#24.

Ik hapte naar adem en schoot wakker. Ik sperde mijn ogen wijd open en ging rechtop zitten. Langzaam liet ik mijn blik door de ruimte glijden. Ik bevond me nog steeds in mijn kamer. Mijn wekker gaf aan dat het nog vroeg in de ochtend was. Alweer voelde ik hoe mijn hoofd en rug nat waren van het zweten. Het leek alsof ik bijna echt die golf over me heen gekregen had, zo doorweekt was ik. De golf was rood geweest, net zoals de rode flitsen die ik regelmatig in mijn dromen zag. Het begon me echt mijn keel uit te hangen. Ik was het beu om bijna elke nacht op deze manier wakker te worden. Het was alsof de golf van bloed was en ik meende de geur zelfs te proeven. Wie droomt er nu over een golf bloed die over zich heen komt? Het hield totaal geen steek. Ik kneep even in mijn vel en slaakte een gilletje. Ik was dus wel degelijk bij bewustzijn. Het was amper zeven uur, maar slapen had geen zin meer. Ik stond op en liep langzaam naar de badkamer. Alles draaide rondom me. Ik draaide de kraan van de lavabo open en plensde het water in mijn gezicht. De beelden rondom me namen stilaan hun vaste vorm terug aan, maar ik merkte dat ik wankel op mijn benen stond. Ik kleedde me uit en kon het niet laten om mijn lichaam in de spiegel te bekijken, alsof ik verwachtte om ergens een wonde te zien die de geur van bloed zou kunnen verklaren. Er was niets te zien. Helemaal niets. Ik verbeelde het me weer. Het zou alweer een lange dag gaan worden. Mijn ouders waren al een week thuis en ze waren van plan om nog een week langer te blijven voordat ze weer naar Frankrijk zouden vertrekken voor hun werk. Mijn moeder wilde vast blijven om me niet alleen te laten met Maarten, hoewel we niet zeker wisten wanneer hij zou komen. Ik was in ieder geval niet van plan om elke dag thuis te blijven zitten te wachten op hem. Vandaag ging ik Ashley bezoeken, want ik had haar studentenkamer nog altijd niet gezien.
Toen ik een half uurtje later beneden kwam zag ik dat mijn vader al naar de bakker geweest was. Gretig opende ik de zak en zag dat hij chocoladekoeken voor me meegenomen had. Ze waren nog warm en roken heerlijk. “Goede morgen, Chaya.” Met een brede grijns op zijn gezicht kwam mijn vader de keuken binnen. “Jij hebt zo te zien grote honger?” Ik knikte hevig, niet in staat om te praten door de grote hoeveelheid eten in mijn mond. Hij grijnsde naar me en ging toen neerzitten. Het was overduidelijk dat mijn ouders me zo veel mogelijk probeerden te verwennen, nu dat ze daar even de tijd toe kregen. Mijn moeder had me ook niet meer uitgevraagd over mijn ‘ervaringen’ met Bill. Ze had me alleen maar gevraagd hoe ik het gevonden had op vakantie en of ze wel lief tegen me waren. Natuurlijk waren ze lief tegen me. Ik zuchtte even, waardoor mijn vader verbaasd opkeek van achter zijn krant. “Bill”, mompelde ik. Hij keek me even aan, maar reageerde er verder niet op. Ik schonk mezelf een glas chocomelk in en ging toen ook neerzitten. Nog een kleine maand en dan was hij terug. Hij had me deze week even gebeld, toen ze op de tourbus zaten en ik moest toegeven, bij het horen van zijn stem verlangde ik onmiddellijk nog meer naar hem. Het was nog steeds gek hoe hij plots in mijn leven gekomen was en erin wou blijven. Of beter gezegd, hoe ik in zijn leven kwam en het zijne helemaal overhoop haalde. Niet veel later kwam ook mijn moeder de keuken binnen gewandeld. Ze had een nachtjapon rond haar lichaam gewikkeld en zag er al een stuk beter uit dan een paar dagen geleden. Ik zag aan haar ogen dat ze zich nog steeds ongerust maakte, ondanks het feit dat ik haar vertelde dat ik me echt goed voelde en gelukkig was. Hoewel, ik voelde me nog steeds een beetje draaierig, maar dat zou wel over gaan eenmaal ik me vol gegeten had. Ah ja, het was vast wel haar moederlijk instinct dat naar boven kwam. Ze keek me glimlachend aan toen ze zag dat ik in mijn gedachten verzonken was. “Volgens mij kan jij wel een dagje ontspanning gebruiken, niet?” “Dat denk ik ook mam, daarom ga ik naar Ashley vandaag”, antwoordde ik. Ik dronk mijn glas leeg en maakte aanstalten om naar boven te gaan toen mijn moeder begon te grinniken. “Wat?” Ik draaide me om en zag dat haar gezicht rood werd van het lachen. Ook mijn vader kon zijn lach amper inhouden toen hij even zijn boven zijn krant keek. “Je hebt een snor”, merkte hij droogjes op. “O”, bracht ik uit. Ik liet mijn tong over mijn lippen gleden zodat het schuim zou verdwijnen. Het deed me denken aan die keer toen Tom hetzelfde voorhad. Ik giechelde onbewust toen ik het beeld terug op mijn netvlies zag verschijnen. Er was echt zo veel dat me aan die Kaulitz-tweeling deed denken. Het was soms verschrikkelijk verstikkend. Ik negeerde de vragende blik van mijn ouders en liep naar boven om nog wat make-up aan te brengen en mijn spullen bij elkaar te zoeken. “Klaar”, mompelde ik tegen mijn spiegelbeeld. Klaar voor een dag die me hopelijk wat afleiding zou brengen.