#23.

Ik schreeuwde en rende zo hard als ik kon. Ik wou niet verdrinken. Een enorme golf kwam achter me aan. “Help me dan!” schreeuwde ik, maar er was niemand die aandacht aan me besteedde. Iedereen die ik tegen kwam keerde zich van me weg, alsof ik een vies vuil ding was. De golf zou me gaan verpletteren. “Alsjeblieft”, smeekte ik. Verschillende straten gingen aan me voorbij. Ik had er geen idee van waar ik was of waar ik naartoe rende, maar ik had eerlijk gezegd ook niet echt de tijd om erover na te denken. De golf kwam dichter. Ik versnelde even, maar bleef toen stokstijf staan toen ik tot de vaststelling kwam dat deze straat dood liep. Nog enkele luttele seconden en de golf zou me gaan verpletteren. Ik liet me op de grond vallen. Het had geen zin meer. De bloedrode golf slorpte me op en nam me mee. Weerstand bieden was onmogelijk.