The Love Of Edward.

Ik vond Jasper op zijn kamer, verdiept in een van zijn vele boeken. Hij was slim, slimmer dan sommige dachten. Hij las erg veel, iedere keer als hij niet bij Alice was, dan las hij weer een ander boek. Ik ging geruisloos voor hem zitten, keek hoe hij zijn boek bestudeerde. Hij was schattig als hij las, kreeg zo van die rimpels om zijn ogen. Fijne lijntjes die zich op zijn voorhoofd en om zijn lippen krulde. Hij deed alsof ik er niet was maar de grijns om zijn lippen verraadde hem. Hij zag me, misschien wel duidelijker dan de letters op zijn verkreukte bladeren. Ik glimlachte en hij ook, een klein gevormd glimlachje die hij voor me probeerde te verbergen.
Ik bleef lachen en na een paar minuten gaf hij het op, klapte zijn boek dicht en legde het naast hem neer. “Wat wil je kleintje?”
Ik grijnsde breder, een paar centimeters maar en keek hoe hij mijn voorbeeld volgde. Zijn perfecte witte gezicht stond zacht, bijna liefelijk als bij Alice.
“Hoe wist je dat je van Alice hield?”
Zijn ogen lichtte op, nog iets meer dan er voor. Hij zocht naar de juiste woorden om het uit te leggen, de beelden in zijn gedachten die konden helpen.
“Ga je zeggen haar ogen?” vroeg ik zacht. Hij verloor zijn grijns even terwijl hij dacht, maar zette hem snel terug op zijn plaats. “Het is iets wat opvalt, een blik van een mens. Het is de poort naar je ziel, toont je wat er binnen in je hart zit… kom hier…”
Ik nam zijn hand aan dat hij naar me reek, ging tegen hem aan zitten. Hij keerde zijn rug van me weg zodat hij me in de ogen kon kijken. “Jouw ogen zeggen dat je bang bent, bang voor dingen die je niet kent. Toch?”
Ik knikte even, het beeld van Jacob in mijn gedachten. “Je houd van hem, dat zit in je hart… je weet het gewoon nog niet…”
Ik zuchte een lach uit, glimlachte naar hem. “Je vraag wel… Alice hield me bezig. Haar gevoelens waren anders dan alle mensen die ik kende. Ze was anders, dat hield me in een ban. Bovendien was ze de eerste die van me hield…”
“Dat is lief…”
Hij schudde zijn hoofd,”dat is liefde. Je vind het, waar je het het minst verwacht en wanneer je stopt zoeken…”
Ik fronste even,”moet ik dan Jacob gerust laten?”
Hij schudde weer, waardoor zijn blonde haar voor zijn ogen viel. “Nee, je moet niet zo bang zijn het niet te vinden. Het zal wel komen…”
“Wat als dat niet zo is?”
Hij haalde zijn schouders op, keek me diep in de ogen en voerde de liefde op zijn en mijn hart.
“Je moet geduld hebben, ingeprent zijn is bij 2 personen… niet één. Hij houd van je en wij houden van je, wees niet bang!”
Diezelfde grijns als daarnet deed mijn lippen krullen en liet zijn krachten rusten. “Dankje Jasper…”
“Graag gedaan, kleintje!”
Hij kuste mijn hoofd, woelde door mijn haar en liet me op staan. Alice kruiste me door de deur, haar ogen vervult met liefde. Ze had ons gesprek gevolgd en zou nu de tijd nemen om hem voor zijn woorden en liefde te bedanken. Ik keek nog een keer achterom, zag Alice aan Jaspers lippen hangen. Hij knipoogde naar me, sloot zijn ogen en kuste het meisje in zijn armen. Ik grinnikte, sloot de deur en ging naar de volgende.