17.

Samen met Bill, Tom en Friedolien, zit ik in de zetel. De jongens bedanken ons voor alles wat we tot dan al gedaan hebben en ondertussen is het ook al middag geworden. 'Hebben jullie honger?' klinkt er uit Bills mond, terwijl zijn blik alleen op mij gericht is. En natuurlijk, zo stom als ik ben, krijgen mijn wangen een dieprode kleur. 'Ja lekker.' antwoord Friedolien in mijn plaats, omdat ik zelf niet in staat ben iets te zeggen. 'Wat willen jullie dan? We hebben niet veel in huis,' zegt Tom en Bill maakt zijn af: 'Maar als jullie willen, kunnen we pizza bestellen.' 'Ja, dat is goed hoor, hier kan wel nog vet bij.' grapt Friedolien. Bill en Tom schieten in de lach, maar ik staar nog steeds naar mijn handen. En het moment dat ik naar Bill kijk, zie ik dat hij ook naar mij kijkt, zijn blik bezorgd. Ik laat een glimlachje op mijn gezicht verschijnen om hem te tonen dat er niets aan de hand is. Alleen dat ik dan verliefd ben op hem... Ik wil mezelf in mijn gezicht slaan. Hoe kan ik nu op hem verliefd zijn als ik ten eerste, hem niet goed genoeg ken, ten tweede, zijn visagiste ben en ten derde, geen enkele kans bij hem maak? Mijn zusje merkt dat ik een innerlijke ruzie heb en ze stoot me zacht aan. Ik kijk haar aan in de ogen en meteen kijkt ze weer weg. Natuurlijk weet ze wat er aan de hand is. 'Silke, welke pizza wil jij?' 'Uhm, ik hoef eigenlijk niet veel.' zeg ik snel terwijl ik met mijn haren speel. 'Ik wil wel met je delen.' hoor ik Bill zeggen en ik kijk naar zijn gezicht, waar een prachtige glimlach op staat. 'Is goed.' zeg ik snel en ik kijk weer naar de grond. 'Willen jullie iets hebben om te drinken?' hoor ik Tom zeggen en ik kijk weer op. 'Ja, wat hebben jullie?' de broertjes kijken elkaar aan en op beiden hun gezicht verschijnt een grijns. 'Cola, red bull en water.' 'DOE MIJ MAAR EEN RED BULL!' klinkt er vrolijk uit Friedolien haar mond en meteen kijk ik haar aan. 'Of, toch maar niet.' 'Hoezo, mag je niet van je grote zus?' vraagt Tom plagend. 'Je wilt haar gewoon niet meemaken na één red bull.' lach ik. Mijn zus geeft me een por in mijn zij en ik slaak en gilletje. 'Hoezo? Is ze dan zo erg?' 'nee, erger.' Lachen we beiden. 'Doe maar twee cola's.' zeg ik dan en Tom staat recht om erachter te gaan. Friedolien staat meteen recht en biedt Tom haar hulp aan. Vanaf dat die twee verdwenen zijn, staat Bill op en komt naast me zitten. Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik wat moe ben en vanaf dat die gedachte door mijn hoofd gaat, begin ik te gapen. 'Ben je moe?' vraagt Bill. Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Zijn arm vind niet veel later plaats rond mijn schouders. Ik sluit mijn ogen en luister naar Bills ademhaling. Door dat rustige tempo, begin ik langzaam weg te doezelen, en het laatste wat ik nog hoor is Friedolien die mijn naam noemt.