Lena

Zodra de persoon op de grond neerkwam, sprong Grover op om me te beschermen. Ik aaide hem over zijn rug en hij ging weer liggen. Ik richtte mijn blik op de persoon. Het was een meisje, zo te zien een paar jaar jonger dan ik. Ze had groen/bruine kleren, een pijlkoker op haar rug en er hing een boog over haar schouder. Ze had kort, blond haar dat alle kanten op stond. Ze keek me nieuwsgierig aan. "Ehm... hallo..." zei ik. "Hallo," zei het meisje, "Ik ben Lena. Wie ben jij?" "Ik ben Aidyl," zei ik, blij om voor het eerst mijn nieuwe naam te noemen, "Je liet me daarnet wel even schrikken!" Lena lachte. "Ja, je had je gezicht eens moeten zien!" "Zeg," riep ik uit, "Doe jij dat altijd, onschuldige burgers zomaar laten schrikken! Je kent me nog niet eens!" "Nou ja, ik kwam eigenlijk gewoon even kijken wie het wild wegjaagde, maar ik kon het niet laten om je te pakken te nemen." "Waarom ben je zo laat nog aan het jagen? Het wordt al donker!" "Ik jaag altijd in de schemering. De dieren komen dan meestal tevoorschijn, en het is nog licht genoeg om ze te zien. Ik ben trouwens al sinds gisteren aan het jagen. Ik heb een hert gezien, maar ik heb hem de eerste keer niet goed genoeg geraakt..." Lena ging zitten. "Maar ja, nu jij al het wild hebt weggejaagd," Lena keek me geïrriteerd aan, "kan ik maar beter gaan slapen. Vind je het goed als ik vannacht bij jou blijf?" Ik knikte. Ik was moe, dus praatte ik maar even niet verder.

Ik staarde in het vuur dat Lena had gemaakt. Ze was er veel beter in dan ik. Er was iets raars met die Lena. Natuurlijk was ze sowieso een beetje vreemd, maar dat was het niet. Er klopte gewoon iets niet... Opeens stond Lena op en sprong naar de tak waar ze van naar beneden was gesprongen. Ze klom de boom in en kwam er dan weer uit met een versleten, vaalbruine tas. Ze ging weer naast me zitten en haalde een deken uit de tas die ze vervolgens om zich heen sloeg.
Een paar minuten later merkte ik dat Lena me aanstaarde. Ik keek haar aan, maar ze bleef ongegeneerd terugkijken. Ze hield haar hoofd een beetje scheef, waardoor ze iets weghad van een nieuwsgierig diertje. Ik bleef terugkijken. Lena had een spits gezichtje, een egale, blanke huid en nieuwsgierige ogen, waar me iets aan opviel wat ik niet eerder had gezien. Ze waren geel, als de ogen van een kat. Verbaasd draaide ik mijn hoofd weer naar het vuur. Een paar minuten later viel ik in slaap.

Ik opende mijn ogen. Het was donker, maar het vuur was nog aan. Er klopte iets niet, maar ik kon niet meteen zeggen wat. Plotseling besefte ik het. Ik voelde Lena niet meer naast me. Ik keek naar de plek waar Lena net nog lag. In plaats van het kleine meisje zag ik een grijze kat onder de deken vandaan kruipen. De kat liep weg en ik viel weer in slaap.

Weer werd ik wakker. Het vuur was al bijna gedoofd. Ik besefte me dat ik gedroomd had. Alleen in een droom zou zoiets gebeuren. Voor de zekerheid keek ik naast me. Lena was weg. Was het dan toch geen droom geweest? Ik hoorde geritsel vanachter de struiken. Verschrikt keek ik op. Lena kwam de open plek op lopen met een stapel hout in haar handen. "Sorry als je geschrokken bent, maar het is beter om het vuur aan te houden in verband met wolven, beren en andere wilde dieren." Lena gooide het hout op het vuur en kroop weer onder de deken. Ze sloot haar ogen en ik volgde haar voorbeeld. Ondanks Lena's logische verklaring, was ik niet helemaal gerust, maar dat weerhield me er niet van snel in slaap te vallen.