~39

Yu drukt een kusje op mijn lippen, om me te kalmeren. ‘Je kunt het wel, lieverd.’ Ik kijk hem hopeloos aan. Ik kan dit niet. ‘Kom op. Ik wil je niet zo zwak zien, Kira.’ Mijn ogen verdrinken in de zijne. Snel kijk ik weg. ‘Ik durf niet.’ Fluister ik eerlijk. ‘Straks neem ik teveel.’ Yu schudt zijn hoofd. ‘Dan zal ik het je laten merken.’ Ik kijk hem aan. Zijn hand vindt de mijne en hij knijpt zachtjes. Voorzichtig trek ik hem op het bed. ‘Ontspan, ik wil je geen pijn doen…’ Yu lacht, maar doet wat ik hem vraag. Hij trekt wel snel zijn shirt uit en gooit hem in de hoek. ‘Ik wil Ismael te vriend houden.’ Ik lach, maar het lachen vergaat me al snel. Ik begin te trillen en kijk Yu hulpeloos aan. ‘Ik durf het echt niet.’ Fluister ik en ik kijk weg. Yu schudt zijn hoofd en trekt me tegen zich aan. ‘Ik zal je wel een beetje plagen.’ Fluistert Yu en hij strijkt me langs mijn wang. Langzaam laat hij zijn pols onder mijn neus door glijden. De geur is gelijk heel scherp in mijn neus. Gelijk wil ik achteruit deinzen, maar het lukt niet meer. ‘Je hebt me…’ Fluister ik zacht. Yu lacht zacht en tilt mijn kin op. Gelijk verschuiven mijn ogen van zijn ene slagader, naar die in zijn hals. Ik houd het niet meer en duw Yu naar achter op het bed. Ik hoor Yu’s hartslag versnellen. ‘Vergeef me, Yu.’ Fluister ik moeizaam en ik leg mijn hoofd in zijn nek. Langzaam laat ik mijn tong over zijn huid glijden. Yu’s hartslag wordt weer wat langzamer en ik laat langzaam mijn tanden in zijn nek zinken. Zijn heerlijke bloed vult mijn mond en uiteindelijk mijn aderen. Yu kreunt en drukt zijn nagels in mijn rug. Ik drink door en uiteindelijk voel ik zijn handen van mijn rug glijden. ‘Kira…’ kreunt Yu zachtjes. Gelijk laat ik zijn nek gaan en lik de laatste druppels van zijn nek. Ik heb genoten, moet ik toegeven. Zijn bloed is echt heerlijk, zo vreselijk zoet. Ik heel zijn wonden nog even en kom dan overeind. Yu hijgt uitgeput en ik druk zacht een kus op zijn lippen. Langzaam haal ik mijn hand door zijn haar. ‘Ga maar even slapen dan ga ik Rose vertellen dat we weg gaan.’ Ik kom nog verder overeind maar Yu grijpt mijn hand vast. ‘Blijf hier.’ Fluistert hij zachtjes en zwak. Ik kijk hem bezorgt aan en klim weer op het bed. Na hem na gekeken te hebben, kom ik tot de conclusie dat hij alleen maar moe is. ‘Slaap maar lieverd, ik blijf hier.’ Yu zucht en laat zich tegen me aan vallen. Gelijk valt hij in slaap en ik bijt op mijn lip. Hoe kon ik dat doen? Een traan rolt uit mijn ooghoek en ik druk zacht een kus op Yu’s haar. Opeens hoor ik een harde pets en zacht gesnik. Ik schrik ervan en kom wat overeind. Ver kom ik echter niet, want Yu’s armen zijn om mijn middel geklemd. Voorzichtig bevrijd ik me van zijn ijzeren greep en klim van het bed. Zo stil mogelijk, sluip ik de kamer uit. Wat daar zich echter afspeelt beneemt me de adem. En laat de rillingen over mijn rug lopen. Nu is het genoeg geweest.