Uncle Charlie

Hun huis zag er nog net hetzelfde uit als 5 jaar geleden. De auto stopte op de oprit en Charlie kwam naar buiten gelopen. ‘Diana!’ Hij liep met uitgestrekte armen naar mijn moeder toe. ‘Hoe gaat het?’ Deze gesprekken haatte ik. Ik had oom Charlie al 5 jaar niet meer gezien en plots moest je zo gezellig gaan doen. Mijn moeder begon hysterisch Charlies naam te roepen en knuffelde hem ongelooflijk hard. Ik rolde met mijn ogen en keek naar mijn vader en zag dat hij net hetzelfde dacht. Charlie vermande zich toen hij mijn vaders blik zag. ‘Will’ Charlie liep naar hem toe en schudde zijn hand. Mijn vader keek naar mij en Charlie volgde zijn blik. ‘Kate?’ Charlie staarde me aan. ‘Ben jij het?’ Hij kwam op me afgestapt met grote passen. Ik zette geschrokken een stap achteruit, maar voor ik het wist zat ik tussen zijn armen geklemd. ‘Kate, wat ben jij veranderd!’ Charlie keek naar mijn moeder en toen terug naar mij. ‘Je lijkt sprekend op je moeder’ Kon het nog erger? Nog genanter? Ik lachte verlegen terug. ‘Zo mooi, Kate, je bent zo mooi geworden.’ Charlie deed zijn hand voor zijn mond. Ik keek naar de grond en wreef wat met mijn schoen over de grond. ‘Dankje’ bracht ik stil uit. ‘Laten we naar binnen gaan’ We volgden Charlie. Ik wat achterop. Zoveel was ik toch niet veranderd? Tot mijn grote verwondering was er binnen ook nog niets veranderd. Behalve hier en daar een bloem of een vaas. Waarschijnlijk Bellas werk. Charlie zou zoiets nooit in huis halen. Mijn blik werd vastgehouden door bruine vaas versierd met witte en zwarte bloemen. Alles was hier zo sober. Het was helemaal anders dan bij mij thuis. ‘Ik zal Bella roepen, maak het jullie gemakkelijk’ Charlie liep de kamer uit en ik hoorde hem Bellas naam roepen. Mijn moeder liep haastig naar de sofa en zette haar neer. Ze gebaarde dat ik naast haar moest gaan zitten. Ik beet op mijn lip en liep naar haar toe. Ik liet me langzaam in de sofa glijden en staarde naar mijn handen. Ik speelde wat met de ring die ik van Riley had gekregen toen we 5 maand samen waren geweest. Ik had geen tijd om terug te denken aan die goede tijden want Charlie kwam al terug in de kamer gevolgd door Bella. Ik schrok zo erg dat ik bijna mijn ring liet vallen. Ze was prachtig geworden. ‘Hallo’ zei ze verlegen en keek iedereen aan. Ze bleef even bij mijn gezicht hangen en keek toen naar Charlie. Ze keek hem met een hulpeloze blik aan. ‘Wel?’ Bella beet op haar lip. Zo te zien het kenmerk van onze familie. Mijn mondhoeken krulden omhoog toen ik zag wat haar probleem was. Charlie had haar niet verteld dat we zouden komen en ze wist natuurlijk niet wie we waren. Ik wou haar graag helpen, maar dan zou het nog genanter geweest zijn. Ik zag hoe Charlie de moed verloor en hij zich voorbereidde hoe hij ging gaan zeggen. ‘Dit zijn je tante Diana en oom Will’ Ik zag hoe mijn gezicht er moest uitgezien hebben toen mijn moeder me vroeg of ik me Isabella Swan nog herinnerde. ‘Hey tante Diana en oom Will’ Ze glimlachte naar mijn ouders. ‘en…’ Ik zag dat ze geen idee had wat mijn naam was. ‘Kate’ ik gaf haar een brede glimlach en ze lachte terug. ‘Kate’ herhaalde ze. ‘Is Edward er niet?’ vroeg Charlie. Bella keek hem niet begrijpend aan. ‘Edward?’ vroeg ze verwonderd. ‘Ja, ik denk dat Diana en Will wel willen kennismaken met hem. Ik zag de teleurstelling op Bellas gezicht en keek door het raam. ‘Nee, Edward is er niet. Moet ik hem halen?’ Charlie dacht even na en er verscheen een zelfverzekerde blik op zijn gezicht. ‘Ja’ Bella lachte en wou de kamer uitlopen. ‘Kate kan met je meegaan.’ Wat? Had ik niets te beslissen? Bella stopte en draaide zich om. ‘Ik denk niet dat dat zo’n goed idee is.’ ‘Jawel, Kate kan met je meegaan. Ik denk niet dat ze liever hier blijft’ Charlies mondhoeken krulden om en Bella keek me hoopvol aan.’ Ik had dolgraag gezegd dat ik liever hier bleef, maar ik wist hoe het er zou aan toe gaan. Ik zou alles herbeleven van de voorbije 5 jaar. ‘Je hebt gelijk’ Verontschuldigend keek ik naar Bella. ‘Oke, kom dan’ Bella liep de kamer uit en ik volgde haar op de voet. Toen we buiten kwamen stopten we bij een oude Chevy pick-up. ‘Is deze van jou?’ vroeg ik met grote ogen. Ze moest lachen toen ze mijn gezicht zag. ‘Helemaal’ ‘Zalig’ ik deed de passagiers deur open en sprong erin. Bella volgde mijn voorbeeld. ‘Sorry van daarstraks, als je wil blijf ik wel zitten’ Bella beet weer op haar lip en zei :’geen probleem, het komt wel goed’ Ze slaakte een zucht en startte de pick-up.