Veranderingen

POV Rosalie:
"Da!" riep Marie-eve terwijl ze naar de grond wees. "Wil je op de grond?" vroegKik verbaast "Dat gaat toch niet lieverd? dat is veel te koud". "Da!" riep ze weer en weer wees ze naar de grond "Neen" zei ik nu iets strenger. Ze begon te wenen. "Oh, Marie-eve, alsjebliefd! als je nu op de grond gezet wordt raak je verkouden" ze bleef wenen, het geluid was harts verscheurend. "Heel even dan" zei ik, gebroken door haar gehuil. ze giechelde toen haar voetjes de grond raakte. ze begon met haar vingers tekeningen in het zand te tekenen. de zon was al onder aan het gaan "kom schatje, we moesten voor het donker thuis zijn van mama" zei ik op strenge toon, maar toen mijn handen haar bijna raakte begon ze weer te wenen. ik liet me niet doen en nam haar in m'n armen. Nu begon ze te schreeuwen. "lieverd toch..." begon ik maar opeens sprong ze uit mijn armen -ik weet niet hoe het kan, ik ben namelijk sterker dan haar- en landde mooi op haar voeten op de grond. Ze draaide zich naar mij om en de woede die ik in haar ogen zag was onwerkelijk. Haar armen begonnen te trillen. "Rustig Marie-eve" probeerde ik maar al snel deed heel haar lichaam mee met de trillingen.
Opeens scheurde haar vel open en stond er een sneeuwwitte wolf voor mij. Ze sprong omhoog richting mijn hoofd. Puur uit instinct pakte ik haar bij haar buik en gooide haar tegen de grond. Ze stond vrijwel meteen wee op om de aanval te hervatten.
Wat moest ik doen? Ik kan haar niet aanvallen! dat is Marie-eve!
Ik moet haar kalmeren... Maar hoe?
een idee flitste door mijn hoofd.
ik begon te zingen:
Baby Close Your Eyes

Sun is creeping down
Behind the hill
Everything is calm
Everything is still

So baby close your eyes
And rest your weary mind
Let me hold you close I'll sing you this lullaby

De woede begon al uit Marie-eve's ogen te verdwijnen. Snel zong ik verder:

Let your worries go
You'll fall asleep
Think of nothing more
Memories will keep

Your dreams will turn to gold
And you will wake and find
Then you'll hold a smile all day from this lullaby

Maybe somewhere in the silence
You will wake and you're all alone
Just call and I'll be there

Tijdens het zingen kreeg ze terug haar eigen lichaam. Ze was helemaal naakt.
Snel pakte ik haar op en zong verder terwijl ik naar huis liep

Even when I'm gone
Each day will end
So I'll say 'goodnight'
'Til we meet again

Now baby close your eyes
And rest your weary mind
I'll let you know the joy you bring
Every time you hear me sing you this lullaby

POV Edward:
"Edward!" gilde Bella en ze liep naar m te en ving me op. Snel zette ze me in de zetel.
"Hoe kan dat?" vroeg ze ongerust "Hoe kan je vallen?" gilde ze haast.
"Ik ik weet het niet..." antwoordde ik.
"Ik denk dat ik het wel weet" antwoordde Elise beschaamd. Iederreen keek haar aan "wel..." ze slikte nog snel "Ik heb juist zijn gaven afgenomen... Hij voelt zich "onvolledig", als" ze haalde diep adem "als bijvoorbeeld Alice haar gave zou verliezen... dan is het waarsschijnlik alsof ze haar zicht verliesd. Het is haar alles, ze leefd er al jaren mee" na die woorden was iedereen stil.
"Maar waarom deed je het dan?" vroeg Bella na een tijdje beschuldigend. "H het was ni..." wou Elise antwoordden maar ik onderbrak haar "Mijn idee, het was mijn idee" "om je gaven te verliezen?" vervolgde Bella. "Nee" probeerde ik haar tot rede te brengen" ik wou gewoon dat ze er voor zorgde dat ik die van Seth niet meer kon lezen...".
"Maar toen ik zag wat hij allemaal zag en hoorde... Ik flipte gewoon! het waren niet enkel Seth's gedachten, maar die van iedereen! zelfs die van Rosalie... en Marie-eve! het was afschuwelijk... dat is allemaal privé, alles! gedachten zijn heilig en hij hij" Elise kon haar zin niet meer afmaken.
Opeens vloog de deur open. Rosalie kwam de kamer binnen met Marie-eve in haar handen, ze was naakt "Waar zijn mijn dochters kleren?" vroeg Elise verbaast. Maar door de blik ,in Rosalies ogen zag ik dat er iets goed mis was (ik moest daar geen gedachten voor kunnen lezen). "Ze ze werd boos en... I ik w Wou naar huis gaan... het werd al donker. Ze ze wou niet, ze begon te schreuwen maar ik bleef haar vasthouden en dan raakte ze zomaar uit mijn armen en kwam op de grond terecht met haar voeten... ze trilde over heel haar lichaam en veranderde toen in een wolf... ze viel me aan... I ik d duwde haar tegen de grond e en ik begon dan een liedje te zingen. ze kalmeerde weer en veranderde terug..." Haar altijd zo mooie stem trilde toen ze het zei.
"We moeten Sam erbij halen... of Jacob hij kan ook..." begon Seth maar Elise onderbrak hem "Dan vermoorden ze haar!" schreeuwde ze en liep naar Marie-eve.
Ze pakte haar op en snelde zich naar boven.