16. Douchen, aspirines, sms'jes en Friedolien.

De volgende morgen werd ik wakker door mijn moeder de mijn kamer binnen kwam gewandeld en mijn gordijnen opentrok. “Goedemorgen schone slaapster.” Zei ze vrolijk. “ Hmpf.” Zuchtte ik. Mijn hoofd bonsde. Misschien had ik gisteren toch ietsje teveel gedronken. Niet dat ik zat was, maar wat aangeschoten. “ En hoe was het gisteren?” vroeg ze terwijl ze in mijn kamer bleef staan. “Meer dan goed.” Zei ik en ik draaide me op mijn zij zodat ik naar haar keek. “ Was het leuk? En vond Friedolien het ook ene beetje leuk,” ging ze door. “ Ja, het was heel leuk, en Friedolien vond het vast wel meer dan leuk.” En ik moest terug aan gisterennacht denken, toen Tom haar kuste. “ En vallen die jongens een beetje mee?” ik had het al door, ze had een heel kruisverhoor klaar. “ Mama..” zei ik op een geïrriteerde toon. “ Ja, oké, ik snap het. Ik ga naar beneden.” Zei ze lachend met haar handen in de lucht en zo liep ze mijn kamer uit. Ik klauterde uit mijn bed en nam mijn kleren om te gaan douchen. Negen kansen op tien zou Friedolien hier deze middag toch staan, ook al was het zondag. Niet dat ik daarom speciaal in gewone kleren moest zijn, ze is het ook wel al gewoon dat ik hier soms nog in pyjama of in mijn joggingkleren rondloop. Maar we moesten nog om onze fietsen die aan de turnschool stonden. Ondertussen stond ik al in de badkamer. Shit, mijn gsm lag nog in mijn kamer. Ik zou eerst maar eens een berichtje naar Bill moeten zenden om hem te bedanken voor de mooie avond. Slaperig liep ik terug naar mijn slaapkamer en nam mijn gsm van op mijn nachtkastje en zond een berichtje naar Bill. Terug in de badkamer legde ik het toestel op het kastje waar de handdoeken inlagen. Ik deed mijn pyjama uit en ging hem aan de kant. Ik deed de douchekraan aan en stapte in de douche.

Nadat ik gedoucht had en ontbeten zat ik op mijn kamer een boek te lezen. Veel anders kon ik niet doen. Ik had ook al ene pilletje genomen tegen mijn bonzend hoofd. Ik sloeg net een bladzijde om toen de deurbel ging. Daar zal je haar gaan hebben, dacht ik. Ik hoorde hoe mijn moeder de gang inliep en de voordeur opendeed. “ Goedemorgen Friedolien.” Hoorde ik haar zeggen. “ Goedemorgen.” Zei ze, ze klonk niet zo opgewekt als anders. Ik legde mijn bladwijzer terug tussen mijn boek en legde hem aan de kant. Langzaam hoorde ik Friedolien de trap opkomen en toen kwam ze mijn kamer binnengewandeld. “ Goedemorgen, Frie, wat zie je er schitterend uit.” En ik begon te lachen. “ Lachen met een mens zijn miserie, ja?” zei ze terwijl ze haar op mijn bed neerplofte. Ik zat zachtjes met mijn bureau stoel heen en weer te wiegen. “ Ik heb pijn aan mijn hoofd.” Jammerde ze. “Wacht even,meisje, ik zal een pilletje halen. Om eerlijk te zijn heb ik er ook al één genomen deze morgen.” Ik stond op en ging naar de badkamer en nam een aspirientje en een glas met water voor haar mee. Toen ik de kast met de medicijnen terug sloot viel mijn oog op mijn gsm die ik in de badkamer was vergeten. Ik nam hem ook maar mee.

Terug in mijn kamer gaf ik het aspirientje en het glas met water aan Friedolien. Ik duwde ondertussen op mijn gsm zodat mijn scherm zou aanspringen en zag dat ik een berichtje had van Bill. het kriebelde in mijn buik. Ik opende het vlug en las dat hij het ook een aangename avond vond en dat we zeker nog eens zouden afspreken. Bij het lezen van de laatste woorden kreeg ik toch terug een beetje hoop. We zouden nog wel eens afspreken. “ Wat zit je te lachen?” vroeg Friedolien die me raar aankeek. “ Ach, niets.” Zei ik. “ En daarom moet je lachen om niets? Geef die gsm hier.” Zei ze en ze deed een poging om recht te staan. “ Oké, ik zal het zeggen. Bill zond mij een sms en er stond in dat hij nog wel eens wou afspreken.” Friedolien begon te grijnzen. “ Daar gaan nog kindjes van komen, van jullie.” Zei ze. Ik staarde haar aan met open mond. “ Jij moet het zeggen!” riep ik. “ Jij stond gisteren met Tom te kussen voor je deur terwijl ik en Bill erop stonden te kijken.” “Niet zo roepen.” Zei ze terwijl ze een kussen naar me smeet. Ik ving hem op en zei : “ Je moet niet van onderwerp veranderen.” Ik zag haar rood kleuren. “ Ik ben blij voor je.” Zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht.