032

Ik werd de volgende ochtend vroeg wakker. Ik keek naar buiten en zag dat het droog was dus het is een mooie kans om nog even naar buiten te gaan. Ik trok snel wat kleren aan en ging naar buiten. Ik liep direct door naar het bos. Eigenlijk mag ik niet naar het bos van Jacob. "Het is te gevaarlijk! Er verdwijnen overal mensen, en jij wilt naar het bos gaan?". Dat was wat Jake zei en ondertussen gaat hij wel naar het bos. Nou ik ook! Ik liep een heel stuk door het bos, ik heb geen idee hoe lang ik erover deed het enige wat ik weet is dat het wel erg lang duurde. Hoe dieper ik het bos in ging hoe donkerder het werd. Op een gegeven moment kwam ik aan bij een riviertje. Het riviertje lijkt op een scheidingslijn, ik weet niet waarom maar het lijkt alsof je een soort van spanning of iets dergelijks voelt. Ik trok mijn schoenen uit en ging pootje baden. Ik leunde achterover en dacht nog eens aan gister avond.

"Christine, ik heb liever niet dat je zo gemeen tegen Edward doet" zei Bella ineens. Ik, en niet alleen ik, nee iedereen keek haar verbaasd aan. "En waarom zou ik niet gemeen doen?" vroeg ik. "Nou je kwetst hem en ik houd er niet van als iemand Edward kwetst" mompelde Bella. "Edward heeft haar toch ook gekwetst" mengde Jessica zich in het gesprek. Bella wou iets zeggen maar Jessica was haar voor. "En karma is a bitch. Dus" zei Jessica arrogant. Bella viel stil en staarde naar haar bord. "Ja nou, jij weet zijn grote geheim tenminste niet. Dus zo belangrijk was je niet voor hem" zei Bella. En op het moment dat ze dat zei keek ze een beetje geschrokken, alsof ze dat niet had mogen zeggen. "Oh en omdat jij het weet ben jij beter? Nou meid koop een taart en ga het vieren. Of beter koop een ticket naar een ver land en vlieg er heen" antwoordde ik. "Dit had een gezellige avond moeten worden" mompelde Angela. "Ja nodig Bella dan gewoon niet uit" zei Jessica. "Jij bent degene die mij uitnodigde" zei Bella zacht. "Just ignore what happend and eat" zei Sasja en ze nam een hap van haar eten. Iedereen keek haar verbaasd aan, niemand had zo'n stomme maar logische opmerking van haar verwacht. Iedereen begon te eten en de gesprekken die kwamen gingen alleen maar over koetjes en kalfjes.

Ik schopte met mijn voet in het water. Het was na Sasja haar opmerking normaal verlopen. Op het einde was er nog wel een woordwisseling geweest. Nou ja, ik had er een met Edward.

"En hoe was het?" vroeg Alice toen we met zijn allen naar buiten kwamen lopen. "Leuk" zei Angela met een glimlach. "Geen ruzie's geweest?" vroeg Alice terwijl ze mij aankeek. "Hee ik was niet begonnen, kijk niet naar mij" riep ik verontwaardigd. "Bella en Christine hebben een meningsverschil gehad" zei Jessica met een glimlach. Die meid geniet daar ook echt van he. Rosalie begon zacht te lachen. "Ja wat nou? Dat mormel begon te zeuren over Edward zijn gevoel. Hij heeft niet eens gevoel" zei ik en ik wendde mijn blik naar Edward. "Of wil jij beweren dat je wel gevoel hebt?" vroeg ik met een glimlach. Edward keek me verbaasd aan en wist niet wat hij moest zeggen. "Dat dacht ik al, je bent gewoon een gevoelloos monster" siste ik. "Oh, en niet te vergeten! Een gevoelloos monsten met een geheim" zei ik en ik keek Bella gemeen aan. Bella haar wangen kleurden licht rood. Ha, ik wist het! Het was iets wat ze dus echt niet mocht zeggen, maar wat ze dus wel deed. Nou ja, het geheim heeft ze niet verteld maar dat het er is zei ze wel. "En wat maakt jou het nou uit dat ik geen gevoel heb? Jij bent nu toch gelukkig dus zeur niet" siste Edward. Toen hij dat zei keek hij pijnlijk, maar hij vermande zich snel. "Oh, en hoe weet jij dat? Wie weet is mijn leven wel een grote grap. Wie weet leef ik wel achter een masker en ben ik gewoon een wrak" siste ik. Daarna liep ik langs hem heen naar de auto van Sasja toe. De rest volgde ons en we gingen naar huis..

Die woordwisseling met Edward was best grappig. Ik vond het wel leuk om zo tegen hem te praten. Ineens hoorde ik wat gekraak tegen over me. Ik keek omhoog maar zag niks. Nou ja het zal wel ik moet toch gaan. Ik haalde mijn voeten uit het water en schudde ze even heen en weer. Daarna trok ik mijn schoenen aan en stond op. Ik bekeek mezelf in het water. Ik draaide mijn hoofd weg en keek toen nog eens vlug naar het water. Huh? Mijn spiegelbeeld is toch niet zo raar? Ik keek nog eens en zag mezelf hoe ik er normaal ook uit zie. Vreemd. Ik zou toch zweren dat ik mezelf de eerste keer zag met een lijkbleke huid en felgroene ogen. Ik heb waarschijnlijk iets te veel films gekeken...