslagen. Ik had geen degelijk ontbijt meer gehad sinds de dag dat hij vertrok, dat was een ons ding geweest als kinderen. Onze flakes mee naar buiten smokkelen en het opeten net voor we de school binnen gingen. Toen hij vertrok leek dat deel ook weg te vallen en nu was het te laat om het opnieuw op te nemen. Kimey was een seconde later beneden, haar perfecte omtrekken tot in het detail bijgewerkt. Het was een steek in je zelfvertrouwen om haar aan je zijden te hebben, maar dat waren woorden die ze niet wilde horen dus dacht ik het alleen maar. Mijn wagens riep mijn naam, glanzend in het licht en wachtend op het moment dat hij door de straat zou mogen scheuren. Het bleef rustig, de vaste stop bij Starbucks net iets langer dan anders en dan de weg naar school.
“Wat ga je als eerst doen koningin?”
Ik grinnikte, zette mijn lippen aan de chocomelk om mezelf kracht in te drinken.
“Zit jij niet in het comité?”
Ze fronste, schudde snel haar hoofd alsof ik gek was. Ik grijnsde gemeen naar mezelf,”je hoeft dan niet naar de les voor meer dan een week…”
Haar ogen schoten van de weg naar mij toe, een grijns spelend om haar lippen. Haar gedachten leken opeens vol te stromen met de meest perfecte ideeën voor het schoolfeest, tegen het einde van de dag zou ze iedereen overtuigd hebben en zou ze voorzitter zijn. De kracht van haar briljante blauwe ogen.
Ik luisterde niet echt meer naar haar toen ze de parking op reed, mijn blik zoekend naar zijn wagen alsof mijn leven er van afhing. Kimey grinnikte zacht met mijn blik, keek voor zich zodat het niet zou opvallen.
“Eerste punt op de agenda, zoeken naar de koning…”
Ik keek haar kwaad aan, verloor de kracht en glimlachte zwak door de waarheid in haar woorden. Ik gooide het portier open, hoorde een klap en fronste. Mijn voet raakte de grond, zocht een vast deel en de andere volgde. Ik gooide in een soepele beweging het portier toe en grinnikte schuldbewust…
“Het spijt me, ik zag je niet…”
Kimey lachte luid en verscheen achter me, starend naar dezelfde gedaante op de grond.