24. “ Ik denk dat we dit even in de dvd speler moeten stekken.” Zei Tom

Bill had zich ondertussen al in de zetel geploft en ik ging aan de andere kant van de zetel zitten. “Tom, schatje, wil je even mijn gsm uit mij rugzak halen?” vroeg Friedolien. Tom grabbelde de rugzak die naast hem stond van de grond en deed hem open. Hij rommelde erin en gaf Friedolien haar gsm. “Hé, wat is dit?” vroeg hij en hij haalde de dvd eruit. “Neen!” riepen ik en Friedolien in koor. “Wat is dat?” vroeg Bill. “ Niets! Kom Tom geef terug!” zei Friedolien half hysterisch. Tom hield het dvd hoesje hoog boven zijn hoofd. “ Ik denk dat we dit even in de dvd speler moeten stekken.” Zei Tom en hij keek naar Bill. Bill sprong recht, ik wilde hem terug in de zetel trekken maar was te laat. Friedolien ging inmiddels half over Tom, maar hij had de dvd al naar Bill gegooid die hem vervolgens in de dvd speler stak. “Nee!” riep ik nog eens. “ O jawel, ik ben benieuwd wat we zullen te zien krijgen.” Zei Tom. Ik stak mijn tong uit naar hem. Ik zag aan Friedolien dat ze zich begon te schamen. Bill drukte op play en kwam terug in de zetel zitten. En daar verscheen Friedolien terug op het scherm met haar rode bal in haar handjes. “ Ben jij dat!” riep Tom uit. Bill keek ook van het scherm naar Friedolien en terug. Friedolien, die rood stond, fluisterde : “Ja, dat ben ik. En dat is mijn eerste wedstrijd.” Tom zijn ogen werden plots groter. “ Hoe oud was je toen?” “ We waren 5.” Antwoordde ik in Friedolien haar plaats.”Sta jij er ook op?” vroeg Bill. “ Ja, hierna met mijn eerste touw routine.” “ 5 jaar en al zo lenig?” zei Tom. Hij kon het precies niet goed geloven, wat ik wel grappig vond. “Ja, we werden goed getraind hoor. Er werden 5 meisjes uitgepikt, deze waar ze van dachten waar het meeste toekomst inzat, en wij werden harder en meer getraind of de andere meisjes soms.” Bill en Tom knikten begrijpend. “ Waar was dat?” vroeg Bill plots. Ondertussen was kleine Friedolien haar routine gedaan en liep ze af. “ Dat was in de ‘Sportarena’ in Oberhausen.” Vertelde ik. “ Miss Valentine Junior.” Zei ik er meteen maar bij. Bill en Tom knikten terug. Ik wist zeker dat ze niet wisten over welke jaarlijkse wedstrijd ik het had. Ze zouden het nog wel leren. Zeker als ze met mij en Friedolien omgingen. “ Wat was je schattig!” riep Bill plots uit. Zijn stem was overheerst door enthousiasme. Ik keek hem raar aan en zei : “ Niet anders of andere kleine kindjes,hoor.” “O jawel.” Zei hij. “ En je had toen al gevoel voor ritme. En je kon goed met je achterwerk schudden, zo schattig!” ik voelde mezelf rood worden. Tom grinnikte en stond op om de dvd terug uit de speler te halen. “En wij nog zeggen dat jullie dat nooit mochten zien.” Zei Friedolien plots. “ Oei, jammer.” Lachte Bill. “We hadden verwacht dat je anders ging reageren.” Vertelde ik. “ O, wat gemeen.” Zei Bill met een hoog stemmetje waardoor iedereen weer moest lachen.