~33

‘Wat is er Yu-kun?’ Yu staat tegenover Tante Chiyo en hij kijkt ineens met veel meer vuur in zijn ogen dan net. ‘Ik wilde graag iets met Rose bespreken, alleen, als dat kan.’Tante Chiyo kijkt hem verbaasd aan. ‘Eigenlijk is dat niet mogelijk, maar Sahirah is weg. Dus dan word het met mij erbij, erg?’ Yu schudt zijn hoofd en volgt Tante Chiyo naar de kelder. Ik volg hen ook. Ik weet dat dit een visioen is, of iets wat nu gebeurt. Dit is namelijk niet de eerste keer, dat ik het meemaak. Yu en Tante Chiyo zijn beide stil tijdens het lopen. Op een gegeven moment wijst ze naar de deur. Het is de deur van de kamer waar de clanhoofden altijd zitten. Ik kom er niet vaak, maar de versiering op de deur zegt me genoeg. Yu haalt diep adem en gaat dan de deur door. Ik volg hem op de voet, net als de oude vampier. Gelijk neem ik de kamer in me op. Rose zit op een soort troon voor donkere gordijnen. Het verbaast me dat een kamer in de kelder toch gordijnen heeft. En niet gewone gordijnen, maar zware, donkere gordijnen. ‘Yu! Wat een verassing. Kom verder. Ik was nogal verbaasd toen ik erachter kwam dat Kira je weer gevonden had. Het was een verassing. Een aangename dat wel, maar een verassing. Ik moet zeggen dat je er goed uit ziet!’ Rose glimlacht verlijdelijk en ik voel dat mijn bloed begint te koken. Yu grinnikt echter. ‘Jij ook, maar eigenlijk kwam ik voor iets serieuzers.’ Rose haalt nieuwsgierig haar wenkbrauwen op en neemt een nip van het glas bloed dat ze gepakt heeft. Ze gebaart dat hij moet gaan zitten. Yu doet wat er gevraagd word, terwijl Tante Chiyo naast Rose gaat zitten. Rustig kom ik dichterbij Yu staan. ‘Nou brand los. Wat is er aan de hand?’ Yu staart naar zijn licht trillende handen. Hij knijpt ze samen en kijkt dan Rose aan. ‘Ik wil een vampier worden.’ Mijn ademhaling stopt en ik loop ongelovig naar achteren. Nee, nee, alsjeblieft. Zeg dat ik het verkeerd verstaan heb. Mijn zicht wordt wazig door de tranen die verschijnen. En ik merk hoe graag ik wil gaan gillen. Ik wil vluchten, maar mijn benen luisteren niet. Langzaam richt ik mijn hoofd op en kijk naar Rose. Die grijnst. Een onverklaarbare woede klimt omhoog door mijn lichaam. Hoe kan ze hierom grijnzen! ‘Weet Kira dat je dit wilt?’Yu schudt zijn hoofd. ‘Ze heeft geen idee, dat ik het wil en waarom ik het wil.’ Rose zucht diep en ze lijkt wel teleurgesteld. ‘Ik vind het prima dat je het wilt. En ik wil het ook wel doen, maar eerst moet je het met Kira bespreken.’ Opgelucht kijk ik naar Rose. Dank u Heer! Yu knikt en staat op. Even kijk ik naar Tante Chiyo en zie dat ze gemengde gevoelens heeft. Al kan ik niet plaatsen welke. Ook merk ik dat mijn benen weer werken. En ik haast me naar boven. Ik kijk even naar mijn lichaam, dat op het bed ligt, en ontspan mijn geest. Dan schrik ik wakker.

Hijgend kijk ik naast me. Yu ligt er niet. Is hij naar Rose? Is hij er al geweest, of gaat hij nog? Tranen van angst lopen uit mijn ooghoeken. Ik word gek van angst tot de deur opengaat. Yu loopt op me af en knuffelt me. ‘Liefje, wat is er? Waarom huil je?’ Ik weet niet meer wat ik moet doen. Moet ik schreeuwen, moet ik hem van me afduwen, moet ik hem uitschelden? Ik weet het niet en doe geen van dat alle. Ik kruip dichter tegen hem aan. ‘Z-zeg alsjeblieft, dat je het niet hebt gedaan.’ Snik ik tegen zijn borst. Yu tilt mijn kin op en strijkt langs mijn wangen met zijn duimen. ‘Wat heb ik niet gedaan?’ Ik raak in paniek. Wat als hij zegt dat hij het wel gedaan heeft? Wat moet ik dan doen? Ik kijk hem aan en zucht. ‘Zeg alsjeblieft, dat je Rose niet gevraagd hebt je een vampier te maken.’ Fluister ik zacht, mijn stem gebroken. Yu kijkt me pijnlijk aan en zucht dan. ‘Het spijt me dat ik je teleur moet stellen, maar dat heb ik wel.’ Een snik ontsnapt mijn lippen. Ineens voel ik me koud van binnen. Alsof er een emmer koud water over me heen is gegooid. Ik ril en sla mijn eigen armen om me heen. Yu wil zijn armen ook om me heen slaan, maar ik duw hem van me af. Hoe kon hij? Hoe kon hij?