6. Mother
Verbluft door de spontane actie van haar moeder liet Katherine zich meetrekken. Toen de twee heren doorhadden dat de dames op hun af kwamen, namen ze minder vaart in hun pas. De mannen en de vrouwen stonden in een rij over elkaar. “Meneer Darcy en jongeheer Darcy. Mag ik mezelf even voorstellen? Mevrouw Odema, moeder van mejuffrouw Myreille en mejuffrouw Katherine Odema.” De drie dames gingen door hun knieën. “Aangename kennismaking.” Zo hoffelijk als een man moest zijn, nam heer Darcy de hand van haar moeder en gaf hem een kus. Een vriendelijke knik naar de dochters volgde. “Mag ik u voorstellen aan mijn zoon, jongeheer Darcy?” Jongeheer Darcy was aan de beurt voor een vriendelijk kus op haar moeders hand. In tegenstelling tot zijn vader kuste hij wel Myreille en haar hand. Haar hand was de laatste. Hij keek nog even in haar ogen voor hij haar hand los liet. Verlegen zoals ze was, kreeg haar gezicht een rozige tint van onzekerheid.
“Komt u en uw zoon ons dorp morgen vervoegen op het bal, meneer Darcy?”, vroeg mijn moeder met lieflijke stem. “Aangezien we de uitnodiging al gehad hebben, we op schema staan met het verhuizen en omdat er zoveel keurig vrouwvolk ons graag zouden willen zien, ja.” Een knipoog naar geen van de drie dames specifiek volgde. “Dan zien we u zeer graag morgen terug op het bal. Dan kan uw zoon misschien eens dansen met mijn jongste dochter Katherine, nog steeds vrijgezel.” Haar moeder sprak alsof ze niet bang was om opdringerig over te komen. Katherine keek verbaast met open mond naar haar moeder. “Dat zal ik met genoegen doen mevrouw Odema.” Haar ogen richtten zich terug naar Nathan. Ze klapte haar mond terug dicht en aanvaarde de lieflijke knik van Nathan.
Na enkele buigingen ging ieder zijn reis verder. Na enkele meters kon Katherine het niet laten haar moeder uit te horen. “Moeder, bent u niet beschaamd? Me zomaar iets laten doen zonder er met mij over te praten?” “Ah kind, wees blij. Als jij zoiets moet vragen duurt het nog een half jaar. Misschien is hij tegen dan geen vrijgezel meer.”, sprak haar moeder alsof ze haar net een dienst bewezen had. “Moeder, u weet dat ik niet zomaar wil trouwen. Ik trouw enkel uit liefde.” Haar moeder werd even pissig. “Ondankbaar kind ook.”, mompelde ze terwijl ze een paar meter voor haar dochters uit liep.
“Moeder heeft alleen het beste met je voor hoor Katherine.” “Ik weet het, maar ze hoeft me niet te koppelen. Zeker niet tegen mijn wil in. Ik merk vanzelf wel of jongeheer Darcy iets voor mij is of niet. Ik doe er misschien iets langer over, maar ik wil mijn geluk rond liefde verzekeren. Ik geef meer om liefde dan om geld.” “Ik ken je mening Katherine, moeder ook. Maar je hebt de huwbare leeftijd en moeder wil trots op ons beide zijn. Ieder een eigen huishouden en een niet te arm leven. Ze wil het gevoel hebben dat ze iets voor ons betekend heeft al die jaren.” “Dat heeft ze ook hoor Myreille, maar haar prioriteiten zijn de mijne niet.” Myreille knikte. De verdere terugreis verliep vrij stil. Katherine besloot om na haar thuiskomst even te gaan wandelen.
“Komt u en uw zoon ons dorp morgen vervoegen op het bal, meneer Darcy?”, vroeg mijn moeder met lieflijke stem. “Aangezien we de uitnodiging al gehad hebben, we op schema staan met het verhuizen en omdat er zoveel keurig vrouwvolk ons graag zouden willen zien, ja.” Een knipoog naar geen van de drie dames specifiek volgde. “Dan zien we u zeer graag morgen terug op het bal. Dan kan uw zoon misschien eens dansen met mijn jongste dochter Katherine, nog steeds vrijgezel.” Haar moeder sprak alsof ze niet bang was om opdringerig over te komen. Katherine keek verbaast met open mond naar haar moeder. “Dat zal ik met genoegen doen mevrouw Odema.” Haar ogen richtten zich terug naar Nathan. Ze klapte haar mond terug dicht en aanvaarde de lieflijke knik van Nathan.
Na enkele buigingen ging ieder zijn reis verder. Na enkele meters kon Katherine het niet laten haar moeder uit te horen. “Moeder, bent u niet beschaamd? Me zomaar iets laten doen zonder er met mij over te praten?” “Ah kind, wees blij. Als jij zoiets moet vragen duurt het nog een half jaar. Misschien is hij tegen dan geen vrijgezel meer.”, sprak haar moeder alsof ze haar net een dienst bewezen had. “Moeder, u weet dat ik niet zomaar wil trouwen. Ik trouw enkel uit liefde.” Haar moeder werd even pissig. “Ondankbaar kind ook.”, mompelde ze terwijl ze een paar meter voor haar dochters uit liep.
“Moeder heeft alleen het beste met je voor hoor Katherine.” “Ik weet het, maar ze hoeft me niet te koppelen. Zeker niet tegen mijn wil in. Ik merk vanzelf wel of jongeheer Darcy iets voor mij is of niet. Ik doe er misschien iets langer over, maar ik wil mijn geluk rond liefde verzekeren. Ik geef meer om liefde dan om geld.” “Ik ken je mening Katherine, moeder ook. Maar je hebt de huwbare leeftijd en moeder wil trots op ons beide zijn. Ieder een eigen huishouden en een niet te arm leven. Ze wil het gevoel hebben dat ze iets voor ons betekend heeft al die jaren.” “Dat heeft ze ook hoor Myreille, maar haar prioriteiten zijn de mijne niet.” Myreille knikte. De verdere terugreis verliep vrij stil. Katherine besloot om na haar thuiskomst even te gaan wandelen.
Er zijn nog geen reacties.