Wolven

Vermoeid knipperde ik met mijn ogen en zag dat ik op een bed in de camper lag. Alice zat met Jasper aan tafe en de rest was denk ik buiten. Ik stond op en lachte even naar jasper en Alice, ze keken allebei veelbetekenend naar mijn benen en ik keek naar beneden. Meteen werd ik knalrood toen ik merkte dat ik geen broek meer aanhad. snel pakte ik mijn broek, van de stoel naast me, en deed die aan. Daarna deed ik ook mijn schoenen aan en liep naar buiten, zonder Alice of Jasper aan te kijken. Buiten kwam ik Edward tegen, die met een enorme grijns rondliep. Ik keek hem even boos aan en besloot toen even te gaan wandelen door het bos. Dit zei ik tegen Edward en nadat hij had geknikt liep ik rustig het bos in.

Na een tijdje gelopen te hebben kwam ik op een prachtige open plek uit. Overal stonden bloemen en het zag er uit als een sprookje(sorry ik moest ff iets verzinnenxD) Voorzichtig liep ik naar het midden van de plek en ging liggen. Ik keek naar de lucht en zakte steed verder weg in mijn gedachten. Tot ik opeens een gegrom hoorde, vlak achter me. Behoedzaam ging ik zitten en draaide me langzaam om. Daar stonden een stuk of 5 wolven. De gene die het dichtstbij stond was grijs, gromde nog eens en liet zijn enorme tanden zien. Ik probeerde zonder al te veel te bewegen achteruit te kruipen, richting de bomen waar de caming achter stond. Toen ik nog maar net een halve meter verder was gekomen, gromde de grijze wolf weer. Hij zakte door zijn poten en sprong op me af. Ik begon te gillen en stond zo snel mogelijk op, om te gaan rennen. Ik wist dat het toch niet zou lukken, maar mijn benen hadden een eigenwil gekregen. Toen ik nog maar net overeind stond werd ik omver gegooid door de wolf. Hij haalde naar me uit met zijn voor poot en zijn nagels boorden zich diep in mijn buik en zij. Weer gilde ik, het deed zo verdomme veel pijn. Toen hoorde ik opeens een ander soort grom, deze kende ik. Edward gromde. Ik sloot mijn ogen toen de wolf zijn poot weer ophief om nog eens naar me uit te halen. Toen was het gewicht opeens verdwenen. Wel schampte zijn poot nog eens langs mijn bortskas, maar dit keer kwamen zijn nagels niet diep. Ik hoorde Edward nog een keer woest grommen en daarna voelde ik zijn ijskoude handen op mijn wangen. Met moeite opende ik mijn ogen weer. Ik keek in zijn zwarte ogen, maar zijn gezicht werd steeds waziger, terwij ik het leven, als bloed, uit me voelde lopen. "Het spijt me." Hoorde ik hem fluisteren. Toen zag ik een zwarte vlek voor mijn ogen steeds groter worden, ik sloot mijn ogen, maar toen voelde ik twee ijskoude, keiharde lippen op mijn keel. Zijn lippen opende zich en ik voelde vlijmscherpen tanden door mijn huid gaan, met zoveel gemak dat het leek alsof hij in zachte boter beet. Het deed enorm veel pijn en ik was meteen weer helemaal terug op aarde. Ik sperde mijn ogen open en gilde, terwijl ik het gif voelde verspreiden door mijn lichaam. Ik voelde me toen toch wegzakken in een donker gat en vergat alles om me heen. Ik voelde niks meer...