Seems like I have found my first friend!

'Nou...?' dringt Dave aan.
Ik haal mijn schouders op, maar Dave neemt daar geen genoegen mee.
Ik begin hem akelig iritant te vinden.
Ik draai mijn rug naar hem toe, en hoor hem zuchten.
Voor de eerste keer dat ik in het lokaal zit, haal ik diep adem door mijn neus. De geur van al dat verschillende, menselijke bloed geeft me een harde klap in mijn gezicht.
Het ruikt.. heerlijk.
Nee, Renesmee, spreek ik mezelf streng toe.
Je hebt het Bella en Edward belooft. Je hebt het je vader en moeder beloofd!
En denk eraan wat Jake van je zou vinden, als je toegaf. Een monster.
Een.. vampier.
Ik huiver en vraag me af hoe het mijn moeder zou vergaan.
'Renesmee, gaat alles goed?' hoor ik Dave bezorgd vragen.
Ik draai me om en zie dat zijn groene ogen ongerust staan.
Mijn irritatie speelt weer op.
'Ja, ja. Alles is goed, Dave.' Ik schrik er zelf van hoe onaardig ik klink.
Ik negeer hem de rest van de les, en ben opgelucht als de bel gaat.
Maar die opluchting is snel voorbij als ik de gang op loop.
Verwoed probeer ik mijn familie te vinden, maar slaag daar niet in.
Ik probeer mijn rooster te vinden in mijn tas, maar door de mensen die tegen mij aanduwen slaag ik ook dáár niet in.
Opeens voel ik een hand op mijn schouder.
Een meisje met zwarte haren en donkerbruine ogen staat achter me.
Ze lacht vriendelijk naar me en steekt haar hand uit.
'Hi, ik heb daarnet nog geen kans gehad om me voor te stellen. Ik ben Jasy.' Haar stem is hoog en zangerig.
Ik steek mijn hand uit en besef dat ik haar nu al aardig vind.
'Ik ben Renesmee Cullen. Maar, alsjeblieft, noem me Nessie.' Ik glimlach naar haar.
'Oké, Nessie dan!' lacht ze. Ze helpt me vinden naar mijn rooster en lacht weer vrolijk als ze het ziet. 'Zo te zien hebben we ongeveer hetzelfde rooster. Ik kan je rondleiden, als je wilt?'
'Graag,' stem ik dankbaar in.
'Kijk,' Ze wijst eerst op het rooster en dan op de gebouwen buiten. 'Boven iedere deur van elk gebouw staat een letter. Je hebt nu wiskunde, in de D vleugel. Dan ga je naar dát gebouw daar.' Ze wijst op het meest rechste gebouw en haalt dan haar schouders op. 'Het is best makkelijk, als je doorhebt.' lacht ze vriendelijk. 'Ik had er eerst ook moeite mee.'
'Ben je dan ook nieuw hier?' vraag ik haar.
'Nee, maar ik zit hier pas een jaar op school,'
antwoord ze met een knipoog.
Kletsend lopen we verder, naar gebouw D.
Als we net de oversteek willen maken van het plein naar gebouw D komen we Bella en Edward tegen. Ze glimlachen naar ons en blijven even staan. Ik zie dat Jasy Edward in zich opneemt.
Edward grinnikt, en Bella en ik kijken hem vragend aan. Bijna onopmerkend schud hij zijn hoofd.
'Nessie!' roept hij blij. 'En, hoe vind jij onze eerste dag?'
'Mmm,' antwoord ik vaagjes en haal mijn schouders op. 'Het gaat, en jullie?'
'Ik haat het gestaar..' mopperd Bella.
Edward en ik lachen.'
'Bella, Edward. Dit is Jasy.' Ik geef Jasy een duw naar voren en hoor haar hart een slag overslaan als Edward haar een hand geeft.
Bella en ik grijnzen.
'Jasy, wij moeten gaan. Wiskunde?'
'O. ja..' antwoord ze wazig.
'Ik zeg Bella en Edward gedag en Jasy en ik lopen verder.'
'Wie was die jongen?' fluistert ze.
'Edward bedoel je? Hij is mijn va-.. favoriete grote broer.' Ik grijns om mijn verspreking te verbergen, en gelukkig lijkt Jasy niets door te hebben.
'Je broer is best knap, weet je?' vraagt ze blozend.
'Hmm hmm,' is mijn antwoord. Arme Jasy, gevallen voor de charmes van Edward Cullen!
We staan voor de deur van wiskunde, en een paar kinderen kijken ons aan.
Ik hou, net als mijn moeder, niet van gestaar.
Tot mijn verbazing zijn het de meeste jongens die kijken. Ik bloos een beetje, en richt mijn aandacht weer op Jasy, die een gesprek heeft aangeknoopt met een jongen met blonde stekeltjes.
'Renesmee, dit is Tom.' stelt ze me aan de jongen voor.
Tom bloost een beetje en geeft me verlegen een hand. Net als bij Jasy vind ik hem meteen aardig. Ik glimlach naar hem en schud zijn hand.
Bij wiskunde kom ik naast hem te zitten.
'Dus, Renesmee,' begint Tom het gesprek. 'Hoe vind je Forks?'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb er niet echt over nagedacht. Mijn vader en moeder verhuisde terug. Ze hebben hier gewoond toen ik een baby was. Nu zijn we teruggekomen,' glimlach ik. Dit verhaal gaat me nu makkelijk af. Ik vraag me af waarom ik het niet eerder aan Dave vertelde. Het is de waarheid.
'Waar heb je voor Forks gewoond?'
'Niet zo heel ver weg. Seatle. Ooit geweest?'
'Nee, nog nooit.'
Ik krijg het idee dat Tom nog wat meer wilde zeggen, maar onze wiskunde leraar gebaarde dat we stil moesten zijn.
De rest van de les verloopt voornamelijk hetzelfde, met hier en daar wat vragen van Tom.
Dan gaat de bel, die de pauze aankondigd.
Ik ruim mijn spullen in en vind de kantine in mijn eentje.
Ik zie mijn mijn familie, Rosalie en Emmett, ALice en Jasper en Bella en Edward naar mij zwaaien.
Bijna alle leerlingen staren naar hen.
Ik zie dat Jasy achter mij staat. Ik draai me naar haar om en lach. 'Zin om mijn familie te ontmoeten?'
'Tuurlijk..' probeert ze ongeïnteresseerd te klinken. Maar ik zie dat haar ogen stiekem naar Edward gaan.
Ik bijt op mijn lip.
Wat heb ik Jasy aangedaan?