Chapter 35. Beautiful to me

Justins pov:

Ik staar naar Faith. Ze ligt rustig te slapen. De dokter is net weg, net als mijn vrienden die op bezoek waren. De dokter vertelde dat Faith over een paar dagen met me mee naar mijn huis kan. Daar krijgt ze ook haar chemokuur. In het ziekenhuis zouden ze niet veel voor haar kunnen doen. Misschien zijn dit haar laatste dagen, en ze willen het zo prettig mogelijk voor haar maken. Sterven bij mensen die van haar houden. Sterven. Het klinkt heel onwerkelijk. Dat ze opeens weg zal zijn en nooit meer terugkomt. Nadat de dokter klaar was met praten was Christian naast me komen zitten. 'Justin? Je bent veranderd. Ga je ooit nog wel gelukkig worden? Dat we weer samen kunnen lachen en mensen voor de gek houden?' had hij gevraagd. Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik wás veranderd. Vroeger was ik vrolijk en lachte ik altijd, zelfs als ik het moeilijk had. Nu kon niks me meer laten lachen. Jawel, Faith. Als Faith alleen maar glimlachte kon ik niks anders doen dan terug lachen. Ik wil haar gelukkig maken. Eigenlijk ben ik hartstikke egoïstisch. Want als zij gelukkig word, maakt ze mij ook gelukkig. Maar wat als ze dood gaat. Zal ik dan ooit nog wel gelukkig kunnen worden? Iedereen om me heen zal gaan zeggen dat ik haar moet vergeten, verder gaan met mijn leven, een nieuw vriendinnetje zoeken. Maar er is niemand zoals Faith. Deze gedachten geven me inspiratie voor een liedje. Ik pak mijn gitaar, die mijn vrienden voor me mee brachten, en ga weer op het bed zitten. Ik speel wat noten en verzin een tekst. Ik blijf nog even doorspelen. Dan voel ik het bed een beetje bewegen. Faith doet haar ogen open en even staat de hele wereld stil. 'Je bent wakker,' glimlach ik. Faith lacht terug. 'Wat doe je?' vraagt ze zachtjes. 'Ik heb een nieuw nummer bedacht,' antwoord ik. 'Waarover?' Even blijft het stil. 'Over jou,' zeg ik dan blozend. De glimlach op haar gezicht word groter en haar witte tanden komen tevoorschijn. 'Wil je het voor me spelen?' vraagt ze. Ik knik en sla de eerste noten aan op mijn gitaar.

Chester See - God Damn You're Beautiful (Het nummer kan ook worden gespeeld op de gitaar)

On the days I can't see your eyes,
I don't even want to, open mine.
On the days I can't see your smile,
Well I'd rather sit, wait the while.
For the days I know you'll be near,
'Cause a day without you, just isn't fair.
See the days I can hear you voice,
I'm left without a choice.

Plus I get weak in the knees,
Fall head over heels baby,
And every other cheesy cliche'.
Yes I'm swept off my feet,
Oh my heart skips a beat.
But there's really only one thing to say.

God damn you're beautiful to me,
You're everything, yeah that's beautiful
Yes to me, Ohhh

Als ik klaar ben leg ik mijn gitaar naast me neer en kijk haar afwachtend en gespannen aan. Ze komt overeind en knuffelt me. Eerst verstijf ik. Dan knuffel ik haar terug. Ik snuif haar geur op. Ze ruikt naar rozen. 'Je mag over een paar dagen naar mijn huis, dan krijg je daar je chemokuur. Wil je dat?' vraag ik. Ze knikt. 'Maar waarom hoef ik niet meer in het ziekenhuis te blijven? ik ben toch ziek?' vraagt ze. Ik bijt op mijn lip. 'Het zijn misschien je laatste dagen.'