4. Enthusiasm
Wanneer ze thuis aan kwam, kon ze van ver de enthousiaste stem van haar zus horen. Haar grote zus sprong meteen op haar af. “Katherine, je gelooft nooit wat ik te vertellen heb!” De oogjes van haar zus fonkelden. “Laat haar eerst rustig gaan zitten Myreille.” Kwam moeder ertussen. Katherine knikte vriendelijk naar haar moeder terwijl ze als bedankje lichtjes door de knieën ging. Ze zette zich op een stoel en richtte zich terug naar haar zus. “Vertel.” “Wel, je weet dat ene huisje bij de klif, dat al jaren leegstaat? Wel, nu komt er iemand wonen, vader en zoon. De zoon is van jouw leeftijd. Dit is de perfecte kans voor jou. Hij moet naar het schijnt knap zijn en een harde werker, dus de perfecte huwelijkskandidaat.”
Katherine kreeg enkele blosjes. Ze was net 21 en had de perfecte leeftijd om te huwen. Zelf was ze niet zo zeer op zoek. Ze hield van het leven zoals het nu was, de vrijheid die ze nu heeft. Al leek een eigen huishouden starten een geweldige gedachte. Ze had weet van enkele mannen in het dorp die een oogje op haar hadden. Maar de mannen vielen voor haar schoonheid. Ze wilde niet trouwen voor enkel het geld en de uitstraling. Ze wilde trouwen uit liefde, iets wat dames in deze tijd zich niet kunnen veroorloven.
Haar moeder keek in zichzelf lachend de zussen aan. Ze bemoeide zich niet met het liefdesleven van haar twee dochters. Ze wist dat het allemaal op pootjes terecht zou komen. Myreille zou weldra een huwelijksaanzoek krijgen en Katherine zou met haar schoonheid ver geraken. Als dat te lang zou duren, dan zou ze wel wat meer druk op Katherine zetten. Ze had alles al lang van te voren gepland, in gedachten.
Myreille, niet bewust dat haar moeder haar glimlachend aankeek, was diep in gedachten het huwelijk van Katherine al aan het plannen. “Binnenkort is er dat bal, als we er voor zorgen dat zij ook komen, dan kan papa je voorstellen. Hij zal op het eerste zicht verliefd op je worden, door je schoonheid verblind zijn en smachten naar de volgende keer dat hij je ziet.” Ze stopte even om adem te halen. Haar ogen stonden op haar zus gericht, maar keken niet echt. Je zag dat ze in gedachten alle sop een rijtje zette. Katherine was even door haar verlegendheid gekropen en deed haar mond open. “Myreille, ik.” “Ssht, het komt wel goed. Je gaat er niet onderuit. Je hebt al te veel mannen afgewezen. Tijd voor jou om een blauwtje te lopen.” Overwacht legde Katherine haar wijsvinger op de mond van haar zus.
“Myreille, als je even wil luisteren alsjeblief?” Myreille knikte. “Wel, ik ben vandaag op mijn wandeling de zoon als tegen gekomen.” Myreille nam adem om iets te zeggen maar Katherine weerhield dat. “Voordat je het vraagt; ja, hij is knap. Hij heet Nathan Darcy en is een beleefde jongeman.” De ogen van haar moeder stonden nu ook verbaasd. Ze legde de pan weg die ze aan het afdrogen was en kwam mee op een stoel zitten. “Oh, vertel.” Sprak ze. Ook Myreille wou meer van het verhaal weten. “Wel, ik heb hem uitgenodigd voor het bal.” Myreille sprong op om haar zus te omhelzen. Uit geluk kwam er een kleine kreet uit haar keel. Haar moeder keek trots naar Katherine terwijl Katherine zelf weer haar rode wangetjes kreeg.
Katherine kreeg enkele blosjes. Ze was net 21 en had de perfecte leeftijd om te huwen. Zelf was ze niet zo zeer op zoek. Ze hield van het leven zoals het nu was, de vrijheid die ze nu heeft. Al leek een eigen huishouden starten een geweldige gedachte. Ze had weet van enkele mannen in het dorp die een oogje op haar hadden. Maar de mannen vielen voor haar schoonheid. Ze wilde niet trouwen voor enkel het geld en de uitstraling. Ze wilde trouwen uit liefde, iets wat dames in deze tijd zich niet kunnen veroorloven.
Haar moeder keek in zichzelf lachend de zussen aan. Ze bemoeide zich niet met het liefdesleven van haar twee dochters. Ze wist dat het allemaal op pootjes terecht zou komen. Myreille zou weldra een huwelijksaanzoek krijgen en Katherine zou met haar schoonheid ver geraken. Als dat te lang zou duren, dan zou ze wel wat meer druk op Katherine zetten. Ze had alles al lang van te voren gepland, in gedachten.
Myreille, niet bewust dat haar moeder haar glimlachend aankeek, was diep in gedachten het huwelijk van Katherine al aan het plannen. “Binnenkort is er dat bal, als we er voor zorgen dat zij ook komen, dan kan papa je voorstellen. Hij zal op het eerste zicht verliefd op je worden, door je schoonheid verblind zijn en smachten naar de volgende keer dat hij je ziet.” Ze stopte even om adem te halen. Haar ogen stonden op haar zus gericht, maar keken niet echt. Je zag dat ze in gedachten alle sop een rijtje zette. Katherine was even door haar verlegendheid gekropen en deed haar mond open. “Myreille, ik.” “Ssht, het komt wel goed. Je gaat er niet onderuit. Je hebt al te veel mannen afgewezen. Tijd voor jou om een blauwtje te lopen.” Overwacht legde Katherine haar wijsvinger op de mond van haar zus.
“Myreille, als je even wil luisteren alsjeblief?” Myreille knikte. “Wel, ik ben vandaag op mijn wandeling de zoon als tegen gekomen.” Myreille nam adem om iets te zeggen maar Katherine weerhield dat. “Voordat je het vraagt; ja, hij is knap. Hij heet Nathan Darcy en is een beleefde jongeman.” De ogen van haar moeder stonden nu ook verbaasd. Ze legde de pan weg die ze aan het afdrogen was en kwam mee op een stoel zitten. “Oh, vertel.” Sprak ze. Ook Myreille wou meer van het verhaal weten. “Wel, ik heb hem uitgenodigd voor het bal.” Myreille sprong op om haar zus te omhelzen. Uit geluk kwam er een kleine kreet uit haar keel. Haar moeder keek trots naar Katherine terwijl Katherine zelf weer haar rode wangetjes kreeg.
Er zijn nog geen reacties.