0.05

“Ik durf niet” mompelde ik terwijl ik het gebouw bekeek. Eigenlijk heb ik best geluk, voor het zelfde geld was de gevangenis kilometers verder op en had ik eerst een poos moeten reizen om papa te zien. “Rustig maar, het komt allemaal goed. Ik ben bij je dus als het niet gaat gaan we gewoon weg” zei Pearl en ze pakte mijn hand vast. We liepen samen naar binnen en gingen ons ‘melden’. We werden eerst gefouilleerd zodat we geen wapens etc. mee naar binnen zouden nemen. Daarna moesten we even wachten we zouden zo opgehaald worden. Na een kwartier was er nog steeds niemand. “Nou zo betekend in een gevangenis zeker een jaar” mompelde Pearl. “Nee hoor, er kwam gewoon even iets tussen” zei een man achter ons. Pearl en ik draaiden ons geschrokken om. “Eh, sorry voor die opmerking” mompelde Pearl. “Ach ik ben erger gewend dus het maakt niet uit” zei de man en hij gaf haar een knipoog. “Wie van jullie twee is Amy?” vervolgde hij. “Ik” mompelde ik en ik stak even mijn hand omhoog. “Ah, jou heb ik dus aan de telefoon gehad. Ik ben Dirk” zei de man en hij stak zijn hand uit. Ik pakte zijn hand vast en schudde even. Daarna stelde hij zich voor aan Pearl. “Nou zijn jullie er klaar voor?” vroeg Dirk. “Nou nee” antwoordde ik. Dirk keek me even verbaasd aan. “Ik weet niet wat ik moet verwachten, ik weet niet waar ik heen ga. Het zou fijn zijn om eerst even wat uitleg te krijgen” zei ik. “Is dat nog niet gebeurd?” vroeg Dirk verbaasd. “Nou ja, jullie gaan nu naar een kamer toe zodat je met je vader kan praten” vervolgde Dirk. “Alleen met papa?” vroeg ik. “Ja, nou ja. Eerst met je vader en daarna met je oom. Hij had ook nog wat te zeggen” zei Dirk. Ik knikte en keek Pearl aan. “Ben je er klaar voor?” fluisterde ze. “Jap” mompelde ik en we liepen achter Dirk aan.

We zaten al een paar minuten in het kamertje te wachten. Papa moest eerst nog worden opgehaald dus dat koste wel even wat tijd. Het was net een soort verhoorkamer. Je hebt zo’n raam waar je niks door heen kan zien, maar via de andere kant kunnen ze jou wel zien. Zo blijft het gesprek toch privé maar wordt er wel toezicht gehouden. In van die films zie je wel eens dat er zo’n glas tussen mensen zit en dat ze dan bellen met elkaar, nou vergeleken met dat is dit echt een luxe. Je kan elkaar gewoon aanraken enzo. Niet dat ik dat nu wil, maar dat doet er even niet toe. Op dat moment stootte Pearl me aan. “Hmm?” zei ik terwijl ik op keek. “Je vader komt er aan” zei Pearl met een glimlach. Ik keek naar de deur en zag Dirk al staan. “Ready?” vroeg hij. Ik stak mijn duim op. Dirk wenkte ergens naar toe en een paar seconden later kwam papa binnen lopen. Hij ging voor me zitten en keek me strak aan. “Dus, daar zitten we dan” mompelde hij. “Klopt” mompelde ik. “Waar ben je in godsnaam mee bezig?” vroeg ik er direct achter aan. “Hoe bedoel je?” vroeg hij verbaasd. “Ik bedoel die ruzie’s. Waarom doe je dat? Het is je eigen domme schuld dat je hier zit” gooide ik eruit. Papa keek me geschrokken aan. “Wat het is toch zo?” mompelde ik. “Je hebt gelijk lieverd” mompelde papa. “Ik ben je lieverd niet, weetje papa. Vroeger was jij mijn held. Met de nadruk op vroeger. Nadat mama verdween ben jij een grote eikel geworden. Een eikel die zijn problemen op een ander afschuift. En dat kan je hier niet doen, daarom maak je ruzie. Je wilt er vanaf zijn omdat je niet weet hoe je er mee om moet gaan” gooide ik eruit. “Waarom ben je hier, ik wou met je praten. Weet je wel, leuk met je praten” zei papa. “Ik kwam hier omdat ik medelijden met je had en ik je wou zien. Maar nu ik je gezien heb heb ik spijt. Jij bent geen steek verandert”mompelde ik. “Nou ja, dan zit het er maar op” mompelde papa en hij stond op. Hij liep richting de deur en die werd al geopend. Steve werd binnen gelaten en papa eruit gehaald. Papa knikte naar hem en Steve knikte terug. Hij ging voor ons zitten en keek ons aan. “Ik heb een boodschap voor je” zei hij. Ik keek Pearl even verbaasd aan en richtte me toen weer op Steve. “Nou kom maar op” mompelde ik. “Je woont nu al een aantal weken in mijn huis. Je hebt nog één week en dan is het voorbij” zei Steve met een grijns. Daarna stond hij op en liep hij weg. “Waar heb ik nog een week voor?” vroeg ik verbaasd. “Ja dat is aan jou, en als je er niet achter komt.. Ach ja shit happens” zei Steve met een grijns. Steve werd mee genomen door een bewaker en Pearl en ik waren alleen. “Zullen we maar gaan?” vroeg Pearl. Ik knikte, ik was niet in staat om iets te zeggen. Ik had hier niet heen moeten gaan. Ik had papa niet moeten zien, hij is gewoon een eikel! En Steve, ja dat is een beetje een rare situatie. Wat bedoelt hij toch?