19. Watching our 5 year old self.

Na het eten gingen we terug naar mijn kamer. Ik en Friedolien zaten ons te vervelen toen Friedolien plots rechtsprong. “ Het is ook nog waar!” zei ze. Ik keek haar raar aan. “ Wat is waar?” vroeg ik. “ Mijn papa heeft nog iets gemaakt, en ik mocht het pas bekijken toen ik hier was.” ze trok een raar gezicht toen ze het zei. Ze rende bijna naar haar rugzak die aan mijn boekenkast stond en grabbelde er een cd’tje uit. “ Steek je tv en DVD speler aan.” Beval ze me. Ik deed wat ze zei en nam ondertussen het cd’tje aan en stak hem in de speler. “Wat is het?” vroeg ik. “ Ik weet het zelf niet.” Zei ze. Ondertussen drukte ik op play en startte de dvd.

Nog geen 5 seconden later verscheen er een 5-jarige Friedolien op het scherm. “O mijn god!” riep ze uit. ik zag aan haar dat ze hyper werd, en om eerlijk te zijn, ik voelde het ook. “ Onze aller eerste wedstrijd!” riep ik uit. “ O mijn god.” Het was het enige dat Friedolien kon zeggen. We keken samen naar haar allereerste bal routine. Het was zo schattig om terug te zien.

Haar routine was afgelopen en met tranen in mijn ogen zei ik : “ Je was zó schattig!” “ Moet jij nodig zeggen!” riep ze uit en ze wees naar het scherm. Ik keek met grote ogen. Daar stond ik dan, als 5 jarige met mijn touw in mijn handen te wachten tot ik op mocht. “Nee!” riep ik uit en ik kreeg de slappe lach. “Jawel! Jou eerste touw routine!” zei Friedolien. Ik mocht beginnen dansen, en als ik het terug zag, deed het me denken aan de beginners die bij ons op turnen zaten.

Toen ook mijn routine was afgelopen liepen er tranen over mijn wangen. “ Dit mogen Tom en Bill nooit, en ik herhaal, nooit zien! Die lachen ons vierkant uit.” zei Friedolien. “ Inderdaad.” Zei ik en ik zuchtte eens. “ Wat een tijden zeg. Onze eerste turnpakjes, onze eerste wedstrijd. En dan te zeggen dat we toen maar elk 1 dansje mochten doen, en we er nu op een wedstrijd zo’n 4 moeten doen.” Vertelde ik verder. “ Ja, inderdaad. Wie was er toen nog bij die wedstrijd van onze school?” vroeg Friedolien. Ik dacht even na. “ Jij deed bal, ik deed touw.” Ik stopte even en dacht verder na. “ Ik denk dat Aline lint deed, Zoë knots en … “ ik moest weer denken. “ Raquel deed lint.” Verbeterde Friedolien me “ En Aline deed hoepel.” “ Juist!” riep ik. “ Ach man, ik mis hun.” “Ja, ik ook.” Zei Friedolien. “ Jammer dat ze gestopt zijn.” het was even stil tussen ons. “ Zo zie je, het is hard,hé. Topsport.” Zuchtte ik. “Inderdaad.” Zei Friedolien. Het was terug stil tussen ons. Ondertussen haalde ik de dvd uit de dvd speler. Ik voelde dat Friedolien iets wilde zeggen, maar had het gevoel dat ze niet echt durfde. “Wil je wat zeggen?” vroeg ik. Ze keek me aan. “ Jij kent me te goed,hé.” Zuchtte ze. “Inderdaad.” Zei ik vrolijk. “ Ik moet eigenlijk weg, Tom heeft net gevraagd of ik langskwam.” Zei ze voorzichtig. “ O.” zei ik. Ik voelde een droevig gevoel over me kruipen. Waarom had Bill niet gevraagd of ik langs wilde komen? Friedolien zag dat ik in gedachten verzonken was. “Ik heb gezonden dat ik nu nog bij jou zit.” Ging ze verder. Ik knikte en op dat moment ging haar gsm af. Ze nam hem en ik zag dat ze het berichtje las. Ze begon te grijnzen en keek me aan. “Wat is er?” vroeg ik en ik trok mijn ene wenkbrauw op. “ Jij gaat mee.” Zei ze. Ik keek haar aan. “ Tom zond net dat Bill had gevraagd of je mee wou.” Ze bewoog haar wenkbrauwen op en neer, wat een komisch zicht was. ik kreeg een grote lach op mijn gezicht. “Wat denk je nu zelf,” zei ik. “ Och, jammer, Bill zal het echt niet leuk vinden dat je niet meekomt.” En ze keek sneaky. Ik keek haar met grote mond aan en gooide ene kussen naar haar hoofd. “ Wat denk jij wel mevrouw Quintens? Ik ga jou heus niet alleen laten gaan naar Tom, ik moet jullie toch wat in het oog houden voor jullie heel hun huis onderkwijlen!” Al lachend gooide Friedolien het kussen terug naar mij en sprong ze boven op me. “ Jij gemeen kreng!” riep ze. Beiden schoten we in de lach. Friedolien klom terug van me en ik stond ook recht. Ik vertelde mijn moeder dat we ‘even gingen gaan fietsen’. We pakten onze fiets en reden vrolijk weg.