0.10

Ik snap gewoon niet wat hier allemaal aan de hand is. Allereerst die rare geluiden, ik dacht serieus dat ik gek werd, maar aangezien Robin ze ook hoort is er gewoon iets vreemds aan de hand. Wat kan er toch die rare geluiden veroorzaken. Kijk als het nou dezelfde geluiden waren kon je zeggen dat er dakpan los zat en dat de wind erdoor heen gaat ofzo. Maar dat is niet het geval, de ene keer is het een harde klap en de andere keer alsof er iets verschoven wordt. En het vreemde is, ik weet niet waar het geluid vandaan komt. Het wordt gedempt op een of andere manier. En dat is niet het enige wat raar is. Ik snap gewoon niet wat Steve bedoelde met het punt dat we nog een week hebben. Een week waarvoor, voordat een bom gaat ontploffen? Voordat hij of papa doodgaat. Voordat wat?! Ik wordt er gewoon gek van! Ik pakte uit frustratie iets wat naast me lag en begon er in te knijpen. “Eh Amy” mompelde Robin. “Hmm?” vroeg ik nog steeds ver weg met mijn gedachten. “Dat doet best wel pijn” zei Robin. “Hoe bedoel je?” vroeg ik. “Je knijpt mijn arm fijn” zei Robin. “He wat?” vroeg ik en ik keek Robin aan. “Je knijpt mijn arm fijn” zei Robin rustig en hij deed zijn arm omhoog. Ik zag dat mijn hand ‘vast’ zat. “Sorry” gilde ik hysterisch en ik liet snel zijn arm los. Ik bekeek Robin zijn arm en zag dat het bloedde omdat ik zo’n kracht had gezet. “Het spijt me” mompelde ik. “Het is al goed” suste Robin en hij stond op. “Wat ga je doen?” vroeg ik verbaasd. “Ik ga even wat pleisters erop plakken, voordat alles onder het bloed zit” zei hij en hij gaf me een knipoog. Ik keek hem even verbaasd aan, volgens mij heb ik hem echt hard geknepen. Na een paar minuutjes kwam Robin met een brede glimlach en wat pleisters op zijn arm terug. “Sta eens op” zei hij. Ik keek hem verbaasd aan en stond maar op. Hij ging op de bank liggen en keek me grijnzend aan. “Kom” zei hij en hij klopte op zijn buik. Ik ging bovenop hem liggen en Robin sloeg zijn armen om me heen. “Zo is het leuker om tv te kijken” zei Robin met een brede grijns. “Nou, voor mij niet” mompelde ik. “Want?” vroeg Robin geschrokken en hij liet zijn armen zakken. “Ik heb meer zin in iets anders” zei ik met een grijns en ik kroop snel van Robin af. Robin keek me grijnzend aan en stond ook op. Ik rende snel naar boven maar werd al snel door Robin vast gegrepen. “Jij ontsnapt niet zo gemakkelijk hoor” zei hij met een grijns en hij drukte een kus op mijn mond. Daarna duwde hij me in de richting van de slaapkamer, precies volgens mijn plan!