~40

Diane laat Jamie gelijk los wanneer ze me ziet. Mijn zoontje rent op me af en klemt zich, bevend van angst, tegen me aan. ‘Liefje, ga maar even naar papa, ok?’ Jamie knikt en schiet de kamer in waar ik net uit ben gekomen. ‘Ik waarschuw je.’ Grom ik naar Diane als Jamie verdwenen is. ‘Raak hem nog een keer aan en ik scheur je aan stukken.’ Diane lacht me uit. ‘Jij? Mij verscheuren? Dan zou ik eerst maar eens goed eten, want and-.’ ‘Diane, kom hier!’ Beiden kijken we over de balustrade. Beneden staat Sahirah stampvoetend te wachten. ‘Excuseer me. Mijn meesteres heeft me nodig.’ Met haar heupen wiegend, loopt ze langs me heen. Ik kijk haar giftig na. Daarna loop ik mijn kamer in. Daar zit Yu rechtop met Jamie tegen zich aan. ‘Wat is er gebeurd?’ vraagt Yu kalm, maar bezorgt. Ik kijk hem aan en ga liggen. Jamie kruipt trillend tegen me aan. Yu gaat tegen hem aan liggen en knuffelt mijn zoontje. ‘Diane slaat hem en er is gewoon niets wat ik kan doen.’ Fluister ik triest. Yu knuffelt me en drukt een kus op mijn voorhoofd. ‘Jullie twee mogen wel bij mij logeren, voor een tijdje.’ Opgelucht kijk ik de zwartharige jongen aan. En druk een kus op zijn mond. ‘Dankje!’ Yu knikt en gaat weer liggen. ‘Laar hem nog maar even kalmeren, en dan gaan we weg.’ Ik knik en knuffel Jamie. Na een tijdje, stopt Jamie met trillen. Daarna lopen we naar Yu’s auto. Jamie gaat op de achterbank zitten en kijkt nog steeds verdrietig. Ik doe snel zijn gordel om en druk een kus op zijn voorhoofd. Daarna ga ik voorin zitten. Yu start zijn auto en geeft gas. Jamie maakt geen geluid, zelfs niet wanneer we de stad uit rijden. ‘Yu, waar gaan we eigenlijk heen?’ Yu lacht en strijkt langs mijn wang. ‘Dat merk je wel, lieverd.’ Ik haal mijn wenkbrauwen op. ‘ Het is dat ik je vertrouw…’ Yu lacht. ‘Ik beloof je, het is er heel erg rustig.’ Ik kijk hem aan. ‘Ik heb geen eens trek…’ fluister ik en ik strijk over zijn nek. Yu rolt met zijn ogen. ‘Ik heb het al begrepen!’ Ik grinnik en druk een kus op zijn heerlijke warme huid. ‘Mooi, ik wil er namelijk niet meer aan denken.’ Yu strijkt over mijn hand en focust dan weer op de weg. Na een tijdje rijden, parkeert Yu de auto. Jamie was blijkbaar in slaap gevallen, want ik zie hem wakker schrikken. Ik stap uit en til hem uit de auto. Daarna loop ik richting het gebouw, waar we voor staan. Ik heb geen idee waar we zijn, maar buiten LA is het wel. Nieuwsgierig volg ik Yu naar binnen. ‘Hé Yu! Dat is een tijdje geleden.’ Ik kijk op en zie een oudere mevrouw staan. ‘Hey, Delilah! Je vindt het toch niet erg, hoop ik?’ De vrouw schudt haar hoofd. ‘Het is goed. Eliza is toch niet in de buurt.’ Ik haal mijn wenkbrauw op en kijk naar Yu. ‘Ex vraag maar niks.’ Mompelt Yu. Ik knik en kijk naar Jamie. Het kleine jongentje kijkt gefixeerd naar een dikke witte deur. Opeens lijkt Delilah het te snappen. ‘Heb je een gezinnetje gesticht? Dat had ik niet van je verwacht.’ Lacht ze vriendelijk. Yu grijnst en legt zijn hand op Jamie’s hoofd. ‘Ik ook niet van mezelf, maar zo’n schatje als hij kan ik zelfs niet weerstaan.’ De vrouw knikt en strijkt langs Jamie’s wang. Hij schrikt ervan, maar omdat Delilah zo vriendelijk lacht, glimlacht hij terug. ‘Ok knul, nu gaan jij en je mama je ogen sluiten.’ Ik kijk naar Yu, maar die geeft me een knipoog. Ik voel me ongemakkelijk, maar Jamie heeft daar geen last van. Hij sluit gelijk zijn ogen en bedekt ze. Yu kijkt blij en kijkt mij aan. Ik zucht en sluit dan uiteindelijk mijn ogen. ‘Ik sluit de deur wel achter jullie.’Hoor ik de oudere vrouw zeggen. Langzaam komt Yu in beweging en neemt me mee. Ik volg hem, maar vind het maar niks. Stiekem open ik mijn ogen. ‘Niet doen Kira,’lacht Yu en terwijl hij snel mijn ogen bedekt. ‘Dan is het niet leuk meer.’ Yu’s warme adem blaast in mijn oor en een heerlijk gevoel schiet door mijn lichaam. ‘Jamie houdt zijn ogen tenslotte ook dicht.’ Ik zucht Jamie is nog klein, die doet alles wat je vraagt! Ik spreek mijn gedachte maar niet uit en loop achter hem aan. Ineens hoor ik een deur dichtgaan en mijn ogen schieten half open. ‘Foei!’ lacht Yu in mijn oor en hij tikt zacht tegen mijn achterhoofd. Langzaam lopen we nog verder. ‘Nou, open je ogen maar.’ Voorzichtig open ik mijn ogen en het zicht beneemt me de adem. Dit is zo mooi!